Οι προφορικές μαρτυρίες για τη γειτονιά του Ισλαχανέ συνεχίζονται
Δείτε ακόμα τρεις μαρτυρίες.
Ακόμη τρεις μαρτυρίες προστέθηκαν στο μικρό αφιέρωμα στις προφορικές μαρτυρίες της γειτονιάς του Ισλαχανέ. Η συλλογή προφορικών ιστοριών μας ενδιέφερε από τότε που το κτήριο ήταν ακόμη σε διαδικασία αποκατάστασης, γι’ αυτό και η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει προβολές προφορικών μαρτυριών εργαζομένων στο χώρο, την περίοδο που στέγαζε το εργοστάσιο και κατοίκων του κτηρίου.
Ο Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ αποτελεί έναν μουσειακό χώρο με μόνιμη έκθεση κι ένα πολιτιστικό κέντρο που φιλοξενεί εκδηλώσεις, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα. Ωστόσο, κουβαλά στους τοίχους του μια συνεχή ιστορία για περισσότερα από 100 χρόνια και φιλοδοξεί να την αναδεικνύει. Η υλική και άυλη πολιτιστική κληρονομιά της τοπικής ιστορίας αποτελεί οφειλή και όφελος για μας, να την καταγράφουμε και να τη μοιραζόμαστε μαζί σας.
Η Γεωργία Σαρηγιαννίδου αυτή τη φορά θυμάται τους κατοίκους του Ισλαχανέ, τους γείτονες, τους «θείους», τον φίλο της Τάσο (Κεφαλίδη), τη γιαγιά Άσπα, τον Ιωακείμ, τον Δαμιανό, τη θεία Χρύσα, τη μοδίστρα. Ένα κτήριο που δεν υπάρχει πια, αποκτά φωνή, πρόσωπα κι ονόματα…
Ο Κωνσταντίνος Μαργαρίτης, ορφανός από μικρός, δούλεψε ως ανήλικο αγόρι στη εργοστάσιο. Από το Παπάφειο, ορφανοτροφείο-τεχνικό σχολείο, όπως ήταν κάποτε και το Ισλαχανέ, ερχόταν με τα πόδια κάθε πρωί για να δουλέψει…
Γνωστό το Σπίτι του Πασά, ως ταβέρνα της γειτονιάς από τους νεότερους… από πού πήρε το όνομά του; Η Αμαλία Παπαδοπούλου μας αφηγείται τον αστικό θρύλο!
