Οι θρυλικές βιτρίνες του Fena Fresh και ο άνθρωπος που τις σχεδίαζε
Ξετυλίγοντας την ιστορία των θρυλικότερων store showcases της Θεσσαλονίκης.
O Mαρίνος Αϊβαζίδης ακούγεται χειμαρρώδης, είναι ταλαντούχος, αποδείχτηκε οξυδερκής και του ανήκει μια από τις πιο σύγχρονες ιστορίες μητροπολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές των 00s’ αναλαμβάνει τις βιτρίνες του Fena Fresh στον αριθμό 8 της Παύλου Μελά στο πολυσυζητημένο κτίριο – στολίδι στα Ηλύσια.
Έκτοτε μέχρι και την ημέρα που το κατάστημα έκλεισε εκκωφαντικά, ο Μαρίνος χάριζε αδιάκοπα για αρκετά χρόνια τα πρώτα σκληροπυρηνικά store showcases στην πόλη.
Μας μίλησε για αυτό που συνέβαινε στις θρυλικές βιτρίνες που πέρασαν πλέον στην σύγχρονη αστική ιστορία της Θεσσαλονίκης αφήνοντας πίσω τους “σχολή” στο εμπορικό – καλλιτεχνικό πεδίο της και ξετυλίγει εν συντομία τον μύθο τους εξομολογούμενος συναρπαστικές λεπτομέρειες.
Απόφοιτος του AAS College στην αρχιτεκτονική εσωτερικού χώρου εξομολογείται πως δεν έκανε ούτε ένα μάθημα “βιτρίνας” στην σχολή του.
“Ταξίδευα πάρα πολύ στη Νέα Υόρκη. Μεγάλωσα εκεί, από 21 χρονών πηγαίνω εκεί. Είμαι παιδί της Νέας Υόρκης. Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με τις βιτρίνες. Είμαι ελεύθερο πνεύμα.
Φοιτητής ακόμα δούλευα στον Ειρηναίο Φιλιππίδη και την “The Gallery”, την ιδιαίτερη μπουτίκ του, ως πωλητής. Ως φίλος του, έστηνα ό,τι ήθελα με άφηνε ελεύθερο, είδε την δουλειά μου, έτσι και ο Ειρηναίος με πρότεινε στον Παναγιώτη Κάτσο (σσ Fena Fresh).
Όταν γνώρισα τον Παναγιώτη του έδωσα τρία προτεινόμενα θέματα για την πρώτη μας βιτρίνα. Επειδή ήταν “fresh” ήθελα φρέσκα φρούτα και καταλήξαμε σε αυτό. Μοντέρνα μανάβικα, ζυγαριές και φρέσκα ρούχα. Με πράσινα μήλα και πράσινα παπούτσια στις ζυγαριές φανταστείτε. Όταν στήθηκε είχε τρομερή επιτυχία.”
Το πρωτοποριακό για την εποχή του Fena Fresh ανοίγει τον Μάρτιο του 2004. Η επιτυχία ήταν φανερή από την πρώτη βιτρίνα. Σχολιάστηκε, περαστικοί σταματούσαν να την παρατηρήσουν και ήδη είχε πέσει ο πρώτος “σπόρος” στην πόλη. Αυτό που θα ακολουθούσε έχει τρομερό ενδιαφέρον. Από μηνύσεις φιλοζωικών οργανώσεων μέχρι την κινητοποίηση του FBI και την διαμαρτυρία ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, οι βιτρίνες που υπέγραφε ο Μαρίνος έκαναν την δουλειά τους πέραν του δέοντος.
“Μέσα σε τρεις μήνες ο Παναγιώτης μου έδωσε το ελεύθερο και με εμπιστεύτηκε να κάνω ό,τι θέλω. Φτάσαμε σε ένα επίπεδο που οι βιτρίνες ανέβαιναν κατακόρυφα. Ξεκινήσαμε με πλάνο να αλλάζουν κάθε τρεις μήνες και σύντομα αλλάζαμε κάθε μήνα. Δώδεκα βιτρίνες τον χρόνο. Άλλαζαν κάθε μήνα. Η μεγάλη επιτυχία έφερε τις μεγάλες βιτρίνες.
Το Fena Fresh υπήρξε ένας ναός μόδας. Τα Barneys στη Νέα Υόρκη και η Colette στο Παρίσι. Κάτι αντίστοιχο υπήρχε στη Θεσσαλονίκη την δεύτερη μεγάλη πόλη της Ελλάδας. Μιλάμε για συνεργασίες άπιαστες για την εποχή με Escada, Tommy Hilfiger, Dsquared κλπ. Άνοιξε σε πάρα πολύ κόσμο τα μάτια σε ό,τι αφορά την μόδα, την ποιότητα και την αισθητική.”
Ο Μαρίνος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αυτό που συνέβη στις βιτρίνες του Fena Fresh είχε μεγάλο εκτόπισμα στην πόλη.
“Το έβλεπα και το (βλέπω) πολύ σοβαρά όλο αυτό. Ήταν εννέα παράθυρα, εννέα βιτρίνες, πολλά ήταν συνεχόμενα, έπρεπε να αναπτύξω ένα θέμα και να το παρουσιάσω. Με αρχή, μέση και τέλος, να αφηγηθώ την ιστορία στις βιτρίνες.
Οι βιτρίνες στήνονταν Σαββατοκύριακα. Ξεκινούσα από το βράδυ του Σαββάτου μέχρι και το μεσημέρι της Κυριακής. Αλλά δεν ένιωθα την κούραση. Με γέμιζε, είχα πάθος πολύ για αυτό που συνέβαινε εκεί.
Δεν μου αρνήθηκαν ποτέ τίποτα. Με άφησαν εντελώς ελεύθερο να δημιουργήσω. Αν δεν έπαιρνα αυτό που ήθελα δεν έκανα βιτρίνα.”
Από την βιτρίνα του Fena Fresh πέρασαν κόνσεπτ που προβόκαραν, σχολιάσθηκαν, εντυπωσίασαν και σίγουρα δεν έμειναν απαρατήρητα. Σε κάποιες περιπτώσεις οι αντιδράσεις ήταν ακραίες σε σημείο που πρόδιδαν το μέγεθος του εκτοπίσματος που είχε καθαυτού αυτό που συνέβαινε στα συγκεκριμένα παράθυρα.
“Μετά τις πρώτες βιτρίνες χτυπούσαν οι πόρτες και τα τηλέφωνα σαν τρελά. Ένα περιστατικό από τα πολλά που θυμάμαι έντονα είναι όταν είχα βάλει στις βιτρίνες λιοντάρια κειμήλια της γιαγιάς μου. Μια φιλοζωική έκανε διαμαρτυρία και μηνύσεις. Ήμουν εξωτερικό και χτυπούσαν τα τηλέφωνα για τα “λιοντάρια”.
“Μια άλλη φορά αποφασίζω να κάνω βιτρίνα με παραϊατρικά επαγγέλματα. Στήνεται η βιτρίνα και μέσα σε δύο ημέρες “κατεβαίνει” γιατί είχα τοποθετήσει αναπηρικό καροτσάκι στο σκηνικό με ακουμπισμένες γόβες επάνω. Μέσα σε δύο μέρες το κατέβασα. Δεν το πίστευα αυτό που συνέβαινε.
Άλλο εντυπωσιακό κόνσεπτ που σχολιάστηκε πολύ ήταν το θέμα “killers που σκότωναν για ρούχα”. Κάναμε έρευνα για την βιτρίνα, ψάχναμε τους πραγματικούς μελλοθάνατους και μας ήρθε μέιλ από το FBI!
Άλλη φορά: Ετοίμασα θυμάμαι μια εκπτωσιακή βιτρίνα με χρυσούς δίσκους, ποσοστά εκπτώσεων κλπ. Και λίγο πριν την βγάλω, πεθαίνει ο Μάικλ Τζάκσον. Και άλλαξα όλη την βιτρίνα για να τιμήσω το βασιλιά της ποπ. Ένα σκηνικό με ριγμένους πολυελαίους, κοπέλες που έσπαγαν γύρω τους “για να του πάρουν την περιουσία” κλπ.”
Είναι οι πρώτες βιτρίνες στη Θεσσαλονίκη στα παράθυρα των οποίων διαδραματίστηκαν ολόκληρες ιστορίες που είχαν κάτι συγκεκριμένο να αφηγηθούν μέσα από την πρωτότυπη -τότε- για την πόλη πετυχημένη σύζευξη της εμπορικότητας και της Τέχνης.
“Η βιτρίνα είναι και μάρκετινγκ και Τέχνη. Και τα δύο. Το ένα αναιρεί το άλλο και ταυτόχρονα το συμπληρώνει. Για παράδειγμα θυμάμαι μία φορά, σε μία βιτρίνα κριτίκαρα την Εγνατία. Αυτό που συνέβαινε με την “μόδα” στην Εγνατία. Έκανα βιτρίνα, έβαλα κούκλες με μπούστα, τσιντσιλά σε πολλά χρώματα, φτηνά τζιν. Βγήκε η βιτρίνα σαν να ήταν ένα “καραλαϊκό” μαγαζί. Πήγα να πετύχω την μάζα. Είχε πολύ δυνατές πωλήσεις από την άλλη ήταν όμως μια “τέχνη άσχημη”. Και τα δύο είναι.
Ποιο είναι το ακραίο και πού είναι το στοπ; Πού είναι το όριο μιας βιτρίνας; Η βιτρίνα μου έμαθε πράγματα που δεν μπορεί να μου μάθει κανένας επαγγελματίας. Όταν έκανα βιτρίνα με “κρέατα” έμπαινα στην ορολογία τους, έψαχνα τα πάντα γύρω από αυτά. Όταν έκανα βιτρίνα με θέμα την πυγμαχία, έστησα ολόκληρο ρινγκ και πριν από αυτό έψαξα και έμαθα τα πάντα γύρω από το άθλημα. Εγώ έπαιρνα ένα θέμα και έπρεπε να το αναπτύξω. Για παράδειγμα στο κόνσεπτ με τα παραϊατρικά (σσ. αναφέρθηκε παραπάνω) να πω στον “καθετήρα” ναι και στο “αναπηρικό καροτσάκι” όχι; Ο καθετήρας φαντάσου ότι είχε οινοπνευματί χρώμα και συνδυαζόταν με οινοπνευματί ρούχα στη βιτρίνα.”
Το Fena Fresh κλείνει όταν η FENA χρεοκοπεί και λειτουργεί για το επόμενο χρονικό διάστημα ως Shop Ilisia μέχρι που και αυτό κλείνει οριστικά τον Μάρτιο του 2018. Σήμερα ο Μαρίνος Αϊβαζίδης συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλά συνάπτοντας μεγάλες συνεργασίες με luxury εταιρείες στην Σαρδηνία και στα ελληνικά νησιά, όπως και να στήνει events και χώρους για πάρτι και διοργανώσεις συνδυάζοντας τη δουλειά με τις διακοπές και τα ταξίδια που λατρεύει. Όπως παραδέχεται αυτό είναι ίσως από μόνο του -ή και το μόνο- που του δίνει το πάθος αυτή την περίοδο στην δουλειά του.
“Δεν πληρώνεται με τίποτα σήμερα αυτή η δουλειά στην Ελλάδα. Τότε πληρωνόταν. Την δουλειά μου σήμερα θα την βάλω αλλά το πάθος μου δεν θα το βάλω. Την δουλειά μου θα την βάλω κανονικά. Το πάθος μου όμως δεν το βάζω παντού. Στο Fena Fresh τρελαινόμουν.
Θέλω να ευχαριστήσω ειλικρινά και προσωπικά τον Παναγιώτη Κάτσο όπως και την οικογένεια Κάτσου για την συνεργασία στο Fena Fresh.”
