Όλα όσα διεκδικούν οι μουσικοί στη μεγάλη εκδήλωση στην Παραλία

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος καλεί τους «μουσικούς του δρόμου» και τους «καλλιτέχνες του δρόμου» να συνταχθούν, να οργανωθούν, να αρματωθούν με τα όργανά τους τα οπλισμένα με έμπνευση, δημιουργικότητα και θετική διάθεση και σκορπώντας τις νότες τους να καταλάβουν την παραλία της Θεσσαλονίκης από τον Λευκό Πύργο μέχρι το Μακεδονία Παλλάς, από τις 11 το πρωί μέχρι το βράδυ στις 8. Καλεί και όλους εμάς σε μια ειρηνική συστράτευση για την υπεράσπιση των συναδέλφων τους μουσικών που έπαιζαν στον δρόμο και προσήχθησαν κατόπιν ανώνυμων καταγγελιών σε Αστυνομικά Τμήματα, κατηγορούμενοι για επαιτεία και κατάληψη του δημόσιου χώρου, σε μια συστράτευση για την υπεράσπιση της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής, της τέχνης και των ιδεών.

Στην κατηγορία που απευθύνεται στους μουσικούς του δρόμου για επαιτεία απαντά ο ιστορικός Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, που ιδρύθηκε το 1922 και ήταν από τους πρώτους συλλόγους που εντάχθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Ζητησαμε από τον Γιάννη.Π. μουσικό και μέλος του Συλλόγου να μας δώσει το σκεπτικό που οδηγεί σ΄αυτήν τη δράση. “Κατηγορηματικά δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτήν την “ανυπάκουη” παραγωγή καλλιτεχνικού έργου ως παράνομη ζήτηση ελεημοσύνης. Πρόκειται για προαγωγή  πολιτισμού που θα έπρεπε να ενισχύεται και όχι να διώκεται.”

Συνεχίζοντας τονίζει πως δεν υπάρχει αναγκαιότητα ύπαρξης σχετικής άδειας ως προϋπόθεση για την έκθεση της εκάστοτε μουσικής δημιουργίας σε περαστικά αυτιά και περαστικές ψυχές. Οι μουσικοί, αυτοί ιδίως που δεν πωλούν παράλληλα και κάποιο εμπόρευμα ή κάποιο cd, δεν νοείται να αντιμετωπίζονται ως ίδια περίπτωση με τους πλανόδιους μικροπωλητές. Έτσι, φτάνοντας και στο κρίσιμο θέμα της πληρωμής και του αντεπιχειρήματος περί αδήλωτων εσόδων, κάνει λόγο για ποσά που με δυσκολία καλύπτουν τις βασικές ανάγκες αυτών που τα εισπράττουν. Άλλωστε, υπάρχει πάντα το ρίσκο της μηδενικής ανταμοιβής. Οι «εισπράξεις» αποτελούν οικειοθελή ανταπόδοση του κοινού στο έργο, στο πολιτιστικό γεγονός που άλλοτε κρίνεται άξιο παρακολούθησης και επιβράβευσης και άλλοτε αδιάφορο ή και ενοχλητικό. Εξάλλου, τα χρήματα δεν είναι πάντα το κίνητρο.

Υπάρχουν φυσικά και πολλοί μουσικοί που επιλέγουν συνειδητά τον δρόμο, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει και ο Ηλίας Ζάικος από τους Blues Wire, «δεν μου αρέσει να παίζω σε μαγαζί». Άλλες φορές πάλι ο δρόμος μετατρέπεται στην σκηνή που θα δώσει την ευκαιρία σε μουσικούς κυρίως της νέας γενιάς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Αναμφισβήτητα πάντως, δεδομένων και των δύσκολων συνθηκών που επικρατούν στην  ελληνική κοινωνία γενικότερα και στη μουσική νύχτα ειδικότερα, με τα λίγα πραγματικά κατάλληλα για παρουσίαση μουσικού προγράμματος μαγαζιά, με τα σκοτωμένα μεροκάματα, τα μισά ένσημα, τις μειωμένες μέρες εργασίας, τις απλήρωτες πρόβες κ.α., ο δρόμος κάποιες φορές φαντάζει σαν μια λύση.

Στην κατηγορία για κατάληψη του δημόσιου χώρου, ο συνομιλητής μου αντιτίθεται αναφέροντας ότι οι δημόσιοι χώροι υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται από τον Δήμο, από τους πολίτες. Αντίστοιχα, αναφέρει, θα πρέπει να κατηγορηθούν τότε και όσοι μοιράζουν εφημερίδες, διαφημιστικά, flyers κ.τ.λ.

Τα παραπάνω έχουν διατυπωθεί και σε επιστολή προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και τον Δήμο Θεσσαλονίκης.

“Δεν έχουν διατυπωθεί, όμως, ως ένα ισχυρό μαζικό αίτημα, αφού σημειώνονται αδυναμίες στην έκφραση της κοινής βούλησης της μουσικής κοινότητας, στην οργάνωση και στη δικτύωσή της, όπως υπογραμμίζει ο εκπρόσωπος του Συλλόγου. Μπορεί να υπάρχει ο κοινός κώδικας του δρόμου, ο αλληλοσεβασμός και η συνεννόηση, αλλά δεν υπάρχει ένα καθοριστικό σημείο αναφοράς. Κι αυτό το σημείο αναφοράς επιθυμεί να αποτελέσει και πάλι ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, ανανεωμένος με νέες ιδέες, νέες απόψεις και νέα μέλη. Ο Σύλλογος έχει ανάγκη και θέλει να ξεφύγει από την «εποχή των παλαιών μελών-δεινοσαύρων» και να δεχτεί στη γη του νέο αίμα από όλους τους κλάδους που σχετίζονται με τη μουσική, ακόμα και από τους μουσικούς παραγωγούς που επεμβαίνουν ηλεκτρονικά στις υπάρχουσες μουσικές συνθέσεις δημιουργώντας έτσι ένα καινούριο ξεχωριστό έργο.  Διότι ένα σωματείο δεν είναι η Διοίκησή του, αλλά είναι τα μέλη του. Διότι η κοινωνία πρέπει να πιστέψει και να επενδύσει ξανά στη συλλογική δράση”.

Προς την κατεύθυνση αυτή, μπορεί να ανοίξουν δρόμο και οι επερχόμενες εκλογές του Συλλόγου στις 18/1/2017.

Την ερχόμενη Κυριακή, λοιπόν, ας ενωθούν οι φωνές, πριν η σιωπή στους δρόμους ηχήσει βαριά και μας συμπαρασύρει με το βάρος της στα βαθύτερα σκοτάδια της αγχωτικής μηχανικής καθημερινότητας που τυφλώνουν κι εμποδίζουν τη θέαση της φωτεινής διεξόδου.