Θεσσαλονίκη

Ομοφοβικό λιντσάρισμα στην Θεσσαλονίκη – Μια καταιγίδα που κάναμε πως δεν βλέπαμε ότι ερχόταν

Πέρα από φόβο, θλίψη, μούδιασμα,  οργή, ντροπή, το περιστατικό θα πρέπει να μας ανησυχεί βαθύτατα εν όψη του Europride 2024 - ΒΙΝΤΕΟ

Γιώργος Τσιτιρίδης
ομοφοβικό-λιντσάρισμα-στην-θεσσαλον-1131324
Γιώργος Τσιτιρίδης

Περπατώ βιαστικά προς το λιμάνι για να παρακολουθήσω την sold out προβολή της ταινίας «Λεσβία» της Τζέλη Χατζηδημητρίου.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ φέτος τιμά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών αλλά και το επερχόμενο Europride -που θα πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη 20 με 29 Ιουνίου- με ένα μεγάλο αφιέρωμα σε ταινίες με ΛΟΑΤΚΙ περιεχόμενο που φέρει τον τίτλο «Citizens Queer».

Παράλληλα τιμά τον μεγάλο διεθνή μας καλλιτέχνη Δημήτρη Παπαιωάννου που φιλοτέχνησε και την αφίσα του φετινού φεστιβάλ η οποία δείχνει το σκίτσο δυο αντρών που φιλιούνται.

Καθώς μπαίνω από την πύλη του λιμανιού μια γυναίκα λέει αγριεμένη στον άντρα της «Έλεος, δεν το βλέπεις είναι πλέον παντού». Γυρίζω την κοιτάζω και τις απαντάω «Αν σας ενοχλεί πραγματικά τόσο πολύ ένα φιλί, σταματήσετε να το κοιτάτε με τόση προσήλωση και απλά προσπεράστε». Τις προηγούμενες ημέρες πέρασα από ένα σημείο με την εν λόγω αφίσα βανδαλισμένη.

Οι αντιδράσεις αυτές δεν θα πρέπει να μας προκαλούν  καμία εντύπωση. Η ψήφιση ενός νόμου και η υποστήριξη από πλευράς θεσμών, πολιτείας και μιας μερίδας ανθρώπων ενός μεγάλου Φεστιβάλ υπερηφάνειας δεν σημαίνει πως η κοινωνία ολόκληρη θα αλλάξει από την μια ημέρα στην άλλη.

Σε μια πόλη που από τον πρώτο Pride μέχρι και το τελευταίο έχουμε και ένα περιστατικό βίας, θα θυμίσω χαρακτηριστικά το λιντσάρισμα στον Γιάννη Μπουτάρη, τον ξυλοδαρμό του Μπάμπη στο 1ο Thessaloniki Pride (κατέληξε στο νοσοκομείο), τον γκέι που πέταξαν στην θάλασσα πριν δύο χρόνια και το κάψιμο rainbow σημαιών πέρσι. Όχι η πόλη δεν έχει αλλάξει από την μια ημέρα στην άλλη. Δεν την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί και την μεταμόρφωσε.

Τα πράγματα δυστυχώς έγιναν πολύ χειρότερα για δυο queer πλάσματα  όταν το ίδιο βράδυ, εχτές περίπου στις 22: 30 η ώρα, στην πλατεία Αριστοτέλους, έξω από το Ολύμπιον – άγνωστο αν τα παιδιά αυτά έβγαιναν η πήγαιναν σε κάποια προβολή ταινίας  και λίγη σημασία έχει –  όπως δείχνουν τα βίντεο λιντσαρίστηκαν στην κυριολεξία από ομάδες νέων που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στην πλατεία η οποία αποτελεί προσφιλές μέρος για άραγμα εφήβων. Τα δυο νεαρά παιδιά έτρεξαν προς τις καφετέριες και τα εστιατόρια για να σωθούν και κάλεσαν την αστυνομία η οποία και πέρασε σε προσαγωγές 12 ατόμων.

Στα ανατριχιαστικά και ντροπιαστικά βίντεο βλέπουμε αγόρια και κορίτσια νεαρής ηλικίας να τρέχουν για να δουν από περιέργεια το περιστατικό, να μην αντιδρούν, να μένουν απαθή, να χαμογελούν, να κράζουν, να γιουχάρουν, να ακολουθούν την συμπεριφορά του όχλου σαν να ζουν στο μεσαίωνα και κάποιοι να λένε σκοτώστε τους.

Πέρα από φόβο, θλίψη, μούδιασμα,  οργή, ντροπή, το περιστατικό θα πρέπει να μας ανησυχεί βαθύτατα εν όψει του Europride 2024. Οι διοργανωτές μαζί με το Δήμο Θεσσαλονίκης πριν από μερικά χρόνια διεκδίκησαν και κέρδισαν το τίτλο της Ευρωπαϊκής διοργάνωσης η οποία κάθε χρόνο προσελκύει στην εκάστοτε πόλη που την φιλοξενεί χιλιάδες τουρίστες που έρχονται να παρακολουθήσουν τις συναυλίες τα πάρτι τα event και την μεγάλη παρέλαση.

Είναι επιτακτική ανάγκη και πρώτη προτεραιότητα μετά από τέτοιου είδους περιστατικά να σκεφτούν πολύ σοβαρά όλοι οι εμπλεκόμενοι την διαχείριση της ασφάλειας των εκδηλώσεων που θα κρατήσουν ούτε λίγο ούτε πολύ δέκα ημέρες και στις οποίες αναμένονται χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Ευρώπη.

Πόσο έτοιμοι είμαστε να υποδεχτούμε και να διασφαλίσουμε την προστασία ανθρώπων που στις δικές τους χώρες έχουν συνηθίσει να εκφράζονται διαφορετικά και πιο ανοιχτά. Πως θα διαχειριστούμε τις αντιδράσεις και ενδεχόμενες επιθέσεις. Η ακραία ομοφοβία είναι μια καταιγίδα που βρισκόταν επάνω από τα κεφάλια μας αλλά κάναμε πως δεν την βλέπαμε. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τα σχόλια σε οποιοδήποτε δημοσίευμα με ΛΟΑΤΚΙ θεματολογία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καταλάβει πως οι νίκες στον τομέα των δικαιωμάτων διαχρονικά φέρνουν και αντιδράσεις. Από την εποχή της κατάργησης της δουλείας, των δικαιωμάτων των γυναικών μέχρι σήμερα στην ισονομία των ΛΟΑΤΚΙ πολιτών φαίνεται πως τα πράγματα αλλάζουν με κόπο και μέσα από μάχες που δεν τελειώνουν με την θεσμοθέτηση απλά και μόνο μιας νέας νομοθεσίας. Ο αγώνας συνεχίζεται και αναμένεται να κορυφωθεί στα επερχόμενα Pride.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα