Όποιος νύχτα περπατεί…

Λέξεις- Εικόνες**: Γκέλη Δούμπη

…πρέπει να το πάρει απόφαση πως τα πεζοδρόμια θα τα διαβαίνει πλέον μέσα από λαγούμια.*

Μέσα από μεταλλικές κατασκευές και γυάλινες ή πλαστικές επιφάνειες, πίσω από μισάνοιχτες συρόμενες πόρτες που «επιτρέπουν» (;) τη δίοδο των πεζών και από  προσχηματικούς, στενούς διαδρόμους διάβασης για τη στοιχειώδη  τήρηση της νομιμότητας (;), ο δημόσιος χώρος παραβιάζεται πλέον κατάφορα, η νοημοσύνη μας προσβάλλεται  και η αισθητική της πόλης υποχωρεί ανεπανόρθωτα.

Και αν κάποιοι θεωρούν ότι η νέα αυτή αθλιότητα είναι μια έξυπνη επιχειρηματική επένδυση, μια καλή παροχή υπηρεσιών στους Θεσσαλονικείς πελάτες τους ή ένα υψηλής ποιότητας τουριστικό προϊόν για τους επισκέπτες της πόλης ή επικαλούνται την οικονομική κρίση προκειμένου να εξιλεωθούν για  πράξεις που μάλλον κινούνται στα όρια της νομιμότητας,  ποιοι είναι αυτοί που εγκρίνουν, ποιοι ελέγχουν, ποιοι επιτρέπουν, ποιοι ανέχονται αυτήν την κατάσταση;

Ποιοι είναι αυτοί που δεν τιμωρούν;

Ποιοι, τέλος πάντων, προστατεύουν  τους πολίτες από την ασυδοσία;

Ποιοι είναι  αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται  μια σημαντική ευθύνη τους: πως πρέπει επιτέλους να εμπεδωθεί  ένα, απαραίτητο σ’ αυτούς τους καιρούς, αίσθημα ότι τα πράγματα είναι υπό έλεγχο και λειτουργούν με κανόνες.

Είτε επενδύεται με …φιγουράτα διακοσμητικά στοιχεία και σικέ κομψότητα είτε είναι προκλητικά ορατή η αισθητική ένδεια της αρπαχτής, η κατάληψη του δημόσιου χώρου στη Θεσσαλονίκη και στις πρόσφατες, νέου τύπου εκδοχές της, αποτελεί παραβίαση της νομιμότητας και τα φτιασιδώματα δεν της αλλάζουν την ουσία.

Είναι γάγγραινα. Και το κακό είναι ότι απλώνεται.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι όλοι τη βλέπουμε γύρω μας με ένα παράξενο κράμα αγανάκτησης και απάθειας. Υπάρχει πια ο κίνδυνος να τη συνηθίσουμε, να την αποδεχθούμε ως μια κατάσταση δεδομένη, η οποία μας υπερβαίνει σχεδόν σα νομοτέλεια.

Πριν λίγα χρόνια ήταν τραπεζάκια και πακτωμένες ζαρντινιέρες που κατακτούσαν χώρο εις βάρος των πεζών, αργότερα έγιναν καναπέδες, μπαουλοντίβανα, σόμπες και πλαστικά διαχωριστικά, σήμερα στήνονται προκλητικές σιδηροκατασκευές (μερικές στο ύψος του τοίχου) που δημιουργούν άτυπες προεκτάσεις των καταστημάτων, καταλαμβάνοντας πλέον ολόκληρο το πεζοδρόμιο και αφήνοντας μισόκλειστες πόρτες και στενούς, προσχηματικούς διαδρόμους διάβασης –μέχρι άραγε και οι πόρτες να κλείσουν οριστικά;

Αύριο; Θα χτίσουν μήπως ντουβάρια στα πεζοδρόμια;

‘Ίσως δεν πρέπει να απορούμε για τη βίαιη και κακή συμπεριφορά πολλών ανθρώπων σ’ αυτήν την πόλη. Σε μια πόλη που δεν σε σέβεται πιθανόν εκπαιδεύεσαι να μην τη σέβεσαι και εσύ. Πιθανόν…

*Με αφορμή μια απλή νυχτερινή έξοδο για φαγητό και τη διαδρομή από το parking μέχρι το εστιατόριο! Για όλα τα υπόλοιπα θαύματα της καταπάτησης του δημόσιου χώρου, ειδικά τις νύχτες,  χρειάζεται τεύχος-αφιέρωμα… **Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν το βράδυ του Σαββάτου 11.01.2014 στις πλατείες Μοριχόβου και Δημάρχου Π. Πετράκη.