Ορθοπεταλιές στη Θεσσαλονίκη

του Γιώργου Δημαρέλου Εικόνες: Ελένη Βράκα

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κάποιος για την έλλειψη των υποδομών ποδηλάτου στη Θεσσαλονίκη. Το blame game μπορεί να κρατήσει για πάντα, αν το ξεκινήσουμε, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τον κόσμο. Μας αποθάρρυναν κάποια εμπόδια, αλλά αυτό έπρεπε να μας κάνει πιο δυνατούς. Η αλήθεια είναι ότι η λαίλαπα της κατάργησης της δημοτικής αστυνομίας, μας έκανε να προσανατολιστούμε περισσότερο στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας.

Η εμπλοκή του Δήμου με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα URBACT 3 (Resilient Europe), μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε μία καινούρια αρχή με το θέμα και να το πάρουμε σωστά από την αρχή. Χωρίς πολλές φανφάρες, με πολύ χαμηλό budget, και με όπλο τη πίστη μας ότι η συμμετοχική διαδικασία, που είναι προαπαιτούμενο του προγράμματος, θα αποτελέσει ευκαιρία και όχι κίνδυνο για αποτυχία.

Θα πρέπει να ξέρει ο κόσμος, ότι με τις τρομακτικές περικοπές στα τεχνικά προγράμματα των Δήμων και με την έμφαση αυτών σε πολύ βασικές ανάγκες, όπως οι συντήρηση σχολικών υποδομών, η μόνη περίπτωση να βρεθούν χρήματα για τη σωστή δημιουργία των ποδηλατικών υποδομών, περνάει μόνο από το ΕΣΠΑ και τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία εν γένει.

Σκοπός μας είναι να δώσουμε μία μητροπολιτική διάσταση στο θέμα. Δεν τελειώνει η ανάγκη του κόσμου να ποδηλατεί στα όρια ενός Δήμου, ούτε θα βρεθεί κάποιος να στο χρηματοδοτήσει, αν δεν δείξεις ότι ο σχεδιασμός του προτεινόμενου έργου είναι βιώσιμος.

Επίσης, εκτός από τους επιμέρους ΟΤΑ, ενεργό ρόλο θα κληθούν να έχουν και επίσημοι φορείς της πόλης, όπως το ΑΠΘ (βασικό πόλος έλξης μετακινήσεων με ποδήλατο), ο ΣΑΣΘ (ο ΣΑΣΘ προβλέπει τη δημιουργία ποδηλατοδρόμων για την ανακούφιση του κυκλοφοριακού προβλήματος), το Ινστιτούτου Μεταφορών (στρατηγικός εταίρος του Δήμου στην εκπόνηση του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας της πόλης) και σε επόμενο στάδιο και η Εγνατία Οδός, που θα κληθεί να παίξει το ρόλο του τεχνικού συμβούλου για τις δημοπρατήσεις των έργων υποδομής, εφόσον φτάσουμε μέχρι εκεί.

Τέλος, το ίδιο το URBACT 3, ζητάει μετ’ επιτάσεως και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα αλλά και μη επίσημων φορέων στην εκπόνηση ενός σχεδίου δράσεως. Υπ’ αυτήν την έννοια θα κληθούν να συμμετάσχουν και ιδιωτικές εταιρίες που έχουν συμφέρον από την προώθηση του ποδηλάτου στην πόλη, όπως οι εταιρίες ενοικίασης ποδηλάτων, και οι πάσης φύσεως ΜΚΟ και όχι μόνο που ασχολούνται εμμέσως ή αμέσως με το θέμα.

Αν αυτό το εγχείρημα επιτύχει, τότε θα έχουμε καταφέρει να χτίσουμε ένα ισχυρό μέτωπο που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ποδηλάτου στην πόλη. Θα αποτελέσει το καλύτερο όπλο για να αποδειχθεί ότι «πολιτικό κόστος» είναι να αφήσεις το ποδήλατο στη μοίρα του και όχι η ενίσχυση ανταγωνιστικών μέσων προς το πολυαγαπημένο ΙΧ αυτών που ακούγονται περισσότερο όταν θίγονται.

Τέλος, και ίσως αυτό είναι το κυριότερο, η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου μητροπολιτικού σχεδίου εισαγωγής του ποδηλάτου στην καθημερινότητα μας, που θα λαμβάνει υπόψη του όχι μόνο τη χάραξη ενός δικτύου, αλλά και θέματα ασφάλειας, ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και μείωσης του κόστους των μετακινήσεων, θα μας βοηθήσει σημαντικά στην αναζήτηση πόρων για την υλοποίησή του.