Όταν το Halloween γεννήθηκε το 1930 στα Νέα Μάλγαρα!
Μια όμορφη ιστορία από τα παλιά.
Μόλις τα τελευταία χρόνια το Halloween έχει μπει δυναμικά στους εορτασμούς και τα party της Θεσσαλονίκης, με έντονο σαφώς το ξενόφερτο στοιχείο και χωρίς απαραίτητα να αγκαλιάζεται από τους πολλούς. Υπάρχει πάντοτε ένας δισταγμός: δεν έχουμε δικά μας έθιμα και χρειάζεται να δανειζόμαστε (ή να «κλέβουμε», ανάλογα με την οπτική γωνία) από τους άλλους;
Μια ενδιαφέρουσα λαογραφική ιστορία μας γυρνά πίσω στη δεκαετία του 1930, στα Νέα Μάλγαρα. Η μουσειολόγος Σούλα Πρωτοψάλτη, στην πρόσφατη παρουσίαση του λευκώματος για τον δήμο Δέλτα, μοιράστηκε τις αναμνήσεις από τον παππού της και εκείνες τις κολοκύθες με τις τρύπες και τον φωτισμό που της σκάρωνε.
«Τη δεκαετία του ’80, παιδάκι εγώ, θυμάμαι τον παππού μου κάθε Σεπτέμβρη να κάνει στις κολοκύθες ματάκια και να βάζει μέσα τους κεριά. Το Halloween δεν υπήρχε καθόλου στην Ελλάδα, το ανακαλύπταμε σιγά σιγά μέσα από αμερικάνικες βιντεοταινίες», εξηγεί στην Parallaxi.
Πώς, λοιπόν, ο παππούς της Αντώνης Παπαδημητρίου σκέφτηκε να διαμορφώσει αυτά τα σχέδια σε μία κολοκύθα;
Την εποχή που δούλευε ως εργάτης στα εγγειοβελτιωτικά έργα της περιοχής του Αξιού ποταμού, που είχε αναλάβει η αμερικανική εταιρία “The Near East Foundation Company” ήρθε σε επαφή με Αμερικανούς.
Εκεί γνώρισε το έθιμο της κολοκύθας – halloween και το υιοθέτησε ως ένα εντυπωσιακό, για τα χρόνια εκείνα, παιχνίδι για τα παιδιά του, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει τον συμβολισμό πίσω από αυτό.
Με τα χρόνια, μια παράδοση που δημιουργήθηκε χειροποίητα και άτυπα συνεχίστηκε από γενιά σε γενιά και στην εν λόγω οικογένεια το Halloween, παρά την τελευταία δημοφιλία που απολαμβάνει και στην Ελλάδα, δε σηματοδοτεί ό, τι για τους υπόλοιπους. Είναι μια οικογενειακή συνήθεια που κουβαλά μνήμες και συναισθήματα. Είναι μια προσωποποιημένη ευχάριστη κληρονομιά.