Παραδομένο στη φθορά το κτίριο του πρώην βρεφονηπιακού σταθμού

Ο πρώην βρεφονηπιακός σταθμός στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ήταν ένα από τα κτίρια που για χρόνια έμενε ανεκμετάλλευτο.

Ωστόσο μετά την ανάπλαση του λιμανιού και τη λειτουργία των μουσείων στην Προβλήτα Α και χάρη στην συμβολή του Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης μετατράπηκε τα τελευταία χρόνια σε εκθεσιακό χώρο.

Στον εκθεσιακό χώρο παρουσιάζονται εικαστικά δρώμενα κατά την διάρκεια της ετήσιας κινηματογραφικής διοργάνωσης. 

Το κτίριο του βρεφονηπιακού σταθμού ήταν ένα από τα τέσσερα κτίρια (παλαιάς Ναυτικής Διοίκησης, παλιός Βρεφονηπιακός Σταθμός Εργαζομένων, Αποθήκη Δ’ και παλαιά κατοικία υπολιμενάρχη) τα οποία το 2018 πέρασαν στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης με σκοπό την αξιοποίηση και την αλλαγή της χρήσης τους ως συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε από το 1998 για τη φιλοξενία στο λιμάνι μουσείων, κινηματογραφικών αιθουσών και πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Πράγματι το λιμάνι με τα χρόνια έγινε σημείο συνάντησης για την πόλη. Το χειμώνα στήθηκε στους χώρους του χριστουγεννιάτικο παζάρι, το κτίριο Ναυτικής Διοίκησης μετατράπηκε σε Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του ΑΠΘ, το φεστιβάλ διοργανώνει open air, και όχι μόνο, προβολές στις αίθουσες των Αποθηκών, καραβάκια πραγματοποιούν δρομολόγια από και προς τους Νέους Επιβάτες.

Το σχέδιο για τον Βρεφονηπιακό Σταθμό προέβλεπε να λειτουργήσει με την ίδια χρήση, ωστόσο η κίνηση στο λιμάνι και η γειτνίαση με την θάλασσα κρίθηκαν ως ακατάλληλες συνθήκες για την ασφάλεια των παιδιών και το σχέδιο δεν εγκρίθηκε.

Το 2019 – 2020 το κτίριο επρόκειτο να παραχωρηθεί στην Μη Κυβερνητική Οργάνωση ActionAid και να αποτελέσει έδρα των δράσεών της στην πόλη κάτι που τελικά δεν προχώρησε με την ActionAid να δραστηριοποιείται πλέον σε άλλο χώρο.

Χώρος πολιτισμού

Χάρη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2019 ο χώρος αξιοποιήθηκε και φιλοξένησε σημαντικές εκθέσεις και εικαστικά project, αρχής γενομένης από την έκθεση των εικαστικών έργων του Νίκου Κούνδουρου με τίτλο «Ο άγνωστος εικαστικός Νίκος Κούνδουρος”.

Στη συνέχεια, το 2020 παρουσιάστηκε το έργο Glasshouse Project, μια εγκατάσταση που ανατέθηκε στον καλλιτέχνη Νίκο Ράκκα, την περίοδο του εγκλεισμού και των περιοριστικών μέτρων κατά του κορονοϊού. Τα τζάμια του κτιρίου καλύφθηκαν με πολύχρωμες διαφάνειες που με τον κατάλληλο φωτισμό ήταν ορατές από όλο το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα, μέσα στον χώρο τοποθετήθηκαν φωτεινοί πίνακες με στίχους, ποιήματα και μικρά κείμενα. Το 2021 στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου φιλοξενήθηκε η έκθεση «Ο κανόνας του παιχνιδιού». Η κλασική ταινία του Ρενουάρ ήταν η πρώτη ύλη για να εμπνευστούν δέκα εικαστικοί ώστε να φιλοτεχνήσουν ισάριθμα έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ.

Τέλος, μέχρι τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και οι Magnum Photos σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης παρουσίασαν φωτογραφική έκθεση αφιερωμένη στα 50 χρόνια ζωής της οργάνωσης παρουσιάζοντας φωτογραφικό υλικό από εμπόλεμες ζώνες, ανθρωπιστικές κρίσεις και φυσικές καταστροφές.

Σήμερα, αν περάσει κανείς έξω από το κτίριο θα αντικρίσει κολλημένες παντού αφίσες και αυτοκόλλητα, καθώς και σπασμένα τα τζάμια όλης της πρόσοψης.

Είναι νωρίς ακόμα και δεν έχει ανακοινωθεί εάν ενόψει του 63^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προγραμματίζεται να φιλοξενηθεί κάποια έκθεση είναι ωστόσο απορίας άξιο πως σε αυτή την πόλη δεν περνάει ούτε μήνας μέχρι να βρεθεί κάποιο κτίριο βανδαλισμένο από κακότεχνα συνθήματα στους τοίχους, σπασμένες πόρτες και παράθυρα. Φυσικά δεν είναι ένα νέο φαινόμενο που συμβαίνει μόνο στην Θεσσαλονίκη, αν όμως περπατήσει κανείς στο ιστορικό κέντρο της πόλης θα καταλάβει πως ο βανδαλισμός του δημόσιου χώρου παίρνει διαστάσεις επιδημίας.