Η παραίτηση της αντιδημάρχου προκάλεσε ηχηρές βολές των συνοδοιπόρων της
Σχόλια που ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για το Δήμαρχο με αφορμή την παραίτηση Λιάκου.
Μια ακόμα παραίτηση, η τρίτη στη σειρά, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, συνέβη σήμερα στην Πρωτοβουλία. Αφορά την αντιδήμαρχο Λίνα Λιάκου η οποία μετακομίζει στο Λονδίνο.
Έντονες αντιδράσεις και φίλια πυρά εκτοξεύθηκαν απόψε από κορυφαία στελέχη της δικής της παράταξης.
Ο Ανδρέας Κουράκης έγραψε:
”Είναι γνωστή η διαβόητη “περιστρεφόμενη πόρτα “, μέσω της οποίας στελέχη εταιρειών και αξιωματούχοι του δημοσίου εναλλάσσονται σε διευθυντικές θέσεις του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα με αδιαφανή τρόπο. Ότι θα το έβλεπα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου μέσα στους κοπλπους της Πρωτοβουλίας με τέτοιον ξενδιάντροπο τρόπο δεν τον φανταζόμουνα ποτέ. Ιδιοτέλεια, σύγκρουση συμφερόντων , ακόρεστη φιλοδοξία, περιφρόνηση των συμπολιτών που μας τίμησαν με την ψήφο τους και βλέπουν αποσβολωμένοι ότι η ψήφος τους χρησιμοποιείται για να χτίζονται καριέρες; Διαλέγουμε και παίρνουμε. Και ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης συγχαίρει. Ποιός έχει σειρά άραγε; Ο δρόμος άνοιξε, λέξεις όπως ανιδιοτέλεια, ακεραιότητα, σεμνότητα, προσφορά έχει χαθεί. Η ” Πρωτοβουλία για την Θεσσαλονίκη ” βρίσκεται σε αποσύνθεση και ο Γιάννης Μπουτάρης την καταστρέφει επίμονα και συστηματικά. Τα χειρότερα για την Πόλη μας είναι μπροστά.”
O Παναγιώτης Αβραμόπουλος παρενέβη:
Η δήλωση του Κωνσταντίνου Ζέρβα είναι το ίδιο αιχμηρή:
\\Αυτοί (-ές) που κατ’ ανάθεση ανέλαβαν ουρανοκατέβατες ευθύνες και βαρύγδουπα projects, στην πρώτη ευκαιρία καβάλησαν το πλοίο και σαλπάρισαν για πολυτελέστερα λιμάνια. Προφανώς δεν φταίνε αυτοί. Φταίει αυτός που τους επέλεξε: από το πουθενά στο μακρυά. Υποθέτω το μέλλον της Θεσσαλονίκης και ο σχεδιασμός για το 2030 θα γίνεται πλέον από το City! Εύχομαι καλή επιτυχία στα νέα καθήκοντα και ένα καλό τυχερό και για τους υπόλοιπους που αγωνιούν (και προσπαθούν) για κάτι ανάλογο. Ο τελευταίος παρακαλώ να αφήσει την πόρτα …ανοιχτή γιατί επιτέλους κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί για την πόλη.” και συνοδεύτηκε από αυτή την σαρκαστική εικόνα εμπνευσμένη από το project της κ. Λιάκου Resiliend City.
Ο δημοτικός σύμβουλος της Πρωτοβουλίας Ανέστης Τελίδης έγραψε στο fb:
”Πιστεύω ακράδαντα, και επιβεβαιώνομαι συχνά πυκνά, ότι για την ανάταξη της κοινωνίας χρειάζονται πολιτικά στελέχη. Άνθρωποι με ηθικές αξίες, αρχές και ξεκάθαρες απόψεις από τις οποίες θα απορρέουν οι δεσμεύσεις τους απέναντι στην κοινωνία,τοπική και όχι μόνο.
Καλοί και οι ”τεχνοκράτες απολιτίκ νέοι (ή γηραιότεροι)” αλλά δυστυχώς όταν προκύψει μια ελκυστική θέση εργασίας εγκαταλείπουν την ”προσπάθεια” και βαδίζουν σε άλλα μονοπάτια.
Ας έχουν καλό δρόμο. Εμείς εδώ, συνεχίζουμε όπως και να’χει γιατί θες από αγάπη, θες από πείσμα, θες από διαστροφή γιατί μας αρέσει να συμμετέχουμε προσφέροντας…στο επίπεδο που ο κόσμος κρίνει ότι το πράττουμε τελικά”
Ο Θεμιστοκλής Σεβαστιάδης έγραψε με σαρκαστική διάθεση:
Τιμή για τον δήμο μας , μεγάλα κέντρα αποφάσεων να σπάνε non compete agreement , για να πάρουν ένα στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης και μάλιστα αιρετό. Κατά τα άλλα η ακροβασία είναι τέχνη ψιλή.
Σε όλους τους παραπάνω απάντησε ο αντιδήμαρχος Τουρισμού Σπύρος Πέγκας:
Είμαι υπερήφανος και χαρούμενος που είμαι φίλος της Λίνας Λιάκου. Ειμαι υπερήφανος που όχι απλά συνεργάστηκα μαζί της αλλά και που όλο αυτά τα χρόνια είχαμε όλη αυτήν την πάντα γόνιμη και εμπνευστική (inspirational, όπως θα λέει τωρα στο Λονδίνο) ανταλλαγή απόψεων και ιδεών. Γνωριστήκαμε το 2012 στη Στρασβούργο σε ένα αξέχαστο για μένα συνεδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έφερνε στο ίδιο τραπέζι πολιτικούς και ακτιβιστές. Εγώ ήμουν από την πλευρά των πολιτικών και εκείνη των ακτιβιστών τότε. Με γοήτευσαν οι ιδέες της και ο ενθουσιασμός της, την εντυπωσίασε ο καινοτόμος και ελεύθερος τρόπος που δρούσαμε ως στελέχη της ‘Πρωτοβουλίας’. Της μίλησα για τη γενναιοδωρία και την οραματική αντίληψη του Γιάννη Μπουτάρη, την ελεύθερη σκέψη και τη δημιουργική δράση που –ναι- μπορούσε ένα δήμαρχος να σε εμπνεύσει και να επιτρέψει να την εξασκήσεις στην Ελλάδα.
Υπερηφανεύομαι, ότι εγω την ενέπνευσα να έρθει πίσω στη Θεσσαλονίκη και να μπει στην αρένα της τοπικής πολιτικής.
Ένα χρόνο πριν τις δημοτικές εκλογές ως προέδρος της Μητροπολιτικής Αναπτυξιακής ανακάλυψα το πρόγραμμα Resilient Cities και συνέγραψα με τους τότε συνεργάτες μου την πρόταση του δήμου για τη διεκδίκηση της συμμετοχής μας. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς απέναντι σε εκατοντάδες άλλες πόλεις στον κόσμο εγκρίθηκε η πρόταση και κερδίσαμε μια θέση στις εκατό πόλεις.
Τέλος του 2014 ορίστηκα ξανά Αντιδήμαρχος Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων και παρέδωσα τη Μητροπολιτική και το πρότζεκτ Resilient Cities στη Λίνα Λιάκου. Η Λίνα δούλεψε σκληρά και απογειώσε τη συμμετοχή της Θεσσαλονίκης . Η αναγνώριση της ποιότητας της δουλειάς της ανοιξε μοναδικές προσβάσεις σε διεθνή κέντρα αποφάσεων για τη Θεσσαλονίκη. Στη Νεα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον στεκόμασταν δίπλα δίπλα σε φορείς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, οι Bloomberg Associates, το Hellenic Initiative, το ϊδρυμα Νιάρχος, το Libra Group, το American – Jewish Congress, στην Πρεσβεία της Ελλάδας και εγώ παρουσίαζα τη στρατηγική τουριστικής ανάπτυξης και εκείνη τη μεγαλύτερη εικόνα, τη δυναμική, το όραμα, τις δυνατότητες που κρύβει μέσα της η πόλη της Θεσσαλονίκης και το ανθρώπινο κεφάλαιο της. Ημουν περήφανος που στεκόμουν δίπλα της. Λυπάμαι που φεύγει από το δήμο. Χαίρομαι αφάνταστα για την εξέλιξή της. Νιώθω απέραντη ντροπή για τα σχόλια ανθρώπων που γνωρίζω προσωπικά και που σε κάποιους από αυτούς δίπλα στάθηκα στο παρελθόν. Νιώθω ντροπή για πάρτη τους, για το φθόνο και τη μνησικακία. Με απογοητεύουν κι άλλο αυτοί οι άνθρωποι. Δεν είναι αυτοί/-η η Θεσσαλονίκη για την οποία προσπαθώ.
Ευτυχώς, θέλω να πιστεύω, η Λίνα και όχι αυτοί είναι το παράδειγμα και η έμπνευση για τους νέους ανθρώπους της πόλης. Για αυτούς που επιθυμούν να προοδεύσουν αξιοκρατικά και δίκαια. Που θέλουν το καλύτερο, το μεγαλύτερο, το σπουδαιότερο.
Λίνα, θυμάσαι που την τελευταία μερά στην Αμερική ο δήμαρχος Μπουτάρης μονολόγησε ‘μετά από αυτό το ταξίδι, τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια για τη Θεσσαλονίκη’. Και εσυ συνέβαλες σε αυτό. Φεύγεις, αλλά ξερω ότι δεν γυρνάς την πλάτη σου. Η περιπέτεια συνεχίζεται…
Τέλος η παράταξη των Εντάξει έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση:
”Γεννιούνται πάρα πολλά ζητήματα, σε πολλά επίπεδα, όταν αντιδήμαρχος που υπηρετεί συγκεκριμένη θέση, προασπίζοντας τα συμφέροντα του δήμου Θεσσαλονίκης, ξαφνικά και απροειδοποίητα βρίσκεται σε σχέση επαγγελματικής εξάρτησης με φορέα συνεργαζόμενο πολλαπλώς με το δήμο Θεσσαλονίκης. Απαιτούνται απαντήσεις», σημειώνεται σε ανακοίνωση. Αυτό, πάντως, που παρατηρεί κάποιος είναι πως, ένας – ένας, οι άνθρωποι της Διοίκησης του Δήμου εγκαταλείπουν το καράβι. Αντιδήμαρχοι καρατομούνται, πρόεδροι καθαιρούνται, σύμβουλοι της διοίκησης αντιπολιτεύονται, διαμερισματικοί σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι παραιτούνται. Γεννιέται το εύλογο ερώτημα: Θα μείνει, κανείς, να διοικήσει;”.
Και η παράταξη των Μένουμε Θεσσαλονίκη:
Εμείς, πάντως, Μένουμε Θεσσαλονίκη
Αιφνιδίως μάθαμε κι εμείς για την παραίτηση της Λίνας Λιάκου από την περίφημη Αντιδημαρχία Ανθεκτικότητας, και το τέλος της πιο μετεωρικής θητείας αιρετού που γνωρίσαμε κατά την δική μας θητεία στα κοινά: Μιας θητείας, με την οποία είναι η αλήθεια ότι απασχοληθήκαμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για να εγκρίνουμε μεταβάσεις και ταξίδια που είχαν να κάνουν με αυτά τα ευαγή ιδρύματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, το Ροκφέλερ, τις Ανθεκτικές Πόλεις και όλην αυτήν την γραφειοκρατία της παγκοσμιοποίησης.
Η συμμετοχή της κυρίας Λιάκου σε αυτές, δικαιολογούνταν από την διοίκηση από την επιτακτική ανάγκη που έβλεπε ώστε να υπάρξει πρόοδος στην υπόθεση της ανθεκτικότητας, που προβαλλόταν τότε ως πανάκεια για την μεγιστοποίηση του κοινωνικού αποτυπώματος των δημοτικών έργων, τον εξορθολογισμό της διοίκησης, την συμμετοχική δημοκρατία, την καλύτερη απόκριση των τοπικών θεσμών στις κοινωνικές ανάγκες.
Εν τέλει, όλα αυτά μέχρι σήμερα παραμένουν εξαγγελίες. Και η στράτευση της κυρίας Λιάκου για την προώθηση αυτών των τόσο καινοτόμων πολιτικών ήταν τόσο σοβαρή και σημαντική, ώστε με την πρώτη ευκαιρία επαγγελματικής ανέλιξης, που την έδωσε η ίδια η δραστηριοποίησή της με την Ανθεκτικότητα στο πλαίσιο του Δήμου, η ίδια τον άφησε στα κρύα του λουτρού και τώρα πορεύεται στις Λόνδρες έχοντας στις αποσκευές της μια επιτυχή θητεία εξαγγελιών στον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ω καιροί! Ω ήθη! Η νέα γενιά που τόσο «νέο αέρα» και ανανέωση υποτίθεται ότι θα έφερνε στην πολιτική σκηνή, φαίνεται ότι μάλλον την σνομπάρει αυτήν και τους θεσμούς της. Την βλέπει ως ένα αποφασιστικό, αλλά σύντομο ιντερμέτζο, ένα παράθυρο που δημιουργεί διασυνδέσεις και μια κάποια προοπτική για την ένταξη στα πραγματικά κέντρα εξουσίας: Όλα αυτά τα προφανώς μη εκλεγμένα ιδρύματα, στα οποία μια ολοκληρωτική τεχνοκρατία προετοιμάζει επιμελώς το μέλλον μας, ταξιδεύοντας από φόρα σε συνέδρια, από συνδιασκέψεις σε τοπικές συναντήσεις.
Υπό το φως τέτοιων νοοτροπιών, οι οποίες ταιριάζουν περισσότερο σε μια αυτοκρατορική λογική ρωμαίου αξιωματούχου, ο Δήμος φαντάζει ένα απολίθωμα του ένδοξου δημοκρατικού παρελθόντος. Η πραγματική του ισχύς φτάνει μέχρι να διακανονίζει την μιζέρια των κατοίκων που έχει στην δικαιδοσία του, και να θέτει τους αξιωματούχους του σε απλό ρόλο «κύριων και κυριών επί των τιμών» για την υποδοχή όποιου πραγματικά μεγαλόσχημου την επισκέπτεται.
Ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στην κυρία Λιάκου, και την ευχαριστούμε που με τις επιλογές της και τον τρόπο που πολιτεύεται μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε ότι μας χωρίζει άβυσσος στην νοοτροπία, την λογική, στον τρόπο που εμείς βλέπουμε και μεταχειριζόμαστε τα Κοινά. Τα οποία για εμάς παραμένουν ιερά, τουλάχιστον τόσο ώστε να θεωρούμε ότι συνιστά ύβρη απέναντί τους ο τρόπος που συγκεκριμένοι άνθρωποι τα μεταχειρίζονται.
Προφανώς, δεν μας πέφτει λόγος αν η πρώην αντιδήμαρχος έχει επιλέξει ή όχι να σταδιοδρομήσει στα στρατηγικά ύψη της παγκόσμιας κοινωνικής οικονομίας. Αυτό είναι δικαίωμά της. Εκείνο που μας επιτρέπει να ασκούμε κριτική, είναι η αλαζονεία με την οποία μας μιλούσε ενόσω ήταν αντιδήμαρχος υποσχόμενη την άνοιξη της ανθεκτικότητας στην πόλη. Το γεγονός ότι εγκατέλειψε τόσο εύκολα την υλοποίηση μιας πολιτικής που τόσο πολύ εκθείαζε, δείχνει κάτι και για τις πραγματικές διαστάσεις και την αξία που εν τέλει είχε όλη αυτή η ιστορία για τον Δήμο μας και τους πολίτες του.
