Ο παραλογισμός των διαβάσεων πεζών!

Εικόνες – Λέξεις: Γιάννης Παπαθανασίου

Σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης και από τα πιο τουριστικά, ανάμεσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στη Δ.Ε.Θ., μπορεί ο επισκέπτης και κάτοικος αυτής της πόλης να θαυμάσει άλλη μια σειρά πρωτότυπα σχεδιασμένων διαβάσεων για τους πεζούς.

Ας το δούμε λίγο διαφορετικά…

Κατεβαίνει, λοιπόν μια μάνα με το παιδί της στο καρότσι από το πεζοδρόμιο της Αγγελάκη, δίπλα στη Δ.Ε.Θ. και αφού καταφέρει να περάσει σώα και ασφαλής ανάμεσα από τα τραπεζοκαθίσματα και τη λωρίδα για τα ποδήλατα, φτάνει στο δρόμο και θέλοντας να πάει προς το Αρχαιολογικό Μουσείο αντικρίζει μπροστά της μια διάβαση, που δεν έχει ράμπα. Το μόνο που υπάρχει είναι η ράμπα για τα αυτοκίνητα που μπαίνουν στην Έκθεση, και φυσικά δεν έχει τη σήμανση για διάβαση πεζών.

Αναγκαστικά θα πάει παραδίπλα, εκεί που έχει τη σήμανση για τους πεζούς και θα πρέπει να κατεβάσει το καροτσάκι από το πεζοδρόμιο…

και… αν είναι τυχερή και βρει τη διάβαση κάπως έτσι…

θα περάσει τη διάβαση. Αν όμως έχει σταματήσει ένα αυτοκίνητο…

τότε θα πρέπει να ανεβεί από τη δεξιά ράμπα, εκεί που στη μέση της υπάρχει το φανάρι (λες και δεν μπορούσε το φανάρι να βρίσκεται λίγο πιο αριστερά ή πιο δεξιά!) να αγωνιστεί να ανεβάσει το καροτσάκι προς τα αριστερά, (γιατί θέλει να πάει στο Μουσείο κι όχι βόλτα στην Τσιμισκή)… και να συνεχίσει για την επόμενη διάβαση…

Εκεί, ο σχεδιαστής των διαβάσεων αυτών με μίσος μάλλον προς τις οριζόντιες και κάθετες, προτίμησε μια πιο φαντασιακή ρυμοτομία δίνοντας βάρος στις διαγώνιες. Έτσι έχουμε μια σειρά διαγωνίων διαβάσεων, παράγωνες σε σχέση με τις ευθείες του πεζοδρομίου,  πέρα από κάθε λογική, έτσι απλώς για ένα παιχνίδι οπτικό, ίσως κάτι σαν τέχνη…

Κι αν αντί για μια μάνα με το παιδί στο καρότσι, κυκλοφορεί κάποιος με το αναπηρικό αμαξίδιο πώς θα τα καταφέρει να ανεβοκατέβει αυτά τα πεζοδρόμια, να κινηθεί σε αυτές τις διαβάσεις; Πώς θα νιώσει ως φορολογούμενος πολίτης αυτής της πόλης; Κι αν κυκλοφορεί ένας τυφλός; Ναι… δε θα σκοτωθεί… απλώς θα νιώσε πόσο πολύ τον κοροϊδεύουν και τον περιγελούν οι άρχοντες αυτής της πόλης.

Άραγε πώς νιώθουμε εμείς βλέποντας όλα αυτά τα κουφά και τα παράλογα; Ή τα έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που ούτε καν τα βλέπουμε; Και οι ξένοι, οι τουρίστες… Τι θα λένε για το χάλι μας…

Κι όλα αυτά… τι ειρωνεία!… μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο, εκεί που δείχνουμε το ένδοξο παρελθόν μας… Και πάντα μου μένει η ίδια απορία: Εμείς πληρώσαμε γι’ αυτά τα έργα;

Η παγίδα

Στη διασταύρωση της Κασσάνδρου με την Ιουλιανού έχει στηθεί μια παγίδα για τους τυφλούς. Μήπως κάποιος από το αρχιτεκτονικό του Δήμου Θεσσαλονίκης μισεί τους τυφλούς. Πώς να εξηγήσει κανείς μια λωρίδα τυφλών που οδηγεί ακριβώς πάνω στον στύλο του φαναριού

και μετά τη διάβαση πάνω σ’ ένα πάσσαλο;

Και πάντα μου μένει η ίδια απορία: Εμείς πληρώσαμε γι’ αυτά τα έργα;

Δείτε επίσης: Παγκόσμια πρωτιά στις διαβάσεις πεζών!!!