Περιμένοντας σε ένα εφημερεύον φαρμακείο

Η Θεσσαλονίκη είναι μια από εκείνες τις πόλεις που κάθε δρόμος, κτήριο, πλατεία και προτομή έχει να σου αφηγηθεί μια εντυπωσιακή ιστορία.

Μια από αυτές είναι και το περιβόητο φαρμακείο του Νίκου Πεντζίκη που αποτέλεσε μεταξύ άλλων και λογοτεχνικό στέκι της πόλης.

Ιδρύθηκε το 1890 από τον πατέρα του Νίκου τον Γαβριήλ Πεντζίκη στο ισόγειο του μεγάρου Βαρβιτσιώτη στην Εγνατία στον αριθμό 114 ενώ η φαρμακαποθήκη ξεκίνησε να λειτουργεί από το 1887.

Ο Νίκος Πεντζίκης μετά τις σπουδές φαρμακευτικής στο Στρασβούργο ξεκίνησε να βοηθά τον πατέρα του.

Το φαρμακείο τους αποτέλεσε λογοτεχνικό και πνευματικό στέκι μιας και πλήθος φίλων και γνωστών από όλη την Ελλάδα τον επισκέπτονταν σε αυτό. Υπάρχουν αναφορές για αυτές τις συναντήσεις στα έργα πολλών συγγραφέων μεταξύ αυτών ο Ηλίας Πετρόπουλος, Τάκης Βαρβιτσιώτης που κατοικούσε ακριβώς επάνω από το φαρμακείο, ο Γιώργος Θέμελης και πολλοί άλλοι.

Συχνοί επισκέπτες ήταν ο Γιάννης Σβορώνος, η Ζωή Καρέλλη ο Νίκος Σαχίνης και όλοι όσοι συνεργάστηκαν με το λογοτεχνικό περιοδικό «Κοχλίας» του οποίου η ιδέα της έκδοσής του γεννήθηκε στο φαρμακείο όπου γίνονταν και οι άτυπες συχνές συναντήσεις και συζητήσεις των εκδοτών και συνεργατών του περιοδικού.

Όσοι είχαν την τύχη να είναι μάρτυρες των συνευρέσεων έχουν να λένε για έναν σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο που η συναναστροφή μαζί του ήταν σπάνια τύχη και ευκαιρία.

Ο Πεντζίκης προκειμένου να ασχοληθεί με τα καλλιτεχνική και λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα άφησε το φαρμακείο το οποίο ωστόσο δεν σταμάτησε να λειτουργεί.

Σήμερα βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα στην Εγνατία 108 και η επιγραφή έξω από αυτό περιγράφει εν συντομία την ένδοξη ιστορία του.

Μάλιστα στην βιτρίνα εκτίθενται αντικείμενα από το παλιό φαρμακείο έτσι όπως τα άφησε ο Πενζίκης. Πρόκειται για βάζα, παλιές συσκευασίες και άλλα αντικείμενα που στέκουν εκεί σαν βωμός στην μνήμη του.

Μια βόλτα από το σημείο εκείνο με έκανε να σταθώ στην βιτρίνα και να μεταφερθώ στην εποχή εκείνων των συναντήσεων.