Ποιος θυμάται τον Πράσινο Μύλο;
του Γιώργου Τσιτιρίδη Ένα από τα πιο γνωστά και πολυτραγουδισμένα άσματα του ρεμπέτικου μιλάει για μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης άγνωστη για τους περισσότερους η οποία κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Η πιο διάσημη ταβέρνα της περιοχής των Συκεών της δεκαετίες 1960 -1970, ιδιοκτησίας του Παύλου Βουλγαράκη, διασώθηκε μέσα από τις ιστορίες των θαμώνων της αλλά και […]
του Γιώργου Τσιτιρίδη
Ένα από τα πιο γνωστά και πολυτραγουδισμένα άσματα του ρεμπέτικου μιλάει για μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης άγνωστη για τους περισσότερους η οποία κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Η πιο διάσημη ταβέρνα της περιοχής των Συκεών της δεκαετίες 1960 -1970, ιδιοκτησίας του Παύλου Βουλγαράκη, διασώθηκε μέσα από τις ιστορίες των θαμώνων της αλλά και από ένα πολύ γνωστό ρεμπέτικο τραγούδι που γράφτηκε γ αυτήν. Ο «Πράσινος Μύλος» βρισκόταν στην οδό Μακεδονομάχων με Ελπίδος στην περιοχή του ΒΑΟ. Αρχικά ξεκίνησε ως καφενείο αλλά με τη φήμη της Μπαρμπουτιέρας (μπαρμπούτι για όσους δεν το γνωρίζουν είναι τα ζάρια) και της επίδοσης των θαμώνων στην πράσινη τσόχα να δίνει και να παίρνει. Για τους μυημένους είχε την κωδική ονομασία «το κρυφό σχολειό». Σ’ αυτή την δραστηριότητα των πελατών άλλωστε αναφέρεται και το τραγούδι του Μπάμπη Μαρκάκη με τίτλο «Μες τον πράσινο τον Μύλο»που τραγούδησε η Μαριώ και το έκανε μεγάλη επιτυχία. Στον Πράσινο Μύλο τραγούδησε κάποτε ο Μάρκος Βαμβακάρης.
Μες στον Πράσινο τον Μύλο μου τα παίρναν ταχτικά μα τους τα `χω πάρει πίσω από μια καλή ζαριά
Μάγκες μου, βάλτε μπρος πίσω πάτε να σας τα πάρω για να ρεφάρω.
Μου τα παίρναν και γυρνούσα με τα ποδιά απ’ τις Συκιές και δεν είχα να γουστάρω στα μπουζούκια δυο πενιές
Το Σαββατοκύριακο το κατάστημα διέθετε και μουσικό πρόγραμμα με λαϊκές ορχήστρες – εδώ εμφανίστηκε ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μάριος Λάτζας και άλλοι τροβαδούροι της εποχής.
Ο Πράσινος Μύλος ήταν ένα κομψό διώροφο κτίριο με μια τεράστια επιγραφή με έντονο πράσινο χρώμα, η οποία έγραφε (όπως διακρίνεται και στην φωτογραφία) ΕΞΟΧΙΚΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΜΥΛΟΣ. Γύρω γύρω υπήρχε αυλόγυρος με δέντρα και κληματαριές. Τα καλοκαίρια ο χώρος αποτελούσε τόπο αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής.
*Ευχαριστώ τον καλό φίλο Ιστορικό Κωνσταντίνο Νίγδελη για το φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του.