Πύργος του Λέοντος – Λεύκος Πύργος (Μέρος 2ο)
Ο Λευκός Πύργος εμπνέει την τέχνη...
Όπως γράψαμε στο προηγούμενο σημείωμα (μέρος 1ο), μετά την απελευθέρωση, «το 1913, στις προθέσεις της ελληνικής διοίκησης ήταν η συνέχιση των κατεδαφίσεων» οικοδομημάτων και μνημείων της οθωμανικής περιόδου της ιστορίας της πόλης. Για το λόγο αυτό συστάθηκε από την δημοτική αρχή η Επιτροπή Εξωραϊσμού, στην οποία πρωτοστατούσε ο αρχιτέκτονας του Δήμου Δελαδέτσιμας (αυτός που αργότερα εκπόνησε την μελέτη για την κατασκευή της Χ.Α.Ν.Θ.).. η Επιτροπή καθημερινά, και από πολλούς πολίτες της πόλης, γινόταν δέκτης συμβουλών, παραινέσεων, προτροπών να συμπεριλάβει στο πρόγραμμα της και να υποδείξει στην δημοτική αρχή την κατεδάφιση των μουσουλμανικών κτιρίων. Ενδεικτικό είναι το ποίημα του Πειραιώτη ποιητή Γεωργίου Στρατήγη:
Ο Λευκός Πύργος
Σ’ ένα χορό μυριόνεκρο μ’ ίσκιους ψυχών αχνούς
γύρω στον Πύργο να πετούν το στοιχειωμένο εκείνο
………………………………………………………
Με ήχους αυλών γκρεμίσατε τον Πύργο το Λευκό
αυτό το μαύρο σύμβολο βαρβάρων πέντε αιώνων!
αν θέλετε ύπνο να χαρούν ελευτεριάς γλυκό
τα μάτια τα περίτρομα των δόλιων Μακεδόνων!
Τελικά το μνημείο γλύτωσε την κατεδάφιση εξαιτίας της μεγάλης δαπάνης που απαιτούνταν για την κατεδάφισή του και την μεταφορά των οικοδομικών υλικών του! Ωστόσο το 1917, όπως γράφει ο Η. Πετρόπουλος, «δόθηκε (στους βαρβάρους) μια καλή αφορμή να ξεμπερδέψουν με τα μουσουλμανικά μνημεία. Εκείνη τη χρονιά η φωτιά ισοπεδώνει τη μισή πολιτεία και οι Έλληνες βρίσκουν την ευκαιρία να γκρεμίσουν πολλά τζαμιά και μιναρέδες..»
Διαβάστε και δείτε επιπλέον παραδείγματα τέχνης που άντλησε έμπνευση από τον Λευκό Πύργο εδώ
