Χαραλαμπίδου: Να μην κλείσουν τα κέντρα πρόληψης των εξαρτήσεων
Καλεί την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, να εγκρίνει ψήφισμα ώστε να μην κλείσει και να μην συγχωνευτεί κανένα Κέντρο Πρόληψης
Πρόταση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, να συζητηθεί το θέμα της προστασίας και ενίσχυσης των κέντρων πρόληψης των εξαρτήσεων κατέθεσε η περιφερειακή σύμβουλος Δέσποινα Χαραλαμπίδου.
Όπως αναφέρει στην πρόταση της:
Εδώ και 25 χρόνια, τα Κέντρα Πρόληψης είναι οι πυλώνες της πρόληψης των εξαρτήσεων και της προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας στην ελληνική κοινωνία και έχουν σημαντικό αποτύπωμα σε κάθε κοινότητα στην οποία παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Ειδικότερα, τα Κέντρα Πρόληψης που λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια σε όλη την Π.Κ.Μ., όπως και σε όλη τη χώρα, απευθύνονται στον ευρύ πληθυσμό με στόχο την πρόληψη των εξαρτήσεων και την προαγωγή της ψυχοκοινωνικής υγείας και έχουν υποστηρίξει μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, (γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, νέους κ.α.).
Ευρύτερος σκοπός της πρόληψης είναι να δημιουργούνται ή και να ενισχύονται τα δίκτυα ασφαλείας για τα παιδιά και τους νέους σε κοινωνικές συνθήκες όπου εξαρτητικές συμπεριφορές, φαινόμενα βίας, απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας κατακλύζουν την καθημερινότητά μας, απομακρύνοντας μας παράλληλα από το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Αποτελούν μία κομβική υπηρεσία για το τόπο και τους ανθρώπους.
Στο προσχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» διαφαίνεται το χειρότερο σενάριο για τα Κέντρα Πρόληψης: Συγκεκριμένα, καταργείται το άρθρο 61 του Νόμου 3459 (2006), το οποίο και διατηρήθηκε στο νόμο 4139 του 2013, νόμος με τον οποίο εξασφαλίζονται μέχρι τώρα:
Α) Η ύπαρξη και η λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης, καθώς προβλέπεται η πάγια και τακτική χρηματοδότησή τους από το Κράτος, μέσω των Υπουργείων Υγείας και Εσωτερικών.
Β) Η συνέχεια της λειτουργίας των Κέντρων μέσω προγραμματικών συμβάσεων που θα ανανεώνονται, καθώς και ρήτρες που δυσχεραίνουν τη διάλυσή τους. Καταργείται επίσης το άρθρο 60, παράγραφος 4, του νόμου 4139, σύμφωνα με το οποίο τα Κέντρα Πρόληψης ανήκουν στους εγκεκριμένους φορείς πρόληψης.
Το Υπουργείο Υγείας προβαίνει σε αυτό το σχέδιο νόμου χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των ωφελούμενων και των εργαζομένων, τόσο στα Κέντρα Πρόληψης, όσο και στα άλλα Θεραπευτικά Προγράμματα. Συγχωνεύει δομές πρόληψης, θεραπείας, υποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης, με υπομόνευση του δημόσιου χαρακτήρα τους , με στροφή στην εμπορευματοποίηση με τη συμμετοχή ΜΚΟ και ιδιωτικών φορέων ως ισότιμων εταίρων και με την υιοθέτηση αντιεπιστημονικών θεωριών για «λειτουργικούς και μη χρήστες» και για «υγιή και επιβλαβή χρήση», που ανοίγουν το δρόμο για αποδοχή και αθώωση της χρήσης ή και για νομιμοποίηση κάποιων ουσιών.
Με βάση τα παραπάνω το Π.Σ. οφείλει να διεκδικήσει τα παρακάτω:
· Τη μη κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ολοκλήρωση Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης»
· Να μην κλείσει και να μην συγχωνευτεί κανένα Κέντρο Πρόληψης
· Να διαφυλαχτεί η αντίστοιχη φιλοσοφία και οι πρακτικές που εμπεριέχουν τα διαφορετικά θεραπευτικά προγράμματα.
· Να μην τεθούν σε κίνδυνο οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης και συνολικά
· Πλήρη, επαρκή και αποκλειστική χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης από τον Κρατικό Προϋπολογισμό
· Ενιαίο Θεσμικό Πλαίσιο για τα Κέντρα Πρόληψης στη βάση των αποφάσεων του Σωματείου και στελέχωσή τους με επαρκές, μόνιμο προσωπικό, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
· Τα Κέντρα Πρόληψης να παραμείνουν εγκεκριμένοι φορείς πρόληψης, διατήρηση της ταυτότητας, της φιλοσοφίας της και του περιεχομένου της πρόληψης.
· Να μην καταργηθεί το άρθρο 60 του Ν. 4139 του 2013 και το άρθρο 61 του Ν. 3459 του 2006 , τα οποία καταργούνται στο άρθρο 46 του υπάρχοντος προσχεδίου νόμου, εκτός αν γίνει αποδεκτή η διαχρονική θεσμική πρόταση του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, που είναι η βάση της κάθε συζήτησης , η οποία είναι στη διάθεση του ΟΚΑΝΑ και του Υπουργείου και μέσω της οποίας διασφαλίζονται η συνέχιση της λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης, οι θέσεις εργασίας και το ψυχοκοινωνικό μοντέλο παρεμβάσεων.