Πώς είναι να βγαίνεις από το σπίτι σου και να παίζεις σε παιχνίδι επιβίωσης

Σε αυτή την πόλη επικεντρωνόμαστε στο φαίνεστε. Το κέντρο είναι το προσωπείο, ποια είναι η κατάσταση όμως στα πέριξ;

Μία αυτοψία στα πέριξ θα σου δείξει την απόλυτη εγκατάλειψη των δρόμων, εκεί που τα αυτοκίνητα καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια, τα μπαλώματα στα οδοστρώματα αποτελούν απειλή για ατυχήματα και τα φρεάτια πλημμυρίζουν. 

Και όλα αυτά μία ανάσα από το κέντρο, στις οδούς Σαρανταπόρου και Μπιζανίου. 

Η Ε. κάτοικος της γειτονιάς δηλώνει: “Ο δρόμος είναι γεμάτος μπαλώματα και λακούβες. Πολλά σημεία είναι επικίνδυνα για τους πεζούς ενώ και για την κίνηση των οχημάτων υπάρχουν παγίδες. Και όλα αυτά σε μια περιοχή δίπλα από το κέντρο η οποία είναι και ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη. Ο δρόμος είναι στενός, χρειάζεσαι μόλις 15 λεπτά για να βρεις parking, όπου και οι ρόδες του αυτοκινήτου σου φθείρονται πάνω στο χιλιοσπασμένο οδόστρωμα. Από την άλλη αν είσαι πεζός δεν έχεις χώρο να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο, τα αυτοκίνητα το κατακλύζουν, οι πλάκες είναι σπασμένες. Αυτό στην περιοχή συμβαίνει χρόνια. Και φυσικά τις ημέρες που βρέχει τα φρεάτια πλημμυρίζουν αποτέλεσμα αυτού οι δρόμοι να γίνονται ποτάμια, και να μην μπορείς να τους διασχίσεις για να πας στο σπίτι σου. Η βρωμιά από την άλλη αποτελεί τεράστιο πρόβλημα, η μόνιμη δυσωδία, καθαριστές δεν βλέπουμε ποτέ σε αυτούς τους δρόμους.” 

Η κ. Α. μητέρα με παιδί στο καρότσι και κάτοικος της περιοχής σχολιάζει την απουσία του Δήμου στην γειτονιά: “Όλο το οικοδομικό τετράγωνο είναι σε απαράδεκτη κατάσταση. Πριν λίγες ημέρες άνοιξε μία τρύπα στην Μπιζανίου, από μπάλωμα δρόμου. Υπάρχει μία απόλυτη αναρχία όσον αφορά το παρκάρισμα, τα αυτοκίνητα καβαλάνε τα πεζοδρόμια, κι εγώ που είμαι πεζή κι έχω καρότσι υποβάλλω τον εαυτό μου καθημερινά σε ένα παιχνίδι επιβίωσης καθώς οι δρόμοι έχουν παντού λακούβες και μπαλώματα χαρακτηριστικά τα οποία αποτελούν κίνδυνο. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό το αίσχος των δρόμων μας ως οργανωμένη κοινότητα, είμαστε δίπλα στο Δημαρχείο και ο Δήμος εδώ είναι άφαντος. Οι δρόμοι μυρίζουν όλη την ημέρα από ακαθαρσίες, δεν βλέπουμε πουθενά καθαριστές. Ζούμε από τύχη, βγαίνω από το σπίτι με το μωρό και ξέρω πως έχω την απόλυτη ευθύνη και των δυο, για την σωματική μας ακεραιότητα. Αν συμβεί το οτιδήποτε είσαι αβοήθητος. Μένω στην γειτονιά πόσα χρόνια είμαι καθημερινά έξω, δεν έχω δει καμία αλλαγή, πάμε προς το χειρότερο, οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ρημάζουν. Τα φρεάτια πλημμυρίζουν.  Είναι ανύπαρκτο το γεγονός του ό,τι πληρώνουμε όλους αυτούς τους φόρους προς όφελος μας, η πολιτεία είναι απούσα.”

Ο κ. Σ. ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής αναφέρει πως δυσκολεύεται να διασχίσει τον δρόμο για το super market: “Εδώ που είμαστε έχουμε την αίσθηση της γειτονιάς, όλοι γνωριζόμαστε με όλους, τα τελευταία χρόνια έχουν μετακομίσει νέοι κάτοικοι, φέρνοντας μαζί τους και τα αυτοκίνητα τους. Εδώ όμως δεν υπάρχουν parking, σημεία στάθμευσης είναι τα πεζοδρόμια, που όμως έχουν καταληφθεί από τα οχήματα και δεν υπάρχει πιθαμή για τους πεζούς. Και αν φυσικά επιλέξεις τον δρόμο για να περπατήσεις, υπάρχει κίνδυνος, εμπόδια πολλά. Οι λακούβες σε κάθε μέτρο αλλοιώνουν το ισιάδι, εγώ πέρσι στραμπούληξα το πόδι μου, είμαι μεγάλος άνθρωπος θα μπορούσα να έχω πάθει κάτι πιο βαρβάτο. Λακούβες και πρόχειρα μπαλώματα σε τρύπες που μετά από λίγο καιρό με την φθορά σπάνε και δημιουργούν πετραδάκια, απειλητικά για τις ρόδες των αυτοκινήτων. Ο Δήμος απών, πάντοτε απών ήταν. Τους παίρναμε τηλέφωνο να αλλάξουν πλάκες από τα πεζοδρόμια και δεν είδαν ποτέ το γενικό πρόβλημα της περιοχής που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το κέντρο. Δεν είναι κρίμα να ρημάζουν οι γειτονιές έτσι;”