Πρόσωπα… αλλιώς: Γιώργος Μαντζουρανίδης

Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη

Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) | Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου.

(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).

Ποιος είσαι;

O Γιώργος Μαντζουρανίδης. Ένας άνθρωπος δυο μέτρα και κάτι (όχι σταθμά), νέα ψυχή, Παρθένος με Τοξότη, αριστερόχειρας, γιος, αδελφός, γονιός, ανηψιός, βαφτισιμιός και θείος, θιασώτης της ελευθεροστομίας, εραστής της γλώσσας και λάτρης των ψηλογοπαιγνίων. Ακούω στα “Γιώργος” και “Μαντζ”. Όλο και λιγότεροι με φωνάζουν “νεαρό” (δεν τους αδικώ), ελάχιστοι πλέον “ψηλό” (δεν το επιτρέπω), και μόνο ο Τέλλος “πάτερ” (έχει τους λόγους του).

Που είσαι;

Από το 1973 στον πλανήτη. Από το 1987 στη Θεσσαλονίκη. Από το 2003 στη διαφήμιση. Από το 2012 σε δρόμους, πεζοδρόμια και πλατείες της πόλης, περιηγούμενος και αφηγούμενος ιστορίες για φαντάσματα, αστικούς θρύλους και λοιπά πίου πίου. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πίσω από ένα βιβλίο (εσχάτως, και από ένα μικρόφωνο), μπροστά σε μια οθόνη (μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία) ή δίπλα σε ένα ηχείο.

Τι κάνεις;

Αυτή τη στιγμή, συμπληρώνω το ερωτηματολόγιο του Στανισλάβσκι.

Επαγγελματικά, πολλές φορές φοράω το καπέλο του copywriter ή του brand narrator, κάποιες άλλες το καπέλο του περιηγητή, του αφηγητή, του παρουσιαστή, του εισηγητή, του ραδιοφωνικού παραγωγού, του σεναριογράφου. Γενικά όπως καταλαβαίνεις α. Δεν φοράνε μόνο οι ένστολοι καπέλα, και β. Το επάγγελμα του πιλοποιού ανθεί ακόμα και στις μέρες μας χάρη σε κάτι περιπτωσάρες όπως η δική μου.

Γενικά, προσπαθώ να είμαι καλά, να μην βάζω κώλο κάτω, και να περνάω στον γιο μου τα αυτονόητα: Να είναι ευγενικός. Να είναι δίκαιος. Να είναι πάντα περίεργος για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Να μη δείχνει με το δάχτυλο (όταν δείχνεις με το δάχτυλό σου κάποιον, 3 δάχτυλα δείχνουν εσένα, λένε. Και μόλις το δοκίμασες να δεις αν ισχύει). Να μην λέει “πάντα” και “ποτέ” (γιατί κάποιοι λένε πως το “πάντα” και το “ποτέ” είναι 2 λέξεις που πάντα πρέπει να θυμάσαι να μη λες ποτέ). Και τελευταίο -και ας με κακολογήσεις- να μην λέει “συγγνώμη” και “ευχαριστώ”. Οι φίλοι σου δεν τα χρειάζονται, και οι εχθροί σου δεν τα πιστεύουν.

Εσύ;

Τι θέλεις;

Λιγότερη μιζέρια, λιγότερα περιστέρια (μόλις έκανα ρίμα) θαυμαστικά (ένα ανά πρόταση αρκεί) τελείες (τρεις το ανώτερο) και “5 λεπτάκια θα το αφήσω αδελφέ, να δώσω κάτι εξετάσεις και φεύγω”.

Εάν… θα…

Εάν μαθαίναμε να μιλάμε και να ακούμε, θα διαφωνούσαμε πολλές φορές, δεν θα τσακωνόμασταν όμως ποτέ.

Selfie:

O Γιώργος Μαντζουρανίδης είναι κειμενογράφος, concept developer και brand narrator. Τουτέστιν, γράφει, επιμελείται και διορθώνει κείμενα, γεννάει διαφημιστικές ιδέες, “μιλάει” για εταιρίες ή τις βοηθάει να βρουν τον τρόπο και τον τόνο που θα μιλήσουν (παραφράζοντας το παλιό διαφημιστικό, “από ένα slogan μέχρι μια εταιρική καμπάνια επικοινωνίας”). Τον βρίσκεις στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, το Facebook, το LinkedIn ή το No Image Found.

Είναι επίσης μέλος της πολιτιστικής εταιρείας dot2dot, με την οποία πραγματοποιεί για 6η συνεχόμενη χρονιά φέτος τις διαδρομές Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια 1 & 2, με θέμα τη μυστική και μεταφυσική ιστορία της πόλης. Τέλος, αν είσαι καθημερινά κάπου που έχεις internet 2 με 4 το μεσημέρι, μπορείς να τον ακούσεις στον OFF Radio.

ΔΕΣ όλα τα ΠΡΟΣΩΠΑ… ΑΛΛΙΩΣ από τη Νόπη Ράντη ΕΔΩ