Πρόσωπα…αλλιώς: Βάσω Γιατσίδου

Εικόνες – συνέντευξη – σύλληψη ιδέας: Νόπη Ράντη

(Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).

-Ποιος είσαι;  Είμαι η Βάσω, 38 ετών και 8 μηνών, Δίδυμος με Ζυγό (Αέρας παντού) και πιστεύω ακράδαντα ότι ένα προσωπικό σύνθημα ζωής (motto), αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από αυτά που ο καθένας πασχίζει να επικοινωνήσει λεκτικά (και συνήθως δεν τα καταφέρνει τόσο αποτελεσματικά). Στη δική μου περίπτωση, «Η ζωή είναι πάντα πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα όταν μοιράζεσαι» από τότε που θυμάμαι τη συνύπαρξή μου με τους ανθρώπους ή καλύτερα με την τούρτα γενεθλίων που συνεχίζω να μοιράζομαι με την αδελφή μου, Πόπη. Αυτό το σύνθημα ζωής, θα βάλω στις αποσκευές μου για το Νεπάλ, όπου θα ταξιδέψω σύντομα για κοινωφελή σκοπό σε μια προσπάθεια να μοιραστώ εικόνες, εμπειρίες, τεχνογνωσία και συναισθήματα με μια τοπική κοινότητα, που ανακάμπτει σταδιακά από φυσικές καταστροφές περασμένων ετών. Ξέρετε, τα άνθη και οι ψυχές ακμάζουν μέσα από συνέργειες πολλών παραγόντων, με επίκεντρο, πάντα, τον συνάνθρωπο.

-Που είσαι;  Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση που ψάχνει μια εμπεριστατωμένη απάντηση τα τελευταία 38 χρόνια. Τις περισσότερες ώρες της μέρας διακτινίζομαι νοερά σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όντας ταξιδιώτισσα στην καρδιά. Το υπόλοιπο διάστημα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη για τις όμορφες μέρες και νύχτες της, αλλά κυρίως για τα αγαπημένα πρόσωπα της καθημερινότητάς μου. Γέννημα θρέμμα των δυτικών συνοικιών και πιο συγκεκριμένα της εξωτικής Πολίχνης, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, που περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του στο κέντρο της πόλης. Βασικά σημεία αναφοράς, το νεοσύστατο κατάστημα ΚΒ (κιμπού), στα Άνω Λαδάδικα και η Σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Α.Π.Θ, την οποία θεωρώ πλέον δεύτερο σπίτι μου όχι τόσο για την μακρόχρονη παρουσία μου στο Τμήμα Γεωπονίας, όσο για τη ζεστασιά των ανθρώπων που με πλαισιώνουν εκεί όλα αυτά τα χρόνια. Στα απαραίτητα διαλείμματα μεταξύ των καθημερινών ασχολιών, θα με βρείτε στην Άνω Πόλη να συνθέτω φωτογραφικά κάδρα, εστιάζοντας στο φυσικό τοπίο της περιοχής.

-Τι κάνεις; Από το -όχι και τόσο- μακρινό 2001, που ξεκίνησα τις σπουδές μου στη γεωπονική επιστήμη, έγινε σαφές μέσα μου ότι η Γεωπονία μπορεί και οφείλει να αποτελέσει λειτούργημα προς όφελος της ανθρωπότητας. Έννοιες όπως βιολογική γεωργία, αγροοικολογία, ενσυνείδητη διατροφή, παραδοσιακοί σπόροι, αστική γεωργία με έμφαση στους σχολικούς λαχανόκηπους, κοινωνική καινοτομία στην αγροτική ύπαιθρο έγιναν το γιατί μου. Η έκφραση «επαγγελματικός προσανατολισμός» έπαψε να υπάρχει στο λεξιλόγιό μου από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι εξελίχθηκε σε φιλοσοφία ζωής. Κοινή συνισταμένη των προσωπικών, επαγγελματικών και ακαδημαϊκών ενδιαφερόντων μου ως Υποψήφια Διδάκτορα είναι η διαδικτυακή πρωτοβουλία “The Mindful Eating Project- Thessaloniki‘‘, αφιερωμένη στους Θεσσαλονικείς που επιθυμούν να διαμορφώσουν εκ νέου τον τρέχοντα διατροφικό κώδικα, άμεσα επηρεασμένο από το παγκόσμιο, προβληματικό διατροφικό σύστημα. Δεύτερο προσωπικό ορόσημο αποτελεί μια νέα επιχειρηματική πρωτοβουλία που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2019 και στην οποία δηλώνω υπερήφανη συνιδιοκτήτρια, το ΚΒ (κιμπού) στη γειτονιά των Άνω Λαδάδικων που δεν εφησυχάζει ποτέ. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία 3 νέων ανθρώπων, που επιθυμούν να αναδείξουν τη νέα γενιά επιλεγμένων Ελλήνων παραγωγών, που αξιοποιούν τις εξαίρετες πρώτες ύλες των περιοχών στις οποίες κατάγονται ή απλώς δραστηριοποιούνται προκειμένου να παράγουν χρηστικά προϊόντα κουζίνας από φυσικά υλικά, όπως επίσης, και προϊόντα προσωπικής περιποίησης με ιδιαίτερη φιλοσοφία και μεράκι. Θεωρώ σπουδαίο το γεγονός ότι σε καθημερινή βάση διατρέχουμε νοερά απ’ άκρη σε άκρη όλη την Ελλάδα, μέσα από συζητήσεις που κάνουμε με πελάτες και συνεργάτες. Τρίτο και εξίσου καταλυτικό, είναι η έρευνά μου σε επίπεδο διδακτορικού, έχοντας ιδιαίτερη ευαισθησία ως προς τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του πρωτογενούς τομέα, τους ανθρώπους, που πασχίζουν να φέρουν καθαρή τροφή στο οικογενειακό τραπέζι μας, υπό άκρως αντίξοες συνθήκες, περιβαλλοντικές, κοινωνικές, πολιτικές. Αυτούς τους ανθρώπους, συνηθίζω να αποκαλώ «Ήρωες της ενήλικης ζωής μου», για ευνόητους λόγους.

-Τι θέλεις;  Σε κοινωνικό επίπεδο, θέλω να λαμβάνουμε πιο σοβαρά υπόψη τη σοφία των παιδιών, μπορεί να μας απελευθερώσει από πολλά πραγματικά και πλασματικά διλήμματα. Επιπλέον, να αναγνωρίσουμε τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών, η καταπάτηση των οποίων έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες τόσο στο περιβάλλον όσο και στον εκάστοτε αδιαμφισβήτητα σπουδαίο πολιτισμό. Σε τοπικό επίπεδο, επιθυμώ διακαώς την εφαρμογή του Συμφώνου του Μιλάνου για τη Διατροφική Πολιτική στα Αστικά Κέντρα, την οποία υπέγραψε ο Δήμος Θεσσαλονίκης το 2015, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να υλοποιήσει. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός τοπικού συμμετοχικού Συμβουλίου για τη χάραξη και υλοποίηση στρατηγικών επιλογών που σχετίζονται με την ανάπτυξη βιώσιμων διατροφικών συστημάτων στην πόλη. Ένας κοινός τόπος μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης, παραγωγικών φορέων και ενεργών πολιτών, που λειτουργεί δυναμικά και αποτελεσματικά σε πολλές πόλεις παγκοσμίως, γιατί όχι και εδώ; Σε προσωπικό επίπεδο, θέλω να ταξιδέψω σε όλα τα φυσικά τοπία του κόσμου, με ένα σακίδιο στην πλάτη και μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια και να μπορέσω κάποια στιγμή να αποκαλέσω σπίτι ένα από αυτά. Να επιδιώκω πάντα να μην είμαι «ο πιο έξυπνος άνθρωπος στο δωμάτιο» και να συνεχίσω να γελάω με τις επικές γκάφες μου.

-Εάν…θα.. Εάν υπήρχε έστω και ένας λαχανόκηπος σε κάθε σχολική μονάδα, θα ανησυχούσαμε λιγότερο για τη σωματική, πνευματική και κοινωνική υγεία των παιδιών όλου του κόσμου.

Selfie: Η Βάσω Γιατσίδου είναι Γεωπόνος, Υποψήφια Διδάκτωρ Α.Π.Θ. και συνιδιοκτήτρια του boutique καταστήματος ΚΒ στη Θεσσαλονίκη. Αποτυπώνει τις σκέψεις της περί ενσυνείδητης διατροφής στο facebook και τις ταξιδιωτικές περιπλανήσεις της στο Instagram.

Είναι φύσει αισιόδοξη, αγαπάει το ροζ χρώμα, το μπάσκετ, τους ηλίανθους και τα χειροποίητα φορέματα της γιαγιάς της.  Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μινιμαλίστρια και να βγάλει την πρώτη -και τελευταία- σέλφι της ζωής της πλαισιωμένη από ανθισμένες κερασιές στην Ιαπωνία. Αν τη δείτε να κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης ντυμένη στα μαύρα (και όχι σαν ουράνιο τόξο) αγκαλιάστε την -σίγουρα δεν είναι καλά-.