Οι ωραίες αυλές της πόλης

Μετά από πολλές ώρες ποδαρόδρομο και ενδελεχή έρευνα για τις αυλές της πόλης παρατηρώ ότι πολλά από τα μαγαζιά που χρησιμοποιούσαν τις αυλές τους τώρα είναι εγκαταλελειμένα, τα μουσεία ενώ έχουν κήπους δεν έχουν παγκάκια και πολλές αυλές είναι παραμελημένες ή χρησιμοποιούνται ως αποθήκες και κάβες. Οι Θεσσαλονικείς δυσκολεύονται να σκεφτούν στα γρήγορα πότε πήγαν τελευταία φορά σε αυλή, οι ταξιτζήδες υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν πια τέτοιες όμορφες οάσεις μέσα στην τσιμεντούπολη, και όσοι τις βρήκαν, δεν τις μαρτυράνε εύκολα. Τέλος και κυριότερο. Αυτή η πόλη, με τόσα νεοκλασικά και υπαίθριους (αλλά εγκαταλελειμένους) χώρους θα μπορούσε να είναι πολύ ομορφότερη, παραμυθένια και πιο φιλόξενη τα καλοκαίρια που θα περάσουμε σε αυτήν, αν την προσέχαμε λίγο παραπάνω, και υπήρχαν μέρη να πηγαίνουμε που ξεγελάνε την ταξιδιάρα μας ψυχή και την καλοκαιρινή μας διάθεση.

Η εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου – Η μοντέρνα άποψη της θρησκείας

Με μία εκκλησία κάτω από το πρίσμα της μεταμοντέρνας θρησκείας, αφού είναι όλη ντυμένη με τζαμαρία, αλλά με μία αυλή όπου θα ζήλευαν πολλές, ο χώρος της είναι μία αφορμή για καθισιό και εφημερίδα. Αφήνεις πίσω σου την μεγαλοπρεπή Αγία Σοφία και την δική της αυλή και κατεβαίνεις καμιά εικοσαριά σκαλοπάτια. Σε αυτή την αυλή είναι σαν να φυτρώνουν λουλούδια και φυτά από μόνα τους. Δεν είναι ότι κάποιος ασχολείται σχολαστικά μαζί της, αλλά διατηρείται αξιοπρεπώς. Έχει εκείνη την φροντίδα του ερασιτεχνικού κηπουρού. Θα συναντήσεις παππούδες με εφημερίδες που αγόρασαν από τη Ζεύξιδος, νεαρόκοσμο και παιδιά. Αγοράζοντας σοκολατένια πουράκια από το διπλανό ζαχαροπλαστείο, κάθεσαι στα γαλάζια σιδερένια παγκάκια και απολαμβάνεις. Τι? Όχι κάτι συγκεκριμένο, αλλά το γενικό σύνολο, μία παρέα παιδιών που μόλις σχόλασαν από το 2ο της Ικτίνου και μιλάνε, το πράσινο, τα πουλάκια που τιτιβίζουν πάνω από το κεφάλι σου, το ότι ο ήλιος δεν μπορεί να σε φτάσει έτσι όπως έχεις χωθεί κάτω από την σκιά των δέντρων, και όλα αυτά μαζί με τα σοκολατένια πουράκια σου.

Παύλου Μελά 39

Με τη θέα των αεροπλάνων

O πιο στιλάτος κήπος στην πόλη. Με ένα μεγάλο ατού. Τον βραβευμένο με χρυσό σκούφο, κορυφαίο σεφ της Θεσσαλονίκης, Μισέλ Ζοστ, ExecutiveChef της Hyatt, που αφιερώνει στην καλοκαιρινή εκδοχή του εστιατορίου του Hyatt Regency Casino. Σε ένα απίστευτα όμορφο περιβάλλον που θυμίζει Τοσκάνη, κατάφυτο, με υπέροχα σιδερένια έπιπλα διάσπαρτα στον κήπο. Δοκιμάστε πανδαισία θαλασσινών και τέλειασορμπέ,ολόφρεσκα υλικά και alaminuteπαρασκευή των συνταγών.

Hyatt Regency Casino

Η αυλή του ονείρου

Στο εστιατόριο-καφέ πρότυπο του Βυζαντινού Μουσείου το μοναδικό κτήριο-έργο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς των τελευταίων δεκαετιών, έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Κυριάκου Κρόκου, διαμορφώθηκε από πέρσι ένα μαγικό σκηνικό.  Ιδανικό σκηνικό για καφέ και φαγητό. Δοκιμάστε το Μοκατσίνο που είναι σούπερ και δείτε τον ήλιο απέναντι να βάφει τη θάλασσα πορτοκαλιά. Επιλέξτε εκπληκτικές σαλάτες, ριζότο και πιάτα που έχει επιμεληθεί η μετρ των γευστικών απολαύσεων της πόλης, Χρύσα Κονιόρδου. Οι διακοσμητικές επιλογές σεβάστηκαν απόλυτα τις γραμμές του κτηρίου.

Βητα, Γ. Σεπτεμβρίου 2

Αυλή του Goethe- Η γερμανική πρόταση στο ραχάτι (αρχική φώτο)

Πάνω στην Βασιλίσσης Όλγας, μέσα στην βαβούρα της ημέρας, κόσμος μπαινοβγαίνει βιαστικά στο Ινστιτούτο. Μπαίνοντας στο Goethe, το καφέ με τα τραπεζάκια και τις άσπρες ομπρέλες βρίσκεται στα δεξιά. Ένα τσούρμο σπουδαστών αναρωτιούνται αν τα πήγαν καλά στις εξετάσεις της φράου Χίλγκα, ο υπεύθυνος τρέχει πάνω κάτω να εξυπηρετήσει, κάποιος άλλος διαβάζει το βιβλίο του. Ο κήπος στο Goethe βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Η ατμόσφαιρα χαριτωμένη και γνώριμη, σαν να ξαναπηγαίνεις σχολείο, αν και το καλοκαίρι η κίνηση κόβει λίγο λόγω των διακοπών. O χώρος του καφέ-αναψυκτηρίου γεμίζει από κόσμο τις πρωινές ώρες είτε είναι σπουδαστές είτε γείτονες, και όπως μας ενημερώνει ο υπεύθυνος η καλύτερη και πιο ήσυχη ώρα είναι τα μεσημέρια 2-5 που έχει λιγότερη κίνηση κι όχι τόσα μαθήματα. Περιποιημένος χώρος με πολύ πράσινο και με άμεση πρόσβαση στον ήλιο. Βρίσκεσαι ακριβώς από κάτω του.

Βας. Όλγας 66 (αρχική φώτο)

Reggae ρετσίνα

Ανεβαίνοντας το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης στην Άνω πόλη, βγαίνεις στην Δημ.Πολιορκητού. Ο κήπος έχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν τον λες κι ακριβώς κήπο, δεν το λες κι ακριβώς καφενείο (όπως αυτοαποκαλείται), δεν το λες και ταβέρνα. Είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση που κάνει την διαφορά γιατί είναι λίγο απ’ όλα. Ένας ιδιόρρυθμος συνδιασμός φολκλόρ, έθνικ και ελληνικών στοιχείων. Τα φυτά κρέμονται πάνω από το κεφάλι σου, και παντού έχει δέντρα Δεξιά βρίσκεται ένα τζάκι, αριστερά κολλημένοι σε ένα γαλάζιο βαμμένο τοίχο αστερίες, πάνω στο μπαράκι ένας ναργιλές, τραπέζια σιδερένια, ξύλινα, πέτρινα, μαρμάρινα. Βρίσκεσαι κάτω από τα δέντρα και τις κληματαριές, ενώ το αεράκι κουνάει τις ονειροπαγίδες και τα κρεμαστά στολίδια στα κλαδιά. Το βράδυ τα φωτάκια που έχουν μπλεχτεί ανάμεσα στους φράχτες θυμίζουν κάτι από Κούβα, κάτι από αυτοσχέδιο πάρτυ, ειδικά όταν συνδιάζονται με τα ρέγκε κομμάτια που ακούγονται από τα ηχεία, αμέσως μετά τον Ξυλούρη.

Ο κήπος, Δημ. Πολιορκητού 23, Άνω Πόλη

Ουζερί Αριστοτέλους

Εδώ θα μπορούσε να γυρίσει σκηνή ταινίας ο Χόρν. Δίπλα στο εμπορικό κέντρο, στην Αριστοτέλους. Ό,τι και να γίνεται έξω, μέσα ο χρόνος έχει σταματήσει. Στο πλακόστρωτο του ουζερί. Με το πάτημα του ποδιού σου στην είσοδο νιώθεις σαν πρωταγωνιστής σε ταινία του Φίνου. Είναι κάπως σαν να βρίσκεσαι σε μια γειτονιά όπως σε εκείνες του ελληνικού κινηματογράφου, με το αγιόκλημα και τα γιασεμιά, ανάμεσα στις αμέτρητες γλάστρες. Βρίσκονται δίπλα σου, πίσω σου, κρέμονται από τους τοίχους, ισορροπούν πάνω σε γωνιακά ραφάκια, μέσα κι έξω. Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης και αφίσες κρεμασμένες. Η κλασική, γραφική και οικεία αυλή, με τραπεζάκια έξω, παράθυρα με ξύλινα παντζούρια βαμμένα μπλε και φυτά, πολλά φυτά. Στο κέντρο ένα συντριβάνι με τρεχούμενο νερό για να διαχέεται η θετική ενέργεια στο χώρο.

Αριστοτέλους 8

Παράλληλα με το ποτό δες και μια έκθεση ζωγραφικής

Η αυλή του είναι ίσως η πιο μικρή αλλά και η πιο χαριτωμένη. Ακριβώς κάτω από τη Νομαρχία, με σκιά και απαλή μουσική που ξεφεύγει από το εσωτερικό του τρισυπόστατου καφέ-μπαρ-γκαλερί, θυμίζει από μόνο του καλοκαίρι, ακόμα κι αν το στριμώχτηκε σε λιγότερο από 10 μέτρα περίπου. Πρασινάδα στον περιφραγμένο χώρο, γκαζόν κάτω, 3 τραπεζάκια μπαμπού και φράχτης με κίτρινα πλαστικά λουλούδια να χωρίζει το ένα επίπεδο κήπου από το άλλο. Οι παρέες σχολιάζουν στο δίπλα τραπέζι την έκθεση ζωγραφικής που φιλοξενείται στο καφέ-μπαρ κι εσύ αναπνέεις τέχνη και καθαρό αέρα, άσχετα αν βρίσκεσαι δίπλα στον δρόμο. Με τόση πρασινάδα στην περιφραγμένη αυλή, δεν βλέπεις τίποτα. Μόνο πίνακες, φυτά και την παρέα που είπαμε στο διπλανό τραπέζι.

Παράλληλος, Πλούτωνος 22, Καλαμαριά

Λαογραφικό Μουσείο

Μία αυλή μεγάλη αλλά με λίγα παγκάκια, ψηλά δέντρα και ησυχία, με ένα τραπέζι να δεσπόζει ανάμεσα σε μία συστάδα δέντρων και φοινίκων πριν την είσοδό σου στον κόσμο της τέχνης και της παράδοσης, και με φύλακες που σου υπενθυμίζουν πως λειτουργεί μόνο τις ώρες λειτουργίας του μουσείου (9.00-15.00).

Βασ. Όλγας 68

Αρχαιολογικό Μουσείο

Η αυλή στο Αρχαιολογικό Μουσείο που όλοι έχουμε πάει δις και τρις. Σοφά επιλέχτηκε η πλευρά της Βασιλέως Γεωργίου. Η καλύτερη πλευρά, εκεί που έχει δροσιά και ίσκιο, και σε φυσάει ο μπάτης. Δίπλα στην παραλία, δίπλα στη Χανθ, δίπλα στο Θέατρο Κήπου, δίπλα γενικά. Ιδανική για καυτά μεσημέρια, που δεν αντέχεται άλλο η ζέστη, που δεν θες να πας στα καφέ στην παραλία, αλλά ούτε να πας και σπίτι. Θες να κάτσεις παρέα με τα αγάλματα, να φτάσεις την ακινησία τους.

Συμβολή Βασ. Γεωργίου με Μανώλη Ανδρόνικου

Για μεγάλες βόλτες στη Νομαρχία.

Η αυλή του κτιρίου της Νομαρχίας είναι ίσως η μεγαλύτερη στην πόλη. Πράσινο ως εκεί που φτάνει το μάτι σου. Μπαίνοντας στον κήπο οι τριανταφυλλιές σε βομβαρδίζουν με την ευωδιά τους. Κόσμος πάει κι έρχεται, και πού και πού σταματούν για να απολαύσουν τη σκιά των δέντρων.

Όμορφες λεπτομέρειες με λουλούδια φυτεμένα σε κάρα, ξύλινες κατασκευές, παιδότοπος και από την πίσω μεριά ένα εκκλησάκι. Η αγελάδα του CowParadeπου στολίζει τον κήπο είναι η έκπληξη. Ο τσολιάς που έχει πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Εσύ πάλι έχεις πιάσει μια καλή θέση στα παγκάκια της Νομαρχίας, και χαίρεσαι την άπλα και την καθαριότητα του χώρου. Ο φύλακας βρίσκεται κρυμμένος στο φυλάκιο με τους καθρέπτες όλο το εικοσιτετράωρο και ο χώρος είναι ανοιχτός όλη μέρα και ασφαλής για βόλτες.

Βασιλίσσης Όλγας 198

Στις άσπρες καρέκλες της αυλής.

Δίπλα στην Καμάρα και κάτω από την Ροτόντα. Με αρκετή κίνηση και πιστούς αλλά συχνά με ανεκμετάλλευτο το χώρο της αυλής, όπως μας είπε μία φοιτήτρια που έχει τύχει ακόμα και να διαβάσει εκεί. Η αυλή της όπως και στις περισσότερες εκκλησίες είναι μεγάλη. Η ομορφιά της όμως έγκειται στην μικρή λεπτομέρεια που την κάνει να διαφέρει. Ανεβαίνοντας από τα αριστερά το γεμάτο  γλάστρες πεζούλι, κάτω από ένα τεράστιο δέντρο, ένα σιδερένιο άσπρο εξοχικό τραπέζι με τις ασορτί καρέκλες εποχής σε περιμένει να καθίσεις, μη σου πω να πιεις και το τσάι σου.

Ιδανική ώρα, το πρωί. Όσο το δυνατόν πιο πρωί.

Εκκλησία Αγίου Παντελεήμονα στην Ιασωνίδου

*Προτείνετε κι εσείς αυλές που αγαπάτε και ίσως δεν είναι γνωστές σε όλους. Η άνοιξη εγκαταστάθηκε για τα καλά και με την παραλία ακόμα ημιτελή, ίσως χρειάζεται να στραφούμε και προς το εσωτερικό της πόλης.