Σε αυτό το μικρό δωμάτιο της Θεσσαλονίκης ο Αχιλλέας μεγαλώνει τρεις τέχνες

Εικόνες: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος

Ο Αχιλλέας Μεσάικος είναι ένας νέος και ταλαντούχος καλλιτέχνης, όπου μέσα από τα δικά του μάτια αποτυπώνει και ζωγραφίζει εικόνες ή στιγμές άλλων ανθρώπων. Τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά στη δεύτερη ατομική έκθεση ζωγραφικής του, με τίτλο ”… ο τίτλος του έργου κρίσιμος για το εγχείρημα”, στη Gallery Toss. Λίγες μέρες μετά, μας άνοιξε το σπίτι – εργαστήρι του στο κέντρο της πόλης και γνωρίσαμε από μέσα τον καλλιτεχνικό του ενθουσιασμό.

Η ζωγραφική, η μουσική και η γραφιστική είναι τα τρία δομικά στοιχεία στον κόσμο του Αχιλλέα. Πορεύεται με τη ζωγραφική, ξεχνιέται και αφήνεται με τη μουσική, ενώ η γραφιστική ήταν απλά το έναυσμα για να τον συναντήσουμε και να μιλήσουμε για την μέχρι τώρα πορεία του στον κόσμο των Τεχνών. Ο Αχιλλέας Μεσάικος ζει, αναπνέει και αγαπάει την «Νύφη του Θερμαϊκού». Η καταγωγή του, αν και μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, είναι πλασμένη στην επαρχία: μισός «Γουναράς» και μισός «Αυστριακός».

Η ενασχόλησή του με τις τέχνες ήταν κάτι που δεν είχε στο μυαλό του όταν βρισκόταν στην εφηβεία. Η άλλοτε μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ, ήταν όλη του η καθημερινότητα. Ώρες προπόνησης και μεγάλης προσπάθειας για να παίξει κάποια στιγμή σε επαγγελματικό επίπεδο, κάτι που το κατάφερε μόλις στην ηλικία των 20 ετών και παράλληλα με την είσοδο του στη σχολή ΤΕΦΑΑ. Όμως, η ευαισθησία του και η κλίση του προς την ζωγραφική έμελλε να αλλάξουν περισσότερο τα σχέδια των γονιών του, παρά τα δικά του.

Ο δρόμος της γραφιστικής εναρμονισμένος με αυτόν της ζωγραφικής

«Ο διανοούμενος λέει κάτι απλό με δύσκολο τρόπο. Ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο», είπε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι και ο Αχιλλέας αναφέρει τις δυσκολίες που χρειάστηκε να υπερβεί για να κάνει τον πόθο του πραγματικότητα. «Αυτό είχε να κάνει καθαρά με την ανασφάλεια των γονιών μου γιατί έπαιζα μπάσκετ και είχα αρχίσει ήδη να πληρώνομαι. ”Έπαιζαν” άλλες προσδοκίες. Οι δικοί μου τρόμαζαν στην ιδέα αυτή πως τα παρατάω όλα, είχα στρωμένη καριέρα και ήμουν καλός. Μπορούσα να παίξω αλλά δεν περνούσα καλά. Δε μπορώ να κάνω τη ζωγραφική χόμπι, νιώθω ότι είναι σαν έκπτωση. Στους δικούς μου το ανακοίνωσα κι έπαθαν ένα σοκ. Τελείωσα μια σχολή γραφιστικής γιατί πρόκειται για εφαρμοσμένη τέχνη και φαίνεται διαφορετικά».

Οι πολλαπλές του ασχολίες είναι μία διέξοδος από το εργαστήρι, που διατηρεί προς το παρόν στο διαμέρισμά του στο κέντρο της πόλης. Από τη μια η ζωγραφική με κάποιες αρκετά δημιουργικές περιόδους της ζωής του και από την άλλη η μουσική. Η «εξώπορτα», για δημιουργική γραφή και φυσικά πολλή, μα πολλή έμπνευση. Μέλος μιας εντεκαμελούς (!) μπάντας, των Dynamind Big Band, ενός συγκροτήματος που κινείται σε πιο funk, soul, blues, latin και afrobeat ρυθμούς, σε σύγκριση με την καθημερινή ζωή του Αχιλλέα. Παράλληλα, συμμετέχει και σε ένα άλλο μουσικό project, ονόματι Metsaikos. Εκεί, υπάρχει η αυτοσχεδιαστική ρυθμική ambient, μία όχι τόσο γνώριμη για το κοινό μουσική σκηνή, όμως αρκετά ενδιαφέρουσα!

Ο ίδιος εξομολογείται ότι βαριέται εύκολα, πράγμα που σχολιάζει ως μεγάλο μείον. «Άμα το δεις από την πλευρά της ανησυχίας είναι καλό, άμα το δεις από την πλευρά της αφοσίωσης και πόσο θα εμβαθύνεις, είναι κακό. Επίσης, θα διόρθωνα την υπομονή μου. Δεν έχω καθόλου υπομονή. Πάνω στη δουλειά η υπομονή είναι προσόν, το ζηλεύω αφάνταστα. Λίγη υπομονή και αυτοπεποίθηση χρειάζεται πιστεύω». Όσο για την εναρμόνιση μεταξύ της ζωγραφικής και της μουσικής, το οφείλει και πάλι στο ότι χάνει εύκολα τον ενδιαφέρον του για οτιδήποτε στη ζωή. Η πρώτη του επαφή με την μουσική προήλθε μέσω του beat box και αφετέρου της τρομπέτας. «Κάνω λίγο ζάπινγκ στο κεφάλι μου και βγήκε η μουσική».

Η έμπνευση που αντλεί έρχεται κυρίως μέσω παλαιών φωτογραφιών ή ταινιών που παρακολουθεί, ενώ έλκεται από τους περίεργους φωτισμούς και την ατμόσφαιρα. Όμως δεν ταυτίζεται με την ιδέα της αντιγραφής και το οφείλει στην αυτόνομη εκμάθηση του. «Πιο πολύ μου βγαίνει να δώσω μία αίσθηση που εγώ έχω μέσα μου. Μπορεί να είναι ένα μουσικό κομμάτι. Παρ’όλα αυτά, την κύρια έμπνευσή μου την αντλώ από τις τέχνες. Οι περισσότερες φωτογραφίες από τις οποίες εμπνέομαι είναι είτε από το διαδίκτυο, είτε φίλων – φωτογράφων που τις ζητάω».

Επιπλέον, η ζωγραφική βοηθάει τον Αχιλλέα να ξεφεύγει από την πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις. Προσθέτοντας, πως είτε είσαι λυπημένος είτε χαρούμενος πρέπει να καταφεύγεις στη τέχνη και να αποτυπώνεις ότι αισθανθείς εκείνο το διάστημα, κάτι σαν ημερολόγιο.

Όσο για τους στόχους του, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του. Θέλει να δοκιμάζει διαφορετικές τέχνες και ιδιαίτερες θεματολογίες με τον μοναδικό του φόβο να είναι η λευκή σελίδα στον πίνακα. Αυτό ξεπερνιέται, όπως τονίζει, με φαντασία, σκέψη, δημιουργικότητα και διασκέδαση.

Για τις ζωγραφιές του συνήθως χρησιμοποιεί λαδοπαστέλ και ακριλικά. Αλλά, έχει πειραματιστεί και με κάρβουνο, μολύβι, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους και κολλάζ. «Όταν τελειώνω έναν πίνακα δεν θέλω να λέει κάτι στον παρατηρητή, το αφήνω τελείως στη δική του αίσθηση και οπτική. Ο καθένας έχει το δικό του παρελθόν. Όπως είχα γράψει στην περιγραφή της έκθεσης έχει να κάνει γενικά με μνήμη, όπου τα έργα ακροβατούν με τη δική μου ματιά, μεταξύ ανάμνησης και ονείρου. Συνήθως κακού ονείρου και εφιάλτη, διότι εγώ βλέπω εφιάλτες αλλά δεν θέλω να δει κάποιος το έργο μου και να πει ότι αυτό είναι ένας εφιάλτης ή μία κακή εικόνα. Το αφήνω στον άλλον, δεν θέλω να πετύχω κάτι».

Συνοψίζοντας, θεωρεί πως τα καλλιτεχνικά πράγματα είναι στενά στην Θεσσαλονίκη και το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό. Αν και ο κόσμος αγαπάει και στηρίζει τη τέχνη, δεν φτάνει για μία άνετη οικονομική ζωή. Ωστόσο, δεν αποκλείει το γεγονός να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό ή την Αθήνα.

Πιστεύει ότι όσες δυσκολίες κι αν εμφανιστούν στο δρόμο του θα τις ξεπεράσει έχοντας στο μυαλό του τον ρεαλιστικό στόχο του. «Δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω γιατί δεν είναι κάτι που μπορείς να το παρατήσεις, αλλά να το κάνεις λίγο στην άκρη. Τώρα είμαι στη φάση που ακόμα προσπαθώ και ελπίζω ότι θα κάνω μόνο αυτό και θα βρω την άκρη. Συνήθως σκέφτεσαι να πας κάπου, να έχεις σταθερό μισθό. Τώρα μόνο ζωγραφική και μουσική».

«Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δούν» έλεγε πάντα ο Edgar Degas, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης. Γι’ αυτό και ο Αχιλλέας Μεσάικος ευελπιστεί να κάνει τα πράγματα που αγαπάει και να ζει αξιοπρεπώς. Ως ένας νέος, ταλαντούχος, υπομονετικός καλλιτέχνης!

*Βρείτε τον Αχιλλέα Μεσάικο στο Facebook: Achilleas Mesaikos – Αχιλλέας Μεσάικος  και στο Instagram: achilleas.mesaikos