Σε black out τα χειρουργεία στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης
Ακόμα και μία «απλή» λιθοτριψία μπορεί να πάρει πάνω από δύο χρόνια
Η γενική εικόνα για τις λίστες αναμονής στα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων της πόλης, δεν είναι απλά κακή. Είναι σχεδόν απαγορευτική.
Όλα τα νοσοκομεία εξυπηρετούν κυρίως τα επείγοντα περιστατικά και τα ογκολογικά. Όλα τα υπόλοιπα, παραμένουν στον «πάγο», ως καταγραφές στις λίστες. Π.Χ ακόμα και μία «απλή» λιθοτριψία μπορεί να πάρει δύο χρόνια.
«Και τι κάνει ο ασθενής αυτά τα δύο χρόνια;», ρωτήσαμε γιατρό, διευθυντικό στέλεχος μεγάλου νοσοκομείου της πόλης. «Πονάει, παίρνει φάρμακα και παυσίπονα, περιμένει και ελπίζει» ήταν η απάντηση.
Και αυτά συμβαίνουν στην χώρα όπου με λίγη «ολιστική αντίληψη», ο καθένας μας μπορεί να απολαύσει «εξαιρετική ποιότητα ζωής», όπως είπε ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Εκτός βέβαια αν είσαι άρρωστος και χρειάζεσαι χειρουργείο και δεν έχεις τα χρήματα να καταφύγεις σε κάποια ιδιωτική κλινική. Τότε θα πρέπει να τεθείς σε «ολιστική αναμονή» και να περιμένεις πάνω από ένα χρόνο, ακόμα και για μία απλή επέμβαση στο γόνατο ή να βρεις τρόπο να «επισπεύσεις τις εξελίξεις», με το κλασσικό φακελάκι.
«Δεν υπάρχουν χειρουργοί και αναισθησιολόγοι»
Η κατάσταση όπως την περιγράφουν οι ίδιοι οι γιατροί, είναι τραγική. Το ΕΣΥ με ευθύνη της κυβέρνησης, αντιμετωπίζει σοβαρά λειτουργικά προβλήματα λόγω ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, τα οποία μεταφέρονται αυτόματα στους ασθενείς.
Το πλέον χαρακτηριστικό και σημαντικό αυτών των προβλημάτων, όπως ήδη αναφέραμε, είναι η αναμονή στις λίστες των χειρουργείων, όπου άνθρωποι με σοβαρές παθήσεις και συχνά με προβλήματα διαβίωσης, είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν τη σειρά τους να χειρουργηθούν, πολλές φορές με ανυπολόγιστο κόστος, το οποίο φτάνει ακόμα και μέχρι την απώλεια της ζωής.
Σε κάποια νοσοκομεία, μερικά περιστατικά όπως π.χ τα γυναικολογικά μπορεί να χρειαστεί να περάσουν μέχρι και 4 χρόνια για να φτάσει η ασθενής στο χειρουργείο, ενώ άλλα, όπως τα ωτορινολαρυγγολογικά, ανάλογα την πάθηση, θα πάρουν μέχρι και 3 χρόνια για να χειρουργηθούν.
Ακόμα και τα ογκολογικά περιστατικά, που προηγούνται, και αυτά για να εισαχθούν στα χειρουργεία χρειάζονται μέχρι και 5 μήνες. Λόγω αυτής ασφυκτικής κατάστασης, σημαντικός όγκος ασθενών που διαθέτει τα οικονομικά μέσα ή την κατάλληλη ασφαλιστική κάλυψη, στρέφεται στον ιδιωτικό τομέα και στις ιδιωτικές κλινικές.
Σύμφωνα με πληροφορίες, γιατρός που υπηρετεί σε μεγάλο νοσοκομείο της πόλης, και αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση, για να αποφύγει την αναμονή αλλά και για να μη παρακάμψει την λίστα, χρησιμοποιώντας το «συντεχνιακό – συναδελφικό μέσο», επέλεξε να χειρουργηθεί σε ιδιωτική κλινική, πληρώνοντας την επέμβαση από τη τσέπη του.
«Το πρόβλημα είναι γενικευμένο διότι λόγω της πανδημίας είχαν σταματήσει τα χειρουργεία και τώρα δεν προλαβαίνουμε, γιατί δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός χειρουργών και αναισθησιολόγων», τονίζει ο Χρήστος Παπαστεργίου, γιατρός του νοσοκομείου Παπαγεωργίου.
Τονίζει δε πως το υπουργείο Υγείας και οι ΔΥΠΕ πρέπει να κοινοποιήσουν όλες τις λίστες των χειρουργείων ανά νοσοκομείο, «ώστε ο κόσμος να γνωρίζει τους χρόνους αναμονής».
Όσο για τις λύσεις, υποστηρίζει ότι υπάρχουν επιλογές που μπορούν να προσφέρουν άμεσα και πρακτικά αποτελέσματα, αλλά δεν υπάρχει πολιτική βούληση. «Το υπουργείο ή θα προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις γιατρών και θα βάλει τα νοσοκομεία να δουλεύουν και το απόγευμα, ή θα επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα και να γίνονται χειρουργεία με τιμές δημοσίου, μέχρι να ξεμπλοκάρει το σύστημα», τονίζει, σημειώνοντας πως αυτή η τραγική κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί. «Πρέπει να υπάρχει ενιαία λίστα για τα περιστατικά και να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας με αποζημιώσεις σε τιμές δημοσίου» επισημαίνει.
Επίσης αναφέρει ότι υπάρχουν νοσοκομεία στην περιφέρεια, στα οποία οι λίστες αναμονής δεν είναι διογκωμένες και οι απλές επεμβάσεις μπορούν να γίνονται σχεδόν σε κανονικούς χρόνους.
Επ’ αυτού συμφωνεί και ο πρόεδρος των εργαζομένων του νοσοκομείου, Παναγιώτης Τουχτίδης, που υποστηρίζει πως πολλοί ασθενείς επιλέγουν τα μεγάλα νοσοκομεία, όπως το Παπαγεωργίου, το ΑΧΕΠΑ και το Ιπποκράτειο, και αποφεύγουν άλλα όπως π.χ ο Άγιος Δημήτριος ή στην περιφέρεια, το νοσοκομείο Πολυγύρου, ακόμα και για απλές επεμβάσεις.
«Πιστεύουν ότι αν έρθουν σε ένα μεγάλο νοσοκομείο θα έχουν καλύτερη θεραπεία και με αυτό τον τρόπο σε πολλά νοσοκομεία, οι ήδη μεγάλες λίστες αναμονής, διογκώνονται ακόμα περισσότερο και φτάνουμε για μία απλή λιθοτριψία να θέλουμε πάνω από 2 χρόνια», τονίζει και υποστηρίζει πως πρέπει να υπάρχει και γεωγραφική κατανομή.
Χ. Κυδώνα: Έχουν μπλοκάρει όλα τα χειρουργεία, ακόμα και τα πιο «απλά»
Στο φαινόμενο της έξαρσης των καρκίνων το τελευταίο διάστημα, αλλά και στις ξεχωριστές περιπτώσεις των κοινωνικών ασθενών, αναφέρεται η εντατικολόγος του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου, Χριστίνα Κυδώνα, τονίζοντας πως λόγω της μεγάλης λίστας αναμονής, ακόμα και επεμβάσεις όπως η αρθροπλαστική επέμβαση, δεν γίνονται..
«Τα χειρουργεία που γίνονται είναι ελάχιστα και έχουν τόσο στοιβαχτεί οι καρκίνοι που ορθώς είναι η προτεραιότητα. Υπάρχει μία τεράστια λίστα μόνο για τους καρκίνους. Ακόμα και μία επέμβαση για πέτρα στη χολή είναι αδύνατο να γίνει», τονίζει και επισημαίνει ότι μετά από κάθε κύμα της πανδημίας σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, παρατηρείται μία έξαρση των καρκίνων.
Όπως εξηγεί, κατά την περίοδο της πανδημίας δεν είχαν ακυρωθεί μόνο τα χειρουργεία, γεγονός που συσσώρευσε τα περιστατικά, αλλά αναβλήθηκαν και οι διαγνωστικές εξετάσεις και τα προληπτικά μέτρα.
«Σήμερα έχουμε σωρεία από κακοήθειες και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο, διότι δεν υπήρξε η σωστή πρόληψη, ιδίως σε ασθενείς με οικονομικά προβλήματα. Η διογκούμενη φτώχεια έφερε και έξαρση στις κακοπάθειες, διότι οι ασθενείς δεν είχαν την δυνατότητα να στραφούν σε ιδιωτικές κλινικές και εξετάσεις», σημειώνει και αναφέρεται στις περιπτώσεις των λεγόμενων «κοινωνικών ασθενών».
Πρόκειται για ασθενείς με οικονομικά προβλήματα, υπερήλικες, άστεγους ή χωρίς οικογένεια που αναγκαστικά παραμένουν στα νοσοκομεία για ένα μεγάλο διάστημα, διότι είτε αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν μόνοι.
«Δυστυχώς υπάρχουν συνάνθρωποι μας που τους περιθάλπουμε για ένα μεγάλο διάστημα μέχρι και 5 μήνες, διότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες κοινωνικές δομές», σημειώνει και τονίζει πως οι γιατροί του ΕΣΥ δίνουν πραγματικά μάχη με το χρόνο για να προλάβουν τα πλέον απαραίτητα περιστατικά.
«Δυστυχώς για τους γιατρούς των χειρουργείων δεν υπάρχει ο τόπος και ο χρόνος, κυριολεκτικά στενάζουν, διότι δεν δουλεύουν όπως πρέπει ή όπως θέλουν», τονίζει χαρακτηριστικά.
