Θεσσαλονίκη

Σφραγισμένες πόρτες, σκόρπιες ζωές

Μια φωτογραφική βόλτα σε κτίρια που στέκουν βουβά.

Γιώργος Τούλας
σφραγισμένες-πόρτες-σκόρπιες-ζωές-427538
Γιώργος Τούλας

Εικόνες: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος

Όταν λες παλιές δόξες, συνήθως το μυαλό πάει στη Λεωφόρο των Εξοχών. Στην Β. Όλγας, τα πέριξ της Σοφούλη, τις μεγάλες επαύλεις που έχουν επιζήσει ακόμα. Λογικό. Είναι όμως και κάτι γειτονιές, που αν ξεστρατίσεις από το μεγάλο δρόμο, π.χ. τη Δελφών, ή τη Λεωφόρο Στρατού, αν κατευθυνθείς βορείως της Όλγας και χαθείς σε δέκα, δεκαπέντε στενά, πάνω κάτω από την Ευζώνων μέχρι την Παρασκευοπούλου και σηκώσεις τα μάτια από το κινητό, τότε σε περιμένουν οι τελευταίες αστικές εκπλήξεις.

Σπίτια μοναδικά, βγαλμένα λες από ασπρόμαυρη ταινία του ’50 γυρισμένη στις συνοικίες, αστικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής, λάμπουν σαν μοναχικά αστέρια σε έναν ουρανό τσιμέντου.

Στο χρώμα της ώχρας ή καφετιά, άλλα με περίτεχνες μετόπες, άλλα με σκαλισμένα κάγκελα, έργα τέχνης, άλλα πάλι με τα ξύλινα κανάτια τους φθαρμένα, έρημα τα πιο πολλά, νεκρά από ζωή.

Κάποια από αυτά διασώθηκαν χάρη στην επιμονή κάποιων ανθρώπων, κάποια άλλα, τα πιο πολλά, ασύμφορα στην επισκευή, περιμένουν μοιραία ένα σκοτεινό μέλλον. Που συνήθως εκδηλώνεται με μια πυρκαγιά από αστέγους που ανάβουν φωτιές τις χειμωνιάτικες νύχτες για να ζεσταθούν εντός τους, από μια ξαφνική κατάρρευση, από ένα άδοξο τέλος.

Ένα τέλος που δεν έχει σχέση με τις δόξες των εποχών που πέρασαν. Προσπαθώ συχνά να φανταστώ τις ζωές των ανθρώπων εντός τους. Μερικές στιγμές χαράς και γαλήνης. Οικογενειακές γιορτές και τσουγκρίσματα ποτηριών, γεννήσεις παιδιών, αλλά και αρρώστιες και θανατικά.

Πρόσφατα, η μοναδική ιστορία που έφερε στο φως ο Κ. Igano με έκανε να αναρωτηθώ ξανά για τα διαμάντια αυτής της γειτονιάς.

Σπίτια μοναδικά, που διδάσκουν το μέτρο σε όλους εμάς τους απόγονους της υπερβολής, σπίτια που δεν γίνονται αντικείμενο σεβασμού από τους σημερινούς κατοίκους της πόλης, γεμάτα tags, μουτζούρες και βρωμιά.

Στη συνοικία της Ευζώνων, στη Στρατού, παλιά βασίλεια νοικοκυραίων, σημερινά ρημάδια, στέκουν εκεί και ψάχνουν έναν ρόλο σε μια πόλη που τους έχει μοιράσει βιαστικά με λάθος τρόπο. Που στη νέα της διανομή δεν έχει προβλέψει λίγο χώρο για αληθινούς πρωταγωνιστές.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τα λαμπερά απομεινάρια μιας εποχής

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα