Συνέβη στο Μεντιτερανέ Παλλάς

Είναι φορές που η Θεά Τύχη θα έρθει μέχρι την πόρτα σου για να σου κάνει την όποια προσφορά της. Αν είσαι τυχερός θα ακούσεις τον ήχο και η πόρτα θα ανοίξει για να παραλάβεις την προσφορά που σου έλαχε και μακάρι να ‘ναι για καλό. Κάτι τέτοιο συνέβη σε μένα και σε μια περίοδο που τα προβλήματα αντί να ελαττώνονται πολλαπλασιάζονταν και το μόνο όπλο που μου είχε απομείνει ήταν η νεότητα, που ευτυχώς σου δίνει δύναμη να αντέξεις και να συνεχίσεις.

Το δώρο της τύχης ήταν ένα εισιτήριο για εργασία και μάλιστα σε ένα μυθικό χώρο που τόσα είχα ακούσει για αυτό και μου φαινόταν απίστευτο έως ακατόρθωτο ότι υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να εργαστώ σε αυτό τον χώρο.

Εξάλλου το πρόγραμμα είχε στρωθεί αμέσως μετά την αποφοίτηση απ’ την σχολή τουριστικών επαγγελμάτων με κατεύθυνση τα ελληνικά νησιά. Αλλά είπαμε η τύχη – το κισμέτ αν θες – και να ‘μαι κιόλας την επόμενη να δρασκελώ την είσοδο του πολυτελούς ξενοδοχείου “Μεντιτερανέ Παλλάς” ή αλλιώς το “Παλάτι της Μεσογείου”, όπως το έλεγαν οι ξένοι και δεν ήταν καθόλου υπερβολή για τα χρόνια εκείνα μια και επρόκειτο πραγματικά για παλάτι.

Βέβαια στα χρόνια που ακολούθησαν στήθηκαν πολύ πιο μοντέρνα και πολυτελή ξενοδοχεία, ωστόσο κανένα από αυτά δεν πλησίασε καν την αρχοντιά, την ποιότητα, την ομορφιά και όλα που πρόσφερε το Μεντιτερανέ Παλλάς για όσες δεκαετίες λειτούργησε. Τη μέρα εκείνη μου ήταν αδύνατο να φανταστώ σε τι κόσμο έμπαινα και τι θα ζούσα για τα επόμενα 12 χρόνια μέχρι και το τέλος του Μεντιτερανέ.

Στην αρχή οι εκπλήξεις ήταν απανωτές, τα είχα χαμένα. Από παιδί ονειρευόμουν να σπουδάσω αλλά δεν τα κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο μια και οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν αλλά να που χωρίς να το ξέρω και χωρίς να δώσω εξετάσεις βρέθηκα σπουδαστής στο πιο σπουδαίο πανεπιστήμιο της πόλης, το Μεντιτερανέ Παλλάς.

Δεν μπορούσα βέβαια να φανταστώ ότι μαθήτευα δίπλα στους πιο σπουδαίους δάσκαλους που διέθετε αυτή η χώρα και πως σε διάφορες περιόδους θα βρισκόμουν δίπλα τους για να εισπράξω μοναδικά μαθήματα που καμιά σχολή δεν μπορούσε να μου προσφέρει.

Το πρώτο σοκ το ένιωσα όταν άρχισα να ανακαλύπτω τους χώρους του μυθικού ξενοδοχείου. Η πολυτέλεια ήταν τέτοια που μόνο στον κινηματογράφο είχα συναντήσει και τώρα μπροστά στα μάτια μου και σε καθημερινή βάση απλώνονταν μπροστά μου.

Μετά ήταν οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους. Ιδιαίτερα με μερικούς από αυτούς όταν είχα τη δυνατότητα να τους παρακολουθώ εισέπραττα μαθήματα συμπεριφοράς. Ένας άλλος άνεμος έπνεε μέσα εκεί λες και κάποιος αόρατος σκηνοθέτης έστηνε τα πλάνα κάποιας ταινίας που θα γυρίζονταν κι όλα τα άλλα αποτελούσαν τα ντεκόρ που έτσι κι αλλιώς ήταν στημένα. Ήταν στιγμές που νόμιζες ότι περιφερόσουν σε στούντιο της Τσινετσιτά, εκεί όπου ο Βισκόντι είχε στήσει το ντεκόρ για να γυρίσει σκηνές από τον “Γατόπαρδο” ή το “Θάνατος στη Βενετία”.

Ο μύθος του Μεντιτερανέ κατοχυρώθηκε μέσα από παρουσίες όπως αυτή της κυρίας Μοντιάνο,την πιο πλούσια Εβραία της Θεσσαλονίκης, που είχε μόνιμη σουίτα και η εμφάνιση της προκαλούσε όλα τα βλέμματα. Η κυρία Μαρίκα Τορνιβούκα, ιδιοκτήτρια του Μεντιτερανέ, υπέρκομψη και ραφινάτη γέμιζε το χώρο με ένα λεπτό άρωμα απ’ όπου περνούσε.

Και βέβαια όλη η πραγματική αστική τάξη της Θεσσαλονίκης που έδινε δεξιώσεις ή τραπέζια στα υπερπολυτελή σαλόνια και κάποιες φορές το πράγμα μπερδευόταν με τους νεόπλουτους και όσους μόλις είχαν νιώσει τον παρά στα χέρια τους και ήθελαν να επιδείξουν τα νεοαποκτηθέντα πλούτη τους φτάνοντας στα όρια της γελοιότητας.

Απίστευτες τραγελαφικές περιπτώσεις που κράτησα ως ανάμνηση γνωστών ονομάτων της πόλης για την συμπεριφορά τους. Και από την άλλη όλα αυτά που συνέβαιναν μέσα στις αίθουσες και στα σαλόνια, ακόμα και στις σουίτες του Μεντιτερανέ και είχαν σαν ενορχηστρωτή τους το διευθυντή, που πανταχού παρών και πάντα ευγενικός διευθετούσε και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Και ποιος δεν πέρασε από το μυθικό αυτό ξενοδοχείο. Ωστόσο εμένα αυτό που με ενδιέφερε ήταν η παρουσία του καλλιτεχνικού κόσμου, που φρόντιζα να πλησιάζω έναν έναν για να εισπράξω κάποιες στιγμές τους φτάνοντας κάποιες φορές όταν ο χρόνος το επέτρεπε να τους “κατακτήσω”. Πού αλλού θα μπορούσα να πλησιάσω αυτά τα είδωλα αν η τύχη δεν μου είχε κάνει αυτό το δώρο; Για μέρες είχα την ευτυχία να συναντηθώ με τον συγγραφέα Μενέλαο Λουντέμη, που είχε μόλις επιστρέψει από την πολύχρονη εξορία του συζητώντας για τα βιβλία του.

Κάθισα δίπλα στον Οδυσσέα Ελύτη ζητώντας του να μου εξηγήσει τα ανεξήγητα της ποίησης του. Ήρθα κοντά στον Μίνω Βολανάκη για να λάβω ένα μάθημα ανθρωπιάς αλλά και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την Έλλη Λαμπέτη. Σταρ όπως η Τζένη Καρέζη, λατρεμένη παρουσία και συμπεριφορά εν αντιθέση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που κάθε φορά που ερχόταν δημιουργούσε απίστευτο θόρυβο και καταστάσεις που ουσιαστικά αποκαθήλωναν το μύθο της και θάμπωναν το είδωλο. Κι ακόμα η Μελίνα και ο Ζυλ Ντασσέν.

Η Δέσπω Διαμαντίδου, ο Βασίλης Φωτόπουλος, που με τις αφηγήσεις του από τα γυρίσματα και τη βράβευση στα Όσκαρ του Ζορμπά (του Κακογιάννη) με έκανε να γελάω. Και μετά ο Μάνος Χατζιδάκις, που ήταν σαν πραγματικός δάσκαλος για μένα. Όσα συνέβαιναν την περίοδο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου με όλους αυτούς τους λαμπερούς ανθρώπους και δεν έβγαιναν προς τα έξω αλλά εγώ τα ζούσα καθημερινά. Με προεξάρχοντα τον Τζέιμς Πάρις και τα μυθικά πάρτι του που θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό ενός ξεχωριστού βιβλίου.

Αυτά και άλλα τόσα θυμάμαι που δημιουργούσαν το όνειρο ως την φοβερή εκείνη ημέρα του Μεγάλου Σεισμού που έπεσε η αυλαία για να βυθίσει στη σιωπή και τη σκοτεινιά τη μεγάλη σκηνή του Μεντιτερανέ Παλλάς.

Τώρα υπάρχει για πάντα στη χώρα του μύθου και της ανάμνησης για όσους πέρασαν μέσα από εκεί. Οι πιο παλιοί θα θυμούνται, οι νεότεροι όταν περνάνε από εκείνο το σημείο στην αρχή της Λεωφ. Νίκης θα λένε πως κάποτε εδώ υπήρξε το «παλάτι της Μεσογείου».

*Ο Νϊκος Γκροσδάνης γεννήθηκε στο Πράβι (σημερινή Ελευθερούπολη) Καβάλας. Ζει στη Θεσσαλονίκη. Πέρασε από αρκετά επαγγέλματα καταλήγοντας στη δημοσιογραφία. Τα πρώτα του κείμενα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα “Θεσσαλονίκη” και αργότερα στη “Μακεδονία” ενώ ασχολήθηκε επί χρόνια και με το ραδιόφωνο κάνοντας τις δικές του εκπομπές στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης σε ραδιοσταθμούς όπως Ένατο Κύμα, Ράδιο Ανατολικός, Ράδιο Παρατηρητής, 102fm(ΕΡΤ3 – Ρ/Σ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ), 9.58fm (Β΄ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ρ/Σ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ). Ήταν συνεργάτης στο βραβευμένο ένθετο περιοδικό της εφημερίδας Μακεδονία με τίτλο “Πανσέληνος” ενώ σήμερα αρθρογραφεί στο “ΠεριΩδικό της πόλης”, στην “Οδό Πανός” κ.α. Το 2000 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Οδός Μεντιτερανέ Παλλάς”, το 2003 κυκλοφόρησε “Η Μυθολογία των ειδώλων” από τις εκδόσεις Παρατηρητής, ενώ το 2006 το μυθιστόρημα “Συνέβη στο Πράβι” από τις εκδόσεις Καστανιώτη.