Σοκαριστικό οδοιπορικό στα έρημα μαγαζιά της νύχτας στο αεροδρόμιο
Ένδοξες πίστες που μετατράπηκαν σε μια σεζόν σε ερειπιώνες, γκρεμισμένες γυψοσανίδες και κατεβασμένες μαρκίζες εκεί που άλλοτε συνωστίζονταν πλήθη.
Στη δεκαετία του 80 η Θεσσαλονίκη άρχισε να ξεμακραίνει τα καλοκαίρια της, τις νύχτες, εκτός της πόλης. Πέριξ του αεροδρομίου άρχισαν να ανοίγουν ιστορικά θερινά κλαμπ και μπουζούκια που έγραψαν ιστορία και τράβηξαν για τουλάχιστον τρεις ένδοξες δεκαετίες την πόλη προς τα κει.
Από το θερινό Ακρόαμα ως το θερινό Μπουντρούμ και βέβαια δεκάδες άλλα που ακολούθησαν δημιούργησαν ένα πόλο έλξης εντυπωσιακό και μαζί με δεκάδες καντίνες που λειτουργούσαν σε όλο το μήκος της οδού προς την Περαία αποτέλεσαν τον προορισμό της νύχτας, από το Πάσχα μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη.
Είχαν προηγηθεί βέβαια τα ιστορικά ξενυχτάδικα της οικογένειας Καραμπέρη, είχε προηγηθεί η Νεράιδα και η Θεσσαλονικιά, που έγραψαν την απόλυτη δική τους τροχιά φιλοξενώντας τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού από τα χρόνια του εβδομήντα, όταν στην περιοχή δεν υπήρχε τίποτε άλλο.
Η οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας άρχισε να δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην μαζική διασκέδαση της περιοχής. Υπήρξαν καλοκαίρια που πασίγνωστα κλαμπ και λαϊκά μαγαζιά δεν άνοιξαν. Λίγο πριν είχε ξεκινήσει μια περίοδος παρακμής βέβαια και η υπέρ πληθώρα openings που έφεραν τον κορεσμό. Οι φωτεινές ταμπέλες νέον έλαμπαν για χιλιόμετρα, τα μποτιλιαρίσματα ξεκινούσαν από το Φοίνικα και μια θέση πάρκινγκ ακόμα και στα χωράφια ήταν δυσεύρετη.
Η πτώση τη νύχτας με τα μεγάλα μαγαζιά να ανοίγουν στο τέλος της κρίσης μια ή δυο φορές την εβδομάδα άρχισε να φέρνει τα πρώτα εγκαταλελειμμένα κτίρια. Ένδοξες πίστες που μετατράπηκαν σε μια σεζόν σε ερειπιώνες, γκρεμισμένες γυψοσανίδες και κατεβασμένες μαρκίζες εκεί που άλλοτε συνωστίζονταν πλήθη.
Σήμερα η εικόνα της περιοχής μετά από το περσινό νεκρό καλοκαίρι της υγειονομικής κρίσης μοιάζει με βομβαρδισμένος πλανήτης. Μερικοί ξεχασμένοι φύλακες, κάποια άγρια σκυλιά δεμένα στις αυλές τους, κτίρια που έχουν μισογκρεμιστεί και ταμπέλες χορηγών που κοίτονται στο έδαφος.
Παλιές δόξες σε παρακμή και ονόματα που σου θυμίζουν πως κάποτε η πόλη εδώ προσκυνούσε, εδώ μεθούσε, εδώ ξημερώνονταν, εδώ έκαναν τα γλέντια του γάμου τους. Κάποτε…
Διαβάστε επίσης:
