Στην Αριστοτέλους ξυπνάς με Νταλάρα
Η κυρία Ματίνα βάζει μουσική για τους περαστικούς.
Λέξεις: Κική Μουστακίδου
Πρωί μιας καθημερινής που μοιάζει με τις άλλες. Όπως περπατάς στην Αριστοτέλους, ακούς τριγύρω σου διάχυτη τη φωνή του Νταλάρα.
«Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία, και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή». Η κυρία Ματίνα συνδέει το γαλάζιο mp3 της με ένα ηχείο και κάθεται σε ένα μαρμάρινο παγκάκι της Πλατείας.
Βαράει το ντέφι και σιγοτραγουδά, χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει. «Βάζω να παίζουν αυτά που λέμε καλά, ελληνικά τραγούδια. Νταλάρα, Μητροπάνο, Μητσιά και Γιώργο Κοινούση».
Μπροστά της, σε ένα μικρό κυπελλάκι μαζεύει την σκέψη των περαστικών, τα ψιλά που έχουν στις τσέπες τους αλλά κυρίως το χαμόγελο και την ανθρωπιά τους.
«Η κόρη μου θέλει να σπουδάσει φωτογράφος. Της λέω να γίνει βρεφονηπιοκόμος, αλλά επιμένει. Μόνο αν γίνει φωτογράφος λέει θα είναι ευτυχισμένη». Αυτή τη σκέψη της μοιράζεται στο διάστημα της σιωπής ανάμεσα σε δυο τραγούδια.
«Καθάρισε τη θέση σου μ’ αυτή σου την κατάσταση, πριν κάνω επανάσταση». Με τα λόγια του Κώστα Βίρβου στη μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη μας λέει το «γεια χαρά» της και σφηνώνεται η εικόνα της στο μυαλό μας για το υπόλοιπο της μέρας.
