Τα πλαστικά δεν έχουν θέση στις παραλίες της Αμμουλιανής

Εικόνες: Δέσποινα Αθανασιάδη

Καθημερινά οι κάδοι απορριμμάτων υποδέχονται εκατοντάδες τόνους πλαστικές σακούλες και ανακυκλώσιμα υλικά. Ώρα με την ώρα, το περιβάλλον «βασανίζεται» με το ένα μπουκάλι πλαστικό που μπορεί να πεταχτεί στη μέση του δρόμου. Έχεις αναρωτηθεί όμως γιατί;

Το Σάββατο του «Ζορμπά» που μας πέρασε, το 28ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, τα παιδιά από τον «Φάρο του Κόσμου» και η Μαρία Σπυράκη, Ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες επισκέφθηκαν την Αμμουλιανή για να καθαρίσουν την παραλία από τα σκουπίδια. Όλη αυτή η δράση ανατέθηκε στην κ. Σπυράκη από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα μέρος της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που αφορά τη μείωση πλαστικών μίας χρήσης. Συνεργάτες σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια είναι ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν και δύο Ευρωβουλευτές από την Φινλανδία και την Ισπανία.

Δυο λόγια για την πρωτοβουλία

Ως δράση ξεκίνησε στις Βρυξέλλες ώστε η παραπάνω ομάδα να εξηγήσει στους πολίτες γιατί είναι αναγκαίο να μειωθούν τα πλαστικά μιας χρήσης. Πολύ γρήγορα όμως όλη αυτή η «καμπάνια» προωθήθηκε και στην Ελλάδα με αποτέλεσμα το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για τα μικρά νησιά να πλησιάσει και να ενσωματωθεί σε αυτό το εγχείρημα. Η κ. Σπυράκη θεώρησε σημαντικό να προτείνει και την ένταξη της Αμμουλιανής στο project, και έτσι έγινε.

Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα πως στο πρόγραμμα μπήκε και η Σίκινος αφού είναι ο πρώτος Δήμος που κάλεσε όλες τις επιχειρήσεις να αλλάξουν τις μέχρι πρότινος συνήθειές τους, να μειώσουν τους ρύπους και να εξαφανίσουν τα πλαστικά μίας χρήσης, αφού πρώτα κατήργησε δια παντός τα πλαστικά καλαμάκια. Μία πρακτική που συνετέλεσε στο να αυξηθεί η δημοφιλία του νησιού και, ως επακόλουθο, ο τουρισμός του.

Γιατί όμως οι πόλεις πρέπει να απαλλαγούν από τα πλαστικά μιας χρήσης; Ο λόγος που υπάρχει ανάγκη για αυτή την κίνηση είναι η επερχόμενη νομοθεσία που θα λειτουργήσει ως οδηγός της επόμενης μέρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Είναι η μεγαλύτερη στρατηγική για το περιβάλλον, μετά την μείωση των εναέριων ρύπων του διοξειδίου του άνθρακα», εξηγεί η κ. Σπυράκη.

Το μέλημα της ομάδας που κατέφθασε στην Αμμουλιανή είναι να ενημερώσει τους πολίτες για την καταναλωτική τους συνείδηση, με τους μαθητές στο πλάι να προετοιμάζονται επίσης για πιο φιλικές πρακτικές στο περιβάλλον. «Ο ιδιωτικός τομέας να διευθετήσει καινούργια καινοτόμα μοντέλα και οι κυβερνήσεις να νομοθετήσουν, έτσι ώστε να μπορέσει ο κόσμος να θεσπίσει ισχυρά κίνητρα», προσθέτει.

Όσα συνέβησαν το περασμένο Σάββατο

Φτάνοντας στο νησί, στο πλαίσιο του προγράμματος τα παιδιά από το 28ο ΓΕΛ πήραν μία σακούλα, φόρεσαν τα γάντια τους και άρχιζαν να μαζεύουν με διάθεση τα πλαστικά που ήταν πεταμένα στην ακτή της θάλασσας. Μπουκάλια, καπάκια, κουτάκια από αναψυκτικά και πολλά περισσότερα ήταν αραδιασμένα από την μία γωνιά ως την άλλη της παραλίας, λίγα μέτρα μόνο μακριά από τα γαλανά νερά.

Αφού τα συγκέντρωσαν λοιπόν, είχε έρθει πια η ώρα να γνωρίσουν τους λόγους για τους οποίους κόπιασαν. Ποιο θα ήταν το όφελος για τους ίδιους και την κοινωνία; Η συνέχεια δόθηκε σε ξενοδοχείο της περιοχής, όπου παρουσιάστηκε το project μέσω μίας σύντομης παρουσίασης του Δημάρχου της περιοχής, Γιώργου Ζουμπά, και της Μαρίας Σπυράκη.

Γιατί τελικά είναι σημαντική η ανακύκλωση; 

Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να βρει κάποιος τον λόγο που επιθυμεί να μπει σε αυτή τη διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν θα ωφελήσει μόνο τον ίδιο, αλλά και το περιβάλλον γύρω του.

Η θάλασσα κατά καιρούς γίνεται δέκτης διαφόρων απορριμμάτων, που μόνο καλό δεν προσφέρουν. Μερικά από αυτά είναι υγρά μαντιλάκια, δολώματα πλαστικά, μπουκάλια, πάνες, σακούλες, τσιγάρα και πολλά άλλα. Σε μια πρώτη ανάγνωση, τίποτε από αυτά δεν φαίνεται τόσο επικίνδυνο, αλλά τα παρακάτω σχηματικά παραδείγματα δίνουν μια πιο αναλυτική εικόνα.

Οι πάνες κάνουν τουλάχιστον 450 χρόνια για να διαλυθούν, οι πλαστικές σακούλες 10 με 20, τα πλαστικά δολώματα 600, τα τσιγάρα 10 και τα μπουκάλια πολλούς μήνες. Αν κάθε μέρα λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι πετούν και από ένα σκουπίδι στη θάλασσα, τότε σε λίγα χρόνια, το διαμάντι της Ελλάδας δεν θα υπάρχει.

Και ακόμα πιο συγκεκριμένα, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι η θάλασσα δεν είναι μια απρόσωπη μάζα. Εντός της (επι)βιώνουν χιλιάδες ζωικοί οργανισμοί, που τρέφονται από αυτή. Επομένως, αν τα ψάρια «τρώνε» πλαστικό, τότε αυτό το πλαστικό καταλήγει με έναν τρόπο και στο δικό σου στομάχι. Όλα είναι μέρος μιας αλυσίδας και ο άνθρωπος είναι αναπόφευκτα βασικός κρίκος της.

Ας μιλήσουμε με αριθμούς 

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300 επιχειρήσεις στην Ελλάδα που παράγουν πλαστικά μίας χρήσης και το 7% των πλαστικών ανακυκλώνονται (μόνο!). Την ίδια χρονική περίοδο υπάρχουν περιοχές στο εξωτερικό που σχεδόν όλα τους τα υλικά είναι ανακυκλώσιμα. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία το 90% των υλικών έχουν αυτή την πολύτιμη ιδιότητα.

Υπολογίζεται ότι το 2025 στην Ελλάδα δεν θα υπάρχουν πλέον πλαστικές σακούλες μιας χρήσης και το 65% των προϊόντων θα είναι ανακυκλώσιμο ενώ το 2030 το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 70%. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα, πως με το «recycle» και το «reuse» το κράτος μπορεί να αξιοποιήσει πολλά χρήματα, με το ποσό να φτάνει ως και 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η καταναλωτική συνείδηση είναι προς όφελος όποιου προσπαθεί να μάθει γι’ αυτήν. Τα παιδιά που παρευρέθηκαν σε αυτή τη δράση τροφοδότησαν το μυαλό τους με γνώσεις και πήραν καλά εφόδια για να προστατέψουν τον πλανήτη με γνώμονα την παιδεία.