Αλλάζοντας την όψη μιας γέφυρας

Πάνω από τη γέφυρα των Αγίων Πάντων περνούν τρένα. Αναχωρούν ακριβώς δίπλα από το Σιδηροδρομικό Σταθμό, παίρνοντας μαζί τους όνειρα, ελπίδες, απογοητεύσεις, αγάπες που φεύγουν για τόπους κοντινούς και μακρινούς. Η γέφυρα αυτή είναι ένα όριο. Υπάρχουν ιστορίες που λένε ότι η υπόγεια αυτή διέλευση ήταν καταφύγιο την εποχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και σύμφωνα με κάποιους παλαιότερους σε έναν βομβαρδισμό κατάρρευσε σκοτώνοντας αρκετούς συμπολίτες μας που κρύβονταν εκεί. Σήμερα είναι ένα όριο. Ανάμεσα στο κέντρο της πόλης που τερματίζει στο Σταθμό και τις Δυτικές Συνοικίες που ξεκινούν εκεί. Μόλις περάσεις τη γέφυρα αρχίζει η Ξηροκρήνη. Παλιά αστική γειτονιά πήρε το όνομα της από μια παλιά γειτονιά στο Βόσπορο. Πρόσφυγες από την Πόλη έφτασαν εδώ και έχτισαν τη νέα τους πατρίδα που εκτείνεται σήμερα από τις εργατικές πολυκατοικίες της Λαγκαδά μέχρι τη Μοναστηρίου. Μια παλιά ένδοξη εργατική γειτονιά της πόλης που σήμερα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Το συσσίτιο των Αγίων Πάντων, με τα πρόσωπα των εκατοντάδων απελπισμένων ανθρώπων που κάθε μέρα βρίσκουν στα σκαλιά του ναού παρηγοριά, οι εκατοντάδες χρήστες ναρκωτικών που συνωστίζονται στα σκοτεινά σοκάκια, η πορνεία στις παρυφές της γειτονιάς τα βράδια, η εγκληματικότητα που αυξάνεται διαρκώς, η αλλαγή της σύστασης του πληθυσμού της περιοχής, που είναι σήμερα η πιο πολυσυλλεκτική γειτονιά της πόλης, με ανθρώπους που ζουν εδώ έχοντας έρθει από κάθε γωνιά της Γης, η δράση ακροδεξιών ομάδων που γιγαντώνεται, η ανεργία που ξεπερνά κάθε λογικό όριο, η φτώχεια και η χρόνια εγκατάλειψη από την πλευρά των άρχων κάνουν αυτή τη γειτονιά ένα μικρό ηφαίστειο, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί. Σε αυτή τη γειτονιά που ο πολιτισμός και οι δράσεις σπάνια επισκέπτονται πρωτοπήγαμε με το Θεσσαλονίκη Αλλιώς τον περασμένο Νοέμβριο. Μαζί με τη Λυρική Σκηνή και τον ΟΜΜΘ οργανώσαμε στα σκαλιά της εκκλησίας, πλάι στο συσσίτιο μια μικρή παράσταση όπερας. Τότε το ξάφνιασμα ήταν μεγάλο.

Υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε με μια συμβολική παρέμβαση στην ίδια τη γέφυρα-όριο. Σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο και τον εκπαιδευτικό οργανισμό ΑΚΤΟ προσκαλέσαμε στη Θεσσαλονίκη το διάσημο Βρετανό street artist Cedar Lewisohn. Είχε προηγηθεί η εντατική εργασία των φοιτητών της ΑΚΤΟ Νάνσυ Σκερλετίδου, Μαρία Προκοπίου, Παναγιώτης Αθανασιάδης, Ανδρέας Αβακουμίδης, Θοδωρής Ράκκος, Φίλιος Τσιγαρίδης, Γρηγόρης Γιαννουλόπουλος, Μάριος Σκουφάρης, Χρήστος Παπαδόπουλος, με την επίβλεψη του καθηγητή τους και art director της Parallaxi, Θανάση Τσαμπούκα. Ο Cedar έκανε παρατηρήσεις στη διάρκεια ενός workshop στα σχέδια των παιδιών και το τελικό σχέδιο που προέκυψε αποτέλεσε το σχέδιο που κοσμεί πλέον τον ένα τοίχο της διάβασης της γέυφυρας. ‘Ενα ολόκληρο Σαββατοκύριακο τα παιδιά από την Ελλάδα και την Κύπρο, ζωγράφισαν στον τοίχο ένα σχέδιο εμπνευσμένο από την ιστορία της πόλης και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό. Πως περιγράφουν τα παιδιά το σχέδιο που έχει τίτλο Πνιγόμαστε! :

”Η κεντρική μαύρη φιγούρα της σύνθεσης, αντιπροσωπεύει τον Έλληνα πολίτη, ο οποίος είναι βυθισμένος και συγχρόνως πιεσμένος από την παρούσα ελληνική πραγματικότητα(κρίση). Γι’αυτό τον λόγο, βρίσκεται σ’αυτή την στάση και αντιστέκεται στο βάρος της γέφυρας. Ο Θερμαϊκός κόλπος έχει πλημμυρίσει την πόλη και έχει πνίξει στα βρώμικα νερά του τα χαρακτηριστικά στοιχεία της Πόλης μας, όπως τον Λευκό Πύργο, τον Πύργο του ΟΤΕ, την Καμάρα, την γοργόνα (Θεσσαλονίκη), το σουσαμένιο κουλούρι, τον φραπέ, το σουβλάκι, τις συγκοινωνίες μεταφορές κ.α. Και όλα αυτά έχουν αποδοθεί με ένα χιουμοριστικό τρόπο”.

Ο άλλος τοίχος της γέφυρας θα ζωγραφιστεί το Μάιο από τον street artist της Θεσσαλονίκης reb mwc Ευχαριστούμε για την αρωγή και τη βοήθεια τους τη Βιβεχρώμ, τη δεύτερη Δημοτική Κοινότητα και ιδιαιτέρως το Γιώργο Καρκαλέτση, τον αντιδήμαρχο Καθαριότητας Θανάση Παππά, τη διοίκηση της ΑΚΤΟ και τη Μαρία Φορτούνη και ιδιαιτέρως τη Χρυσούλα Μελίδου του Βρετανικού Συμβουλίου, που πίστεψε από την αρχή σε αυτό το σχέδιο.