Μια νύχτα που το σκοτάδι έγινε φως

Κλείσε τα μάτια σου. Στάσου. Μην τρομάζεις. Απλά άκου. Προσπάθησε να αισθανθείς το χώρο σου. Τους γύρω σου. Το νιώθεις; Το βλέπεις;

Μια νύχτα διαφορετική από όλες τις άλλες.  Μια δράση μέσα από το φως της ψυχής!

Μέσα στο σκοτάδι υπάρχει μια τέραστια αχτίδα φωτός που απλά σε οδηγεί σε ένα δρόμο ξένο από σένα αλλά τόσο οικείο και εγκάρδιο. Μην φοβάσαι αφήσου. Εμπιστεύσου τον οδηγό σου και ανακάλυψε το φως μες στο σκοτάδι.

Κάθε στιγμή μέσα σε αυτήν την ιδιαίτερη βραδιά και ένα καινούργιο μάθημα ζωής. Χαμόγελα. Παιδιά με τεράστια χαμόγελα, με τόσο αληθινή και αφοπλιστική αγάπη. Διάθεση για παιχνίδι, για παρέα. Καθηγητές με μοναδική θέληση και αυταπάρνηση. Εθελοντές που γίναν ένα ακόμα κομμάτι αυτού του μαγικού παζλ. Παραμύθια, κατασκευές, μουσικές, χόρος και ένα βιωματικό παιχνίδι εμπιστοσύνης.

Τι να πρωτογράψεις γι αυτό που νιώσαμε χθες το βράδυ στην σχολή τυφλών. Πώς μπορείς να αποτυπώσεις με λέξεις  αυτήν την γλυκιά ανατριχίλα που σε διαπερνά, τη συγκίνηση και τη ζεστασιά που μας προσέφεραν απλόχερα όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί.

Αλήθεια που βρίσκεται για σένα το φως; Γιατί το πιο δυνατό φως το βρήκαμε μέσα στο σκοτάδι Γιατί  με τα μάτια κλειστά ακούς την καρδία Γιατί με την καρδιά βλέπεις καλύτερα… Μια νύχτα που θα την θυμόμαστε για πάντα.

Ζήσαμε περισσότερο από ένα μήνα κοντά στους ανθρώπους της Σχολής Τυφλών που δοκιμάζεται από την κρίση. Μοιραστήκαμε την καθημερινότητα τους και σχεδιάσαμε μαζί μια νύχτα. Μια νύχτα που για μας είναι η ουσία του Θεσσαλονίκη Αλλιώς. Μιας δράσης που ξεκινήσαμε πριν τρεισήμισι χρόνια και έχει αλλάξει τις ζωές μας. Η κορύφωση αυτού του σχεδιασμού και της κοινής μας δουλειάς, των εθελοντών της Parallaxi και των εργαζομένων στη Σχολή ήταν αυτή η νύχτα. Η τέταρτη χριστουγεννιάτικη δράση μας. Αφού και τα προηγούμενα τρία Χριστούγεννα τα αφιερώσαμε σε ανθρώπους και ομάδες που έχουν την ανάγκη μας.

Η νύχτα της Πέμπτης 19 Δεκεμβρίου ξεκίνησε από νωρίς. Με τις προετοιμασίες των μπουφέδων, τη συμμετοχή στη σπουδαία γιορτή του δημοτικού σχολείου της Σχολής, την αφήγηση του παραμυθιού από την υπέροχη Αφρούλη Μπέρσου (Τετάρτη πρωί), το τρισδιάστατο παιχνίδι που στήσαμε μαζί με το Κριστιμπόνι, το Κρατικό Ωδείο που πάντα, όσες φορές και αν του ζητήσαμε ήταν εκεί, που παίζοντας με κλειστά μάτια μας έκανε να δούμε με τα μάτια της ψυχής.

Και μετά έφτασε η ώρα του κοινού. Η ώρα της πόλης που συνήθως προσπερνά το κτίριο της Βασιλίσσης Όλγας και τώρα ήρθε η ώρα να περάσει τις πύλες του. Στην παγωμένη αυλή μια ειδική φωτεινή διαδρομή είχε δημιουργηθεί για κείνους. Γεμάτη εμπόδια από κείνα που οι τυφλοί άνθρωποι βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους στην πόλη. Κάθε επισκέπτης που έφτανε και τον υποδέχονταν οι εθελοντές του Αλλιώς άφηνε πίσω για αρκετή ώρα τις γνώριμες συνήθειές του και παραδινόταν στον απέραντο κόσμο του σκοταδιού. Ένα μαύρο μαντίλι δενόταν στα μάτια του και αμέσως μετά ένα από τα παιδιά της σχολής τυφλών, μειωμένης όρασης ή ολικής τύφλωσης τον αναλάμβανε ως οδηγός να τον οδηγήσει στην αυλή, τις σκάλες και τα ενδότερα της σχολής. Πέρα από τα εμπόδια και κυρίως πέρα από το φόβο του σκοταδιού. Μια συγκλονιστική αίσθηση, μια απίστευτη προσομοίωση με την απώλεια, εξαιρετικά σοκαριστική για κάποιον που έμαθε να ζει στο φως και ξαφνικά το στερούνταν.

Η διαδρομή στη μεγάλη αίθουσα του δεύτερου ορόφου ήταν μεγάλη και δύσκολη για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Και μετά η αναμονή στο απόλυτο σκοτάδι, με μόνη συντροφιά τους ήχους του περιβάλλοντος, τις άγνωστες φωνές.

Και μετά οι ‘’οδηγοί’’, όσοι περνούν τη μέρα τους στη Σχολή αναλάμβαναν να οδηγήσουν τα βήματα των βλεπόντων σε ένα μοναδικό χορό. Ζευγάρια ανθρώπων στο σκοτάδι χόρεψαν λάτιν, παραδοσιακούς χορούς και brake dance κόντρα στο σκοτάδι και όσα αυτό επιβάλει. Η στιγμή που τα μαντίλια έβγαιναν από τα μάτια ήταν μια στιγμή συγκινητική. Η αναχώρηση στο τέλος της βραδιάς έξω στην πολύβουη λεωφόρο ήταν μια επιστροφή σε ένα κόσμο γεμάτο φώτα και εικόνες. Όσοι όμως είχαμε ζήσει λίγο πριν την επαφή με το σκοτάδι και το αληθινό φως που άναψε για λίγο μέσα μας, γελούσαμε ευτυχισμένοι. Μια νύχτα που όμοια της δεν έχουμε ξαναζήσει ποτέ. Τα τέταρτα Χριστούγεννα του Θεσσαλονίκη Αλλιώς ήταν για μας τα πιο συγκλονιστικά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

***Ευχαριστούμε θερμά το κέντρο αποκατάστασης Τυφλών ΚΕΑΤ και το ειδικό δημοτικό σχολείο Τυφλών με τη χορωδία του, την Αφρούλη Μπρέρσου με τα παραμύθια της, το εργαστήρι ζωγραφικής Κριστιμπόνι με την μοναδική του κατασκευή, Το “Σύνολο εγχόρδων “Ροτόντα” υπό την καλλιτεχνική Διεύθυνση της Ειρήνης Ντράγκνεβα” του κρατικού ωδείου Θεσσαλονίκης που μάγεψαν με την μουσική τους, την εθελόντρια δασκάλα χορού κ. Μάρθα Σεραπίδου και φυσικά την γυμνάστρια κ. Αγγελίνα  Χρυσαργύρη του τμήματος παραδοσιακών χορών του ΚΕΑΤ Θεσσαλονίκης που σχεδίασε και την ειδική διαδρομή. Τέλος θα πρέπει να ευχαριστήσουμε  το φούρνο Κουκουμέρια και την Ικεα που συνέβαλαν με τα μοναδικά τους εδέσματα σε αυτήν την ξεχωριστή βραδιά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που συνόδευσαν τους εθελοντές από την είσοδο μέχρι τον δεύτερο όροφο: τον Λάμπρο, τον Χρήστο, τον Μιχάλης, την Μαίρη και τον Θάνο. Είναι όλοι σπουδαστές του ΙΕΚ τηλεφωνικής που πραγματοποιείται στη Σχολή Τυφλών. Στο latin, την Μάρθα, την Βάσω, την Θοδώρα, την Νατάσσα, τον Γιώργο, την Ελένη, την Κατερίνα και την Ευδοκία. Στους παραδοσιακούς χόρεψαν οι : Ευδοκία, Νετζμή, Βάσω, Θοδώρα, Μαρία-Χαρά, Ελένη, Νατάσσα. Στο τρίτο πρόγραμμα, έλαβε μέρος ο Ματέο. Μορφή!!!!!!!!! Μαθητής Γ Λυκείου με έμφυτο ταλέντο στον χορό, Break dance!!!!!! Ο dj Κώστας. Παίζει hip hop μουσική, συνθέτει και τραγουδάει.

Ευχαριστούμε από καρδιάς γιατί ήσασταν όλοι υπέροχοι!

*Διαβάστε επίσης 

*Φωτογραφίες από τη δράση μπορείτε να δείτε εδώ