Θεσσαλονίκη: Ανάληψη ευθύνης για επίθεση με μπογιές στο Γαλλικό Προξενείο

Μπογιές έριξαν άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου στο κτίριο όπου στεγάζεται το Γαλλικό Προξενείο, στη Θεσσαλονίκη.

Η παρέμβαση έγινε από την ομάδα δράσης & αλληλεγγύης Ανάρες ως ένδειξη αλληλεγγύης στο κύμα διαμαρτυριών που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία.

Το γεγονός επιβεβαιώνεται από ανάρτηση που έγινε σε ιστοσελίδα του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου.

Παρακάτω η σχετική ανακοίνωση:

Παρέμβαση με χρώματα στο Γαλλικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη από την ομάδα δράσης & αλληλεγγύης Ανάρες.

Τι είναι αυτό που βρέθηκε σε κίνηση στη Γαλλία τους περασμένους μήνες; Κάτω από τους σωρούς ψηφιακών μεσολαβήσεων, θεαματικών εικόνων και βίντεο που κατακλύσαν το ίντερνετ το τελευταίο διάστημα, μένει να αναζητηθεί και να συντεθεί μια ευκρινέστερη και συλλογική αφήγηση για τον βαθμό που ο κοινωνικός ανταγωνισμός κλόνισε βίαια και ξαφνικά, στον βαθμό που μπορούσε, ένα ολόκληρο καπιταλιστικά προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος για ακόμα μια φορά. Όσα καταφέραμε να διακρίνουμε μέσα από τους φλεγόμενους δρόμους, όμως, μάς φάνηκαν εξίσου όμοια και ανοίκεια. Μια χλιαρή και άνευρη αρχική φάση αντίθεσης το χειμώνα -που βρήκε τα ριζοσπαστικά προλεταριακά στοιχεία απομονωμένα από την συνδικαλιστική ηγεσία και χτυπημένα από τους μπάτσους με εξαίρεση την εκτροπή της 7ης Μάρτη- στο νέο νόμο έδωσε τη θέση της απότομα σε μαζικά και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά όταν η Γαλλίδα πρωθυπουργός ενεργοποίησε τον νόμο παράκαμψης του Κοινοβουλίου, 49.3 στις 16/3. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έκτοτε μπήκαν σε πλήρη λειτουργία και, σε συνδυασμό με τη μαζική παρουσία αλλά και με την ευλαβή γραφειοκρατική νομιμότητα των μεγάλων εθνικών συνδικάτων που ήθελαν να διασφαλίζουν την ομαλή έκβαση των πορειών, ολόκληρη η πολιτική ατμόσφαιρα φαινόταν να κινείται προς μια προ-εξεγερσιακή τροχιά η οποία εν δυνάμει θα μπορούσε να προκαλέσει κρίση κυβερνησιμότητας. Οι τακτικές των μαχητικών κομματιών αυτής της αναμέτρησης είχαν ξεκάθαρες αναφορές σε προηγούμενους συγκρουσιακούς κύκλους αγώνων, όπως τη μάχη ενάντια στο εργατικό νομοσχέδιο (Loi Travail) με το κίνημα Nuit Debout το 2016 -όταν άλλωστε η έκτακτη παράγραφος του 49.3 είχε ξαναενεργοποιηθεί- ,το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων του 2018 και τις πρόσφατες μεγαλειώδεις περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις. Το πολυτασικό κομμάτι των ριζοσπαστών με τη βοήθεια της συνδικαλιστικής βάσης αξιοποίησε όλη τη χωροταξική αντίληψη της κοινωνικής-ταξικής πάλης της προηγούμενης δεκαετίας, ξεκινώντας από το να στήνει πύρινα οδοφράγματα από τα συσσωρευμένα απορρίμματα των απεργών οδοκαθαριστών/ριών στα καλογυαλισμένα κέντρα των μεγαλουπόλεων, να κατανοεί τις πόλεις και τα λιμάνια σαν ένα δίκτυο εμπορικών κόμβων μπλοκάροντας και απονεκρώνοντάς τες, μέχρι να μεταφέρει τη μάχη στην ύπαιθρο ενάντια στα φαραωνικά έργα ανάπτυξης της αγροτικής βιομηχανίας όπως στο Σαιν-Σολέν. Οι δυνάμεις της αντιεξέγερσης και οι γραφειοκράτες εκπρόσωποι αυτού του θνήσκοντος και γηράσκοντος κόσμου είχαν να αντιμετωπίσουν με ωμή καταστολή και (ιδεολογική και πρακτική) απομόνωση τόσο τα εξεγερτικά στοιχεία των πορειών κατά τη διάρκεια της μέρας, όσο και τις δεκάδες αυθόρμητες, αποκεντρωμένες και αδιαμεσολάβητες πορείες των βραδινών ωρών που άφηναν στο διάβα τους καμένα δημαρχεία, τραυματίες μπάτσους και τη ρημαγμένη πρόσοψη της κοινωνικής ειρήνης. Η απόπειρα αποσύνδεσης αυτών των δύο όψεων της ίδιας πάλης, ο διαχωρισμός των διαδηλωτών σε ειρηνικούς-νόμιμους και ταραξίες-παράνομους, οι θλιβερές εκκλήσεις της σοσιαλδημοκρατίας (είτε τύπου Μελανσόν, είτε Μπογιάρ, είτε των εθνικών συνδικάτων),ακόμα και το ξέσπασμα που έλαβε μέρος ύστερα από την πρόσφατη φαινομενική επικράτηση του εκλογικού ψευδοδιπόλου Μακρόν-Λεπέν υπέρ του πρώτου κάνουν ξεκάθαρο πως μια νέα γενιά προλετάριων δεν αναζητά εκπροσώπηση αλλά στόχους για την επόμενη εξόρμηση. Εν όψει του επικείμενου αντιμεταναστευτικού νόμου(Loi Asile et Immigration)-περιττό να θυμήσουμε σε όσους βλέπουν μονάχα γαλλικούς λαούς ότι για τις χιλιάδες παρανομοποιημένες μετανάστριες χωρίς χαρτιά η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι καν ζήτημα επικαιρότητας- είναι επιτακτικό και εκρηκτικό διακύβευμα το αν θα καταφερθεί η σύνδεση των ντόπιων με το πολυεθνικό προλεταριάτο των banlieue σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι έχει κατορθώσει ως τώρα, προκαλώντας αυτό που για τα κράτη αποτελεί την πραγματική τους κρίση, αυτή των αδιαμεσολάβητων εξεγερτικών αγώνων.