Θεσσαλονίκη: Έφυγε από τη ζωή η Κατερίνα Βελλίδη

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών η «σιδηρά κυρία της Μακεδονίας», όπως αποκαλούσαν, Κατερίνα Βελλίδη. 

Ήταν κόρη του ιδιοκτήτη της εφημερίδας “Μακεδονία” και ιδρυτή της εφημερίδας “Θεσσαλονίκη”.

Η νεκρώσιμος ακολουθία της θα τελεστεί αύριο στις 11:00 το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Φωτίου.

Λίγο λόγια για την Κατερίνα Βελλίδη

Η Κατερίνα Βελλίδη γεννήθηκε τον Φεβρουάριο 1947, κόρη του δημοσιογράφου Ιωάννη Βελλίδη (1909-1978), ιδιοκτήτη και διευθυντή της εφημερίδας “Μακεδονία” και ιδρυτή της εφημερίδας “Θεσσαλονίκη”. Σπούδασε στις σχολές Μωραΐτη και Χιλ και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης και από το Τμήμα Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. 

Κρυφά από τους γονείς της, παντρεύτηκε τον Έλληνα διπλωματικό υπάλληλο στην Ελβετία Σταμάτη Γεωργίου, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η διεύθυνση του συγκροτήματος της “Μακεδονίας” και της “Θεσσαλονίκης” πέρασε αρχικά στη μητέρα της, Άννα Βελλίδη, και μετά το 1980 στην ίδια.

 Το καλοκαίρι του 1996 το συγκρότημα Τύπου ανέστειλε τη λειτουργία του, λόγω χρεών. 

Η “Μακεδόνία” κυκλοφόρησε εκ νέου στις αρχές του 1998, με νέο ιδιοκτήτη τον επιχειρηματία Γιάννη Ραπτόπουλο, ενώ μετά το 2000 η ιδιοκτησία της πέρασε στην πολυεθνική χρηματοπιστωτική εταιρεία Ζilkha & Co.

«Ηταν βαρύς ο χειμώνας που γεννήθηκα» – Όταν η Κατερίνα Βελλίδη παρουσίαζε την αυτοβιογραφία της

Η «σιδηρά κυρία της Μακεδονίας», όπως αποκαλούσαν τη μοναδική κληρονόμο της αυτοκρατορίας του πατέρα της Ιωάννη Βελλίδη, εμφανίστηκε στη παρουσίαση του βιβλίου της μ’ ένα μαύρο Λακόστ και με πολλή λύπη στο πρόσωπό της. 

Η αυτοβιογραφία της «Ηταν βαρύς ο χειμώνας που γεννήθηκα» («Λιβάνης»), η οποία έχει τη μορφή μίας εκ βαθέων εξομολόγησης στη συγγραφέα Ελένη Ηλιάδου-Καπώνη, είναι η πορεία της πρώην ιδιοκτήτριας της εφημερίδας «Μακεδονία» από το προστατευμένο περιβάλλον, ενόσω ζούσε ο ισχυρός πατέρας, στην απρόσμενη πτώση, όταν οι νέοι καιροί άλλαξαν τις πολιτικές συγκυρίες. 

Η Κατερίνα Βελλίδη στάθηκε κυρίως στην περίοδο κατά την οποία πέρασε στα χέρια της το 100% της γιγάντιας περιουσίας του πατέρα της, που περιελάμβανε το εκδοτικό συγκρότημα και την κινητή και ακίνητη περιουσία του. «Ηταν η εποχή», θυμήθηκε, «που ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση και ο κόσμος στράφηκε σ’ αυτήν για την ενημέρωσή του, αφήνοντας μετέωρο τον εκδοτικό κόσμο». 

Η πρώην εκδότρια επέλεξε να μην απολύσει τους πεντακόσιους υπαλλήλους της, αλλά να ζητήσει δάνειο από την Εθνική Τράπεζα, καθώς οι υποχρεώσεις της «Μακεδονίας» από τα οκτακόσια εκατ. είχαν ανέλθει σε δύο δισ. δρχ. Αρχικά, όπως εξήγησε, ζήτησε ένα δισ. πεντακόσια εκατ. και η συμφωνία με την τράπεζα σταθεροποιήθηκε εν τέλει στα επτακόσια εκατ. δρχ.

«Τότε δυστυχώς πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, με τον οποίο είχαμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και φιλία και ο οποίος γνωρίζοντας το πρόβλημα, ήθελε να με βοηθήσει. Δεν του ζήτησα να με εξυπηρετήσει κάνοντας κάποια παρανομία», συνέχισε την αφήγησή της, προσπαθώντας να διώξει τις σκιές από τη βιογραφία της. 

Το δάνειο εκλήθη να εγκρίνει ο τότε δοικητής της Εθνικής Τράπεζας, ο αείμνηστος Θεόδωρος Καρατζάς. Η αντίδρασή του ήταν η εξής: «Δεν υπάρχει πολιτική βούληση, κυρία Βελλίδη». Εκ των υστέρων, η Κατερίνα Βελλίδη χρεώνει το κλείσιμο της «Μακεδονίας» στον Κώστα Σημίτη. «Αποδείχτηκε», σχολίασε, «πως έτρεφε για το πρόσωπό μου μια ανεξήγητη αντιπάθεια, που ίσως ξεκινούσε απ’ το γεγονός πως ήμουν προσωπική φίλη του Ανδρέα Παπανδρέου, από τον οποίο προσπαθούσε να διαχωρίσει την πολιτική του θέση».

Από τη φαρέτρα της Κατερίνας Βελλίδη βγήκαν και βέλη εναντίον του Κώστα Καραμανλή, τον οποίο, όπως αποκάλυψε, βοήθησε να εκλεγεί βουλευτής Θεσσαλονίκης, ύστερα από παράκληση του πατέρα του Αλέκου. «Μετά όμως με ξέχασε!», ήταν η κορόνα της, αφού είχε περιγράψει την άνοδο του νεότερου Καραμανλή στον θώκο του προέδρου της Ν.Δ. και στην πρωθυπουργία. 

«Και όταν έγινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, δεν ήθελε να γνωρίζει τίποτα για το έγκλημα! Οταν, δε, εκλέχτηκε πρωθυπουργός, έγινε ακριβοθώρητος», σχολίασε.

«Είχα καλές σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου και δεν του ζήτησα ποτέ τίποτα, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών. Αν θέλω κάτι από αυτόν, είναι να με διευκολύνει σε θέματα γραφειοκρατικά σχετικά με το Ιδρυμα Βελλίδη», είναι η προσδοκία της από τον σημερινό πρωθυπουργό.

«Δεν έχασα τίποτα, απλώς άλλαξε η ζωή μου» – Η συνέντευξη της στο ΛΟΙΠΟΝ και στον Γιάννη Βίτσα

Χειμαρρώδης και ειλικρινής, μακριά από τα στημένα κλισέ, η μέχρι πρότινος «σιδηρά κυρία» της Μακεδονίας Κατερίνα Βελλίδη στην πιο ανθρώπινη συνέντευξή της εξομολογείται στο ΛΟΙΠΟΝ όσα συνέβησαν τις ημέρες που άλλαξαν τη ζωή της

Συναντηθήκαμε στο σπίτι της στη Νέα Σμύρνη. Μου άνοιξε την πόρτα η Γεωργία Γκούτη, που εδώ και 27 χρόνια είναι συνέχεια στο πλευρό της. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμασταν, αφού με την κόρη της, Αγγελική, είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει τα τελευταία 13 χρόνια που τυγχάνει να γνωρίζω την κυρία Κατερίνα είναι ένα: είτε είσαι φίλος της είτε εχθρός της, από το πρώτο λεπτό σε κερδίζει! Ίσως γι’ αυτό, όπως ομολογεί, δεν θεωρεί ότι έχασε τίποτα έπειτα από όλα όσα συνέβησαν, αφού μέσα της παρέμεινε η ίδια!

Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από την ολοκλήρωση του κύκλου ιδιοκτησίας σας των ιστορικών εφημερίδων «Θεσσαλονίκη» και «Μακεδονία». Πώς ήταν αυτή η περίοδος της ζωής σας;

«Υπήρξαν στιγμές πολύ δύσκολες ψυχολογικά».

Σοκαριστήκατε όταν χάσατε τις εφημερίδες;

«Δεν σοκαρίστηκα γιατί έχασα, αλλά γιατί σε όλη μου τη ζωή αρνιόμουν να δω την πραγματικότητα. Πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι στο βάθος της ψυχής τους είναι καλοί. Αυτό όμως είναι μια ουτοπία. Οι άνθρωποι δυστυχώς είναι καλοί όταν ζουν από κάποιους και περνούν καλά, αλλά χάνονται όπως τα ποντίκια όταν τα πράγματα είναι δύσκολα».

Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν τραγικό, γιατί δώσατε πράγματα σε ανθρώπους τα χρόνια της άνθησης της εφημερίδας!

«Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά πάντα έδινα και εξακολουθώ να δίνω, γιατί έτσι είναι φτιαγμένος ο χαρακτήρας μου. Δεν κάνω ούτε τη μητέρα Τερέζα, ούτε ότι είμαι η μόνη καλή στον κόσμο. Τώρα απλώς έχω συνειδητοποιήσει πως, ό,τι κι αν κάνω, δεν πρέπει να περιμένω τίποτα. Τότε δεν το πίστευα».

Πώς ήταν η μέρα που συνειδητοποιήσατε πως όλα πια χάθηκαν;

«Δεν χάθηκαν ποτέ αυτά που εγώ θεωρώ πρώτιστα. Δεν χάθηκε η συνείδησή μου, οι αξίες μου. Έτσι, δεν αισθάνθηκα ότι έχασα ουσιαστικά τίποτε, απλώς άλλαξε σε ένα κομμάτι της η ζωή μου. Δεν με άφησε αδιάφορη, αλλά δεν με έπληξε όσο αυτούς που στεγάζουν το παν στον πλούτο».

Για 15 χρόνια αποσυρθήκατε από τα πράγματα…

«Ποτέ δεν ήθελα να είμαι στη δημοσιότητα. Εγώ πιστεύω στον εαυτό μου, σ’ αυτό που ήμουν, που είμαι και θα είμαι. Αυτά δεν τα ενώνω με υλικά. Από την άλλη, θα ήταν αστειότητα έως και γελοιότητα να βρίσκομαι μαϊντανός σε διάφορες εκδηλώσεις. Θα ήμουν υπερφίαλη και αναίσθητη. Όταν περνάς προβλήματα, δεν έχεις και την εσωτερική διάθεση να το κάνεις αυτό, εκ των γεγονότων».

Το βίντεο από την έρευνα της Δώρας Αυγέρη ”Η δυναστεία Βελλίδη”

Περάσατε κατάθλιψη;

«Υπήρξαν φορές που κουράστηκα από τα αλλεπάλληλα γεγονότα. Πέρασαν στιγμές που αισθανόμουν ότι δεν ήθελα τίποτα».

Παρατηρώντας εκ των υστέρων τα πράγματα, θεωρείτε ότι κάνατε λάθη;

«Το πρώτο και τραγικό λάθος που έκανα είναι ότι δεν κράτησα αποστάσεις με τους υπαλλήλους, γιατί δεν πίστευα σ’ αυτό. Ήμουν πολύ προσιτή και μαλακή. Ήταν καίριο λάθος, γιατί αυτά δεν εκτιμώνται».

Θεωρούσατε ότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο εξόντωσής σας;

«Μα το λέω καθαρά στο βιβλίο μου. Πώς τόσοι και τόσοι οργανισμοί αυτή την ώρα έχουν χρέη και δεν κουνιέται τίποτα;».

Γιατί αποφασίσατε έπειτα από τόσα χρόνια να γράψετε αυτό το βιβλίο;

«Όταν πέρασε ο καιρός, αποστασιοποιήθηκα από τα πράγματα και τα ανέλυσα πια. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη λάσπη, τις φαντασίες και τα ψεύδη που ελέχθησαν για μένα αισθανόμουν την ανάγκη να πω πέντε πράγματα ως υποχρέωση στο όνομά μου και την ιστορία μου. Δεν μπορούσα να αφήσω άλλο χώρο στη λασπολογία!».

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο σημείο όταν γράφατε το βιβλίο;

«Υπήρξαν στιγμές που έκλαψα, όταν θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια, τους γονείς μου, όλη μου ουσιαστικά τη ζωή. Υπήρξε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση».

Πονέσατε έπειτα από όλα όσα σας συνέβησαν;

«Ήταν δυνατόν να μην πονέσω; Διότι το θέμα -μη γελιόμαστε- δεν ήταν οικονομικό! Ήθελαν να αφαιρεθεί η δύναμη από τα χέρια μιας νεαρής γυναίκας που είχε όλες τις δυνατότητες. Απέβλεπαν στο να μην υπάρχω εγώ, από κακοπιστία για να υπάρξουν αυτοί».

Διαβάζετε τη «Μακεδονία»;

«Όχι. Δεν μπορώ».

Πολλοί σας κατηγόρησαν τότε για μεγάλες σπατάλες!

«Έπρεπε να βρουν κάτι να πατήσουν. Ρώτησε όμως κανένας από αυτούς που έλεγαν ότι εγώ σπαταλούσα ασυδότως αν μεγάλωσα κάποια παιδιά, τα οποία ήταν άπορα, από δικά μου λεφτά; Έμαθε κανείς ότι καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις κάποιων εκατομμυρίων έφευγαν από τη δική μου τσέπη; Ρώτησαν αν έχω πάει ανθρώπους στο εξωτερικό να χειρουργηθούν; Πετάμε μια κουβέντα, λερώνουμε τον άλλο και ησυχάζουμε;».

Παρ’ όλα αυτά σήμερα έχετε περιουσία;

«Έχω μια τεράστια περιουσία, που είναι η πείρα μου. Από εκεί και πέρα έχω τόσα ώστε να είμαι ευχαριστημένη».

Έρχομαι στην άλλη σας όψη. Αισθάνομαι ότι ο πατέρας σας ήταν ο κυρίαρχος άντρας της ζωής σας.

«Βέβαια. Μου λείπει πάρα πολύ. Θα ήθελα να ήταν μαζί μου σήμερα, γι’ αυτό και τον βλέπω πολύ συχνά στον ύπνο μου».

Τι θα του λέγατε σήμερα αν τον συναντούσατε;

«Καταρχήν ήταν ένας άνθρωπος που δεν θα γύριζε πίσω κάνοντας ερωτήσεις ή παρατηρήσεις. Θα μου έλεγε: “Κοίτα τι μπορείς να κάνεις μπροστά”».

Παντρευτήκατε μία φορά, και μάλιστα κρυφά από τον πατέρα σας. Ίσως ήταν και η μεγαλύτερη κόντρα σας μαζί του!

«Ο πατέρας μου “έφυγε” πολύ γρήγορα και έχασα το χρόνο που θα ήθελα να έχω μαζί του».

Σας πληγώνει αυτό;

«Είναι στιγμές που θεωρώ ότι ίσως δεν θα έπρεπε να τον λυπήσω έτσι. Ήταν πολύ δυνατός. Είμαι σίγουρη ότι του έλειπα όπως μου έλειπε! Πίστευε ότι ο χρόνος θα τα τακτοποιήσει όλα. Δυστυχώς, σε αυτή την ιστορία ο θάνατος τακτοποίησε κάποια πράγματα».

Δεν σκεφτήκατε να παντρευτείτε ξανά;

«Δεν σκέφτηκα ποτέ να παντρευτώ, επειδή υπήρχε η κόρη μου. Ήταν κοριτσάκι. Μπαίνοντας στη ζωή μου ένας άντρας, δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει ποια είναι η μία αγάπη και ποια η άλλη. Γι’ αυτό το απέφυγα τον πρώτο καιρό. Μετά έγινε συνείδησή μου. Δεν ήταν κάτι που μου έλειπε και προσπάθησα όλη η υπόλοιπη ζωή μου να μην είναι αναμεμειγμένη με το παιδί μου. Ποτέ δεν ήθελα η κόρη μου να έχει κάποιον που να θεωρεί ότι είναι υποκατάστατο μπαμπά. Δεν ήθελα παρά να γνωρίζει ότι στη ζωή μάς φέρνουν δύο άνθρωποι και σ’ αυτούς πρέπει να πιστεύουμε».

Σας έβλεπαν ανταγωνιστικά οι σύντροφοί σας;

«Σίγουρα. Είναι λογικό. Με ενοχλούσε, αλλά αυτό δεν αλλάζει».

Προσπάθησαν να σας εκμεταλλευτούν;

«Μπορεί να το έκαναν κάποιες φορές οικονομικά. Δεν ήταν μόνο δικό τους θέμα. Προέρχεται και από μένα, γιατί ήμουν πολύ δοτική και προσπαθούσα να ευχαριστήσω τον κάθε άνθρωπο, από το φίλο μου μέχρι το σκουπιδιάρη».

Υπάρχουν μέρες που νιώθετε μοναξιά;

«Κάποιες φορές μέσα στο διάβα των πολλών ετών αισθάνομαι μοναξιά, αλλά μπορείς να είσαι και ανάμεσα σε τρεις χιλιάδες ανθρώπους και να είσαι μόνος».

Το έχετε ζήσει αυτό;

«Το έχω ζήσει και είναι πιο τραγικό από το να είσαι μόνος σου στο σπίτι σου».

Ποια στιγμή θα θέλατε να ξαναζήσετε;

«Τη μέρα που γεννήθηκε η κόρη μου».

Ήταν τελικά βαρύς ο χειμώνας που γεννηθήκατε – για να δανειστώ και τον τίτλο του πρόσφατου βιβλίου σας;

«Ήταν βαρύς, αν και τελικά αντεπεξέρχομαι όντως σε κάθε συνθήκη!».

Ήσασταν η «σιδηρά κυρία» της Μακεδονίας. Δεν ήταν σοκαριστικό όταν όλα αντιστράφηκαν;

«Δεν άλλαξε η ζωή μου, γιατί ακόμα και όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη ζούσα από το γραφείο μου στο σπίτι μου. Επέλεγα και τότε στη ζωή μου να μην πηγαίνω πολύ έξω. Αυτός ήταν ο τρόπος ζωής μου».

Σας πούλησαν άνθρωποι στους οποίους σταθήκατε;

«Ήξεραν ότι κάλλιστα μπορούσα, χωρίς καν να τους ρωτήσω, να πουλήσω τα πάντα και ένα ωραίο πρωί να βρεθούν έχοντας κάποιον άλλο αφεντικό. Σε ποιον θα απολογούμουν; Δεν εκτίμησαν ότι δεν θέλησα ποτέ να διώξω κανέναν. Θα μπορούσα να έχω διώξει πάρα πολλούς, για να μειωθεί το κόστος. Περίμενα ότι θα έχουν υπομονή και ανοχή, αν χρειάζονταν κάποια πράγματα. Δεν το έκαναν».

ΠΗΓΕΣ: planetcosmos.gr / Απόσπασμα από την εκπομπή της Δώρας Αυγέρη, Αρχείο της ΕΡΤ3 με θέμα “Δυναστεία Βελλίδη: Μύθοι και Αλήθειες” / Περιοδικό ΛΟΙΠΟΝ – womenonly.gr