Θεσσαλονίκη: Ένα ταξίδι σε μέρη και συνήθειες των 80S που δεν υπάρχουν

Τα περίφημα αναψυκτήρια γύρω από τη ΧΑΝΘ. Με πιο γνωστά το Λουκά και τον Ξαρχάκο πρόσφεραν ωραίες γρανίτες, ουζάκι με πιατέλα μεζέ και τοστ πολύ δημοφιλές.

Σε συνδυασμό με τις κούνιες που υπήρχαν μέσα στα πάρκα και απασχολούνταν τα παιδιά, οι γονείς συνήθιζαν, ειδικά τα Σαββατοκύριακα να απολαμβάνουν τη δροσιά το καλοκαίρι.

Τα συνοικιακά σινεμά. Κάθε γειτονιά της Θεσσαλονίκης διέθετε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 κάμποσες συνοικιακές κινηματογραφικές αίθουσες που συνήθως έπαιζαν ταινίες δεύτερης προβολής και μάλιστα με ένα εισιτήριο έβλεπες δυο ταινίες. Τα λαϊκά σινεμά, όπως το ABC στη Γαμβέτα ξεκινούσαν να παίζουν από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ και το πρωί της Κυριακής φιλοξενούσαν ΣΙΝΕΑΚ με παιδικές ταινίες για τις οποίες μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια στα κοντινά σχολεία.

Η φρεσκοανοιγμένη Νέα Εγνατία καταλήγει σε αλάνες. Η νέα εθνική οδός προς Χαλκιδική δεν έχει ανοιχθεί, ούτε φυσικά η αερογέφυρα της Βούλγαρη που ενώνει με τη Νέα Ελβετία. Τα δέντρα φτάνουν στο δρόμο, τίποτε δεν έχει χτιστεί εκεί ψηλά.

Θρυλική μπουτίκ Contessina. Από τα πιο στυλάτα μαγαζιά του κέντρου στη δεκαετία του 80.

Με είδη διακόσμησης γυναικεία αξεσουάρ και κοσμήματα, επι της Τσιμισκή το 1982. Πριν η Τσιμισκή γεμίζει με αλυσίδες πολυεθνικών.

Μια από τις πιο θρυλικές ντισκοτέκ της Θεσσαλονίκης των χρόνων του 70-80, η Lavalbone. Θρύλος της Αριστοτέλους φιλοξένησε χορούς και πάρτι που έγραψαν ιστορία στη νύχτα της πόλης.

Πολλά χρόνια πριν αποκτήσουμε συνείδηση σε σχέση με την κακοποίηση των ζώων στη Θεσσαλονίκη περιφέρονταν αρκουδιάρηδες που περιέφεραν τα έρμα ζώα στις γειτονιές και το κέντρο χτυπώντας ένα ντέφι και απαιτώντας να ”χορεύουν” όσο το πλήθος έριχνε από τα μπαλκόνια χρήματα. Η εικόνα του 1982 είναι του Πάρη Καμπάκη.