Θεσσαλονίκη: Πορεία για υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό

Μέλη των ΕΛΜΕ και φοιτητικοί σύλλογοι απηύθυναν κάλεσμα στις 18:00, το απόγευμα της Παρασκευής, για συγκέντρωση στην πλατεία Αρχαίας Αγοράς για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου ενώ παράλληλα για να εκφράσουν αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.

Στη συνέχεια, οι διαδηλωτές προχώρησαν σε πορεία φωνάζοντας συνθήματα μέχρι αυτή την ώρα όπου βρίσκονται σε κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Τι ανέφερε το κάλεσμα:

Τι είναι το ανοιχτό πλαίσιο;

Το ανοιχτό πλαίσιο κατατίθεται στο σώμα της γενικής συνέλευσης και εφόσον ψηφιστεί αποτελεί τον πολιτικό λόγο του Συλλόγου Φοιτητών Φυσικού. Η συγγραφή του γίνεται με όρους συνδιαμόρφωσης, σε μια διαδικασία βάσης, στην οποία αποφασίζουμε να δραστηριοποιούμαστε για τις διεκδικήσεις μας και τις ανάγκες μας χωρίς από τα πάνω υπαγόρευση του πολιτικού πλαισίου και με ισότιμους όρους. Επιδιώκουμε να σπάσουμε τον διαχωρισμό μεταξύ αυτών που γράφουν τον πολιτικό λόγο και αυτών που τον υλοποιούν. Θεωρούμε ότι η δημιουργία ενός φοιτητικού κινήματος που θα αντισταθεί στην υποτίμηση της ζωής μας, οφείλει να συμπεριλάβει και να εμπλέξει ενεργά στις πολιτικές και αγωνιστικές διαδικασίες όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές και φοιτήτριες.

Πανεπιστημιακή Αναδιάρθρωση

Τα τελευταία χρόνια έχουν περαστεί μια σειρά από νομοσχέδια τα οποία μετατρέπουν ριζικά την μέχρι τώρα λειτουργία του πανεπιστημίου. Το χαρακτηριστικότερο είναι ο νόμος 4777 ο οποίος κατάργησε στην πράξη το πανεπιστημιακό άσυλο δημιουργώντας την πανεπιστημιακή αστυνομία, θεσμοθέτησε τις διαγραφές στα ν+2 έτη, και τα πειθαρχικά. Επίσης νομιμοποιούσε την εγκατάσταση καμερών και συστημάτων “ασφαλείας” (τουρνικέ) στους πανεπιστημιακούς χώρους. Οι κατασταλτικές δυνάμεις εγκαταστάθηκαν στο κάμπους με πρόφαση την ασφάλεια των φοιτητριών. Αλλά στην πραγματικότητα η παρουσία τους εκει αποσκοπεί στην εξασφάλιση ενός αποστειρωμενου κάμπους χωρίς καμία κοινωνικοπολιτική και συνδικαλιστική δράση. Τα πανεπιστήμια, πέρα από έναν χώρο ακαδημαϊκής γνώσης, αποτελούσαν ανέκαθεν ένα σημείο πολιτικής ζύμωσης, η οποία ριζοσπαστικοποιεί το φοιτητικό υποκείμενο και προωθεί τη συλλογικοποιηση έναντι της ατομικής δράσης. Για αυτό τον λόγο με την ύπαρξη αστυνομίας εντός των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων ποινικοποιειται η συνδικαλιστική δράση (εκκενώσεις καταλήψεων, επιθέσεις σε πορείες) και αποσκοπεί στην τρομοκράτηση των ατόμων που επιλέγουν να αγωνιστούν για τις διεκδικήσεις τους. Να σημειωθεί εδώ ότι αντίστοιχη ποινικοποίηση του συνδικαλισμού συμβαίνει ταυτόχρονα στους χώρους εργασίας με διάφορα αντεργατικα νομοσχέδια. (Κρίνονται παράνομες οι απεργίες, και διώκονται ποινικά οι συνδικαλιστές που τις περιφρουρούν). Λόγω των διαγραφών και των εξαντλητικών προγραμμάτων σπουδών, καταλαμβάνεται ένα τεράστιο μέρος του ελεύθερου χρόνου των φοιτητριών. Συνεπώς οποίο άτομο εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές του αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της φοίτησης, πράγμα που το καθιστά ένα καθαρά ταξικό μέτρο. Επίσης σε αυτό το εξαντλητικό πρόγραμμα δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για πολιτικοποίηση και κοινωνικοποίηση. Όλα τα παραπάνω αποσκοπούν στη δημιουργία ενός ατόμου άρτια καταρτισμένο και έτοιμο να απορροφηθεί από την αγορά εργασίας σαν ένα πειθήνιο εργατικό δυναμικό.

Επιπλέον με όλα τα παραπάνω μέτρα επιβάλλεται ένα πανεπιστήμιο των αρίστων το οποίο αποκλείει οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με την ακαδημαϊκή “κανονικότητα”. Το πανεπιστήμιο που θέλουμε εμείς, είναι ανοιχτό για όλη την κοινωνία και το υπερασπιζόμαστε σαν έναν δημόσιο χώρο. Οι πολιτικές δράσεις όπως εκδηλώσεις και συνελεύσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του.

Κόστος Φοίτησης- Λέσχη

Η λέσχη του ΑΠΘ εδώ και πολλά χρόνια, ήταν από τις λίγες ανοιχτές στην κοινωνία λέσχες στη χώρα, οπού ο κόσμος έτρωγε με μοναδικό κριτήριο την πείνα του, γεγονός που αποτελούσε κεκτημένο κοινωνικών και φοιτητικών αγώνων. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται πως η λέσχη λειτουργεί με όρους επιχείρησης μέσα στο πανεπιστήμιο, με την εργολαβία να παρέχει επισφαλείς συνθήκες για τους/ τις εργαζόμενους/ εργαζόμενές της, προσλαμβανοντας τους με τρίμηνες συμβάσεις εργασίας, και επιλέγει να μην τις ανανεώνει εκδικητικά, στοχοποιώντας στα μέλη του σωματείου εργαζομένων σίτισης ΑΠΘ. Παράλληλα υποβαθμίζει συνεχώς τις παροχές της (ποιότητα και ποσότητα του φαγητού, αριθμός μερίδων). Η διοίκηση του πανεπιστημίου από μεριά της, ευτελίζει τη λειτουργία της λέσχης, κάνοντας τα πάντα για να διασφαλίσει και την αύξηση των κέρδών των εταιρειών της κοινοπραξίας της εργολαβίας, αδιαφορώντας πλήρως για τη σίτιση. Αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης, αποτελεί η προσπάθεια επιβολής ελέγχου καρτών σίτισης τους τελευταίους 6 μήνες, μιας αυθαίρετης επινόησης που απαιτεί ρευστά κριτήρια, σύμφωνα με τις επιταγές της εργολαβίας, για το ποια άτομα θα τρώνε και ποια όχι. Αυτό έχει αποπειραθεί πολλές φορές και στο παρελθόν και έχει αποτραπεί με σπάσιμο των ελέγχων, ωστόσο τώρα η εργολαβία επιλέγει να κλείνει εκδικητικά τις διανομές φαγητού κάθε φορά που σπάνε οι έλεγχοι, που γίνεται παρέμβαση από συλλογικούς φορείς και σχήματα, που άτομα αρνούνται να ελεγχθούν. Η πολιτική αυτή στοχοποιεί τον αγωνιζόμενο κόσμο, σε συγκατάβαση με τη διοικηση του ΑΠΘ, και δείχνει μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε διεκδίκηση εντός του χώρου του πανεπιστημίου. Όλη αυτή η κατάσταση πλαισιώνεται από μία μακροχρόνια κρίση και σε συνέχεια της πολιτικής του κράτους να μεταφέρει το βάρος της σε εμάς, αυξάνοντας συνεχώς το κόστος ζωής και φοίτησης και εξευτελίζοντας ταυτοχρόνως τις ανάγκες μας.

Καταστολή

Παράλληλα με τη μετακύλιση της κρίσης του συστήματος στις πλάτες μας και ως απότοκο της την αύξηση του κόστους ζωής , παρατηρείται η αναβάθμιση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων του κράτους. Μόλις πριν από λίγες μέρες σκουπίδια της ΟΠΚΕ στην Αθήνα , ύστερα από απόπειρα φασιστικής επίθεσης στα πλαίσια μιας αντιφασιστικής συναυλίας, επιτέθηκαν δολοφονικά στον κόσμο που βρέθηκε εκεί για να αποκρούσει τη φασιστική απειλή και τραυμάτισαν πολύ σοβαρά μια 16χρονη αντιφασίστρια. Το γεγονός αυτό αποτελεί για εμάς μια ακόμα ξεκάθαρη ένδειξη της συνεργασίας συστήματος και φασιστών , καθώς η συσπείρωση του εθνικού κορμού είναι αυτή που σιγοντάρει ο κρατικός μηχανισμός φτάνοντας στο σημείο να κάνει ξεδιάντροπα πλάτες σε τέτοιες επιθέσεις. Την ίδια στιγμή οι μπάτσοι ,εντός και των πανεπιστημίων πλέον, έχουν γίνει μόνιμη εικόνα στη καθημερινότητα μας. Από τις συνεχείς απόπειρες εκκένωσης στεκιων και καταλήψεων (πιο πρόσφατα του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιου του ΕΜΠ και της κατάληψης του Ευαγγελισμού) που αποτελούν τους κυριότερους χώρους πολιτικών δράσεων, χτισίματος κοινωνικών σχέσεων εκτός των κανονικών προτύπων και πολιτικών ζυμώσεων εντός και εκτός των σχολών , ως και τον τραυματισμό αγωνιζομενου κοσμου που υπερασπιζεται την ζωή του ενάντια στην εντατικοποίηση και τον έλεγχο του πανεπιστημίου βλέπουμε τη συστημικη βία να έχει κανονικοποιηθεί στις ζωες μας. Σημαντική συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί και η δουλειά των ΜΜΕ που ,σαν καλα τσιράκια της κρατικής προπαγάνδας, προετοιμάζουν τα αφηγήματα που θα καθορίσουν συνειδησιακά τον κόσμο και θα συγκαλύψουν την κρατική τρομοκρατία. Οι μηχανισμοί αυτοί ενεργοποιήθηκαν πρόσφατα για ακόμα μια φορά όταν το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έστησαν δίωξη σε βάρος της συμφοιτήτρια μας Ε. για κατοχή και κατασκευή εκρηκτικού υλικού. Ολόκληρη η υπόθεση αποτελεί ένδειξη της στοχοποίησης που υφίστανται αγωνιστριες μέσα στα πανεπιστήμια στο πλαίσιο της ολομετωπης επίθεσης προς τα εκπαιδευτικά κεκτημένα , τις προσπάθειες αφανισμού της πολιτικοποίησης και της συνδικαλιστικής δράσης εντός των συλλόγων. Η συμφοιτήτρια μας έχει την ηθική και πολιτική στήριξη μας ενάντια στο κλίμα φόβου και καταστολής που προσπαθούν να σπείρουν Πανεπιστήμιο και κράτος.

Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Πόλεμος ταξικός-κοινωνικός-διεθνιστικός.

Από τις αρχές του Οκτώβρη το Ισραήλ εξαπέλυσε μαζική εξόντωση έναντι των παλαιστινίων με πρόφαση τις επιθέσεις παλαιστινιακών οργανώσεων κατά του κράτους του Ισραήλ. Η σφαγή των τελευταίων ημερών κλιμακώνεται όλο και πιο έντονα με την διακοπή της πρόσβασης σε βασικές ανάγκες και με τον βομβαρδισμό νοσοκομείου στη λωρίδα της Γάζας. Οι νεκροί ανέρχονται ήδη στους 8.000, ενώ προετοιμάζεται χερσαία επέμβαση στη Γάζα. Παρολαυτα δεκαετίες τώρα , από τις απαρχές της ίδρυσης του το 1948, το κράτος του Ισραήλ, επιδιώκει τον αφανισμό και τον εκτοπισμό παλαιστινιακών πληθυσμών που διέμεναν στα συγκεκριμένα εδάφη, με την στήριξη των περισσότερων δυτικών κρατων, τα οποία συννενούν στο καθεστώς απαρτχάιντ που έχει επιβληθεί στην Παλαιστίνη (υφαρπαγές γης και κατοικιών,επιθέσεις σε εργάτες, φυλακίσεις και δολοφονίες όσων αντιστέκονται, ενώ όσοι απλά κυκλοφορούν γίνονται στόχοι των ένοπλων παραστρατιωτικών συμμοριών με τη ζωή τους να βρίσκεται υπό συνεχή απειλή). Δεν μπορεί να παραληφθεί η έμπρακτη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν τον πόλεμο τα τελευταία χρόνια με τις συμφωνίες που κλείνει με ΗΠΑ και Ισραήλ (είχε υπογραφεί πρόγραμμα συνεργασίας ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισραήλ που αφορά συνεκπαιδεύσεις αεροσκαφών, ελικοπτέρων και ειδικών δυνάμεων). Η τελευταία εκ των οποίων παρέχει αεροπορική πολεμική βάση στην Ελευσίνα στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν ορμητήριο έναντι των Παλαιστινίων. Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται και ο χρόνιος εσωτερικός πόλεμος απέναντι σε μετανάστ(ρι)ες με δολοφονίες αυτών σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα και φυλακίσεις αυτών σε κέντρα κράτησης. Τα πανεπιστήμια της χώρας μας συμμετέχουν στη διεξαγωγή ερευνών για αστυνομία και στρατό και στη κατασκευή drones με τα οποία παρακολουθούνται μετανάστ(ρι)ες. Αυτή η έμμεση εμπλοκή του πανεπιστημίου στον πόλεμο μας αφορά ολα ως φοιτητές/τριες, το ίδιο και το μπλοκάρισμα αυτής. Η αντίσταση των Παλαιστινίων είναι σημαντική ανά τα χρόνια. Από τη πρώτη Ιντιφάντα τα ταξικά χαρακτηριστικά κυριάρχησαν, καθώς συμμετείχε μεγάλο μέρος προλετάριων, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Παρόλη την άνοδο των εθνικιστικών και θρησκευτικών στοιχείων, τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά συνεχίζουν να έχουν ισχυρό λόγο στον παλαιστινιακό πληθυσμό και είναι πρωτεύον να μην αλλοιώνονται στις αφηγήσεις του σήμερα και να μην ξεχνιούνται. Θέλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στα άτομα που μάχονται ενάντια στον εκτοπισμό τους, που μάχονται για τη ζωή τους. Είναι σημαντική η πληροφόρηση μας να προέρχεται από τον παλαιστινιακό πληθυσμό και να μιλάμε για τα αιτήματα τους, παρά να στεκόμαστε στα αφηγήματα των κρατών που στηρίζουν και ενισχύουν αυτόν τον αφανισμό.

Εξέγερση Πολυτεχνείου

“Ολοι μετέχουν σήμερα στην επέτειο του πολυτεχνείου. Αλλά τότε ενάντια τίνος έγινε η εξέγερση;…Μνημόσυνα,τρισάγια, λιβάνια. Μα οι νεκροί δεν αγωνίστηκαν για αυτά. Δεν ήθελαν να γίνουν εθνικοί ήρωες. Δεν ανήκουν στο έθνος. Στο έθνος ανήκουν οι παπάδες και τα λάβαρα, οι λόγοι και τα στεφάνια των επίσημων. Στο έθνος ανήκουν οι δολοφόνοι των παιδιών, τα παιδιά δεν ανήκουν πουθενά. Το νόημα της εξέγερσής τους δεν χωράει στα εθνικά αστικοδημοκρατικά πλαίσια που θέλετε να το στριμώξετε. Ο αγώνας του Νοέμβρη δεν ήταν αγώνας εθνικός, δεν ήταν καν αγώνας “πολιτικός”. Ήταν επανάσταση.

Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου, μία εξέγερση που άλλαξε τις ροές της ζωής σε αυτόν τον τόπο σε κάθε επίπεδο. Πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Από τα συντρίμια του πολυτεχνείου, το αίμα των αγωνιζόμενων και τις στάχτες των οδοφραγμάτων κερδήθηκαν πολλά, το χωρίς δίδακτρα δημόσιο πανεπιστήμιο, η δωρεάν σίτιση στους φοιτητές, το Άσυλο ιδεών και ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου κι όλα αυτά που καθόριζαν μέχρι πρόσφατα το σύγχρονο πανεπιστήμιο. Απ΄ τα ματωμένα συντρίμια και μέσα απ’ τις στάχτες των οδοφραγμάτων, εκείνου του Νοέμβρη, γεννήθηκαν και γενιές με φλεγόμενες συνειδήσεις και σπίθες στα μάτια, που πιάσαν το ν(ο)ήμα της εξέγερσης και θέλησαν να το συνεχίσουν γιατί κατάλαβαν πως ο πόλεμος ακόμα συνεχιζόταν, αθόρυβα, υπόγεια, πιο ήπια, με άλλα μέσα και ρητορική αλλά συνεχιζόταν… Και φτάνουμε στο σήμερα…με πολλά κοινωνικά κεκτημένα χαμένα, με την ακρίβεια να αδειάζει τα ψυγεία μας και την δωρεάν σίτιση να αμφισβητείται, με την παιδεία να γίνεται εμπόρευμα για λίγους κι εκλεκτούς, με την ελευθερία να συνεπάγεται την άγονη ελευθερία του φιλελευθερισμού που τίποτα δεν ανθίζει πάνω της παρά εκμετάλλευση και καταπίεση. Το βασικό πρόταγμα και κεκτημένο της τάξης μας, ψωμί, παιδεία, ελευθερία, δέχεται λυσσαλέα επίθεση στο σήμερα, στους χώρους μας.

Σε αυτήν την λυσσαλέα επίθεση που μας εξαπολύουν αφεντικά, πολιτικοί και φασίστες, η θέση μας δεν είναι να καταθέτουμε στεφάνια με τους καταπιεστές μας, δεν είναι να αφηγούμαστε ιστορίες για ήρωες λαούς, ούτε να στήνουμε μνημεία στις εξεγέρσεις του χθες όπως μας θέλει η εξουσία κι ένα κομμάτι της δήθεν επαναστατικής αριστεράς, δηλαδή παθητικούς θεατές κι ακολουθητές που ψάχνουν είδωλα να κρεμάσουν τις ελπίδες τους. Εμάς η θέση μας είναι στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες, στον αγώνα για την ανοιχτή λέσχη, στη μαχητική υπεράσπιση του ασύλου και των φοιτητικών κεκτημένων, στην αλληλεγγύη με λαούς που σφαγιάζονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, στους δρόμους ενάντια στους ένστολους βαρβάρους που έχουν στρατοπεδεύσει στην πόρτα μας και στους φασίστες που ονειρεύονται νέες χούντες και φρικαλεότητες.

Το πολυτεχνείο πέθανε στα μνημεία, τα ευχέλαια και τα στεφάνια, ζήτω το πολυτεχνείο.

Το πολυτεχνείο ζει μέσα στις πύρινες γλώσσες των αγώνων μας, στις σπίθες των ματιών αυτών που στέκονται απέναντι από κράτος και φασίστες.

Δράσεις:

-Ορισμός επόμενης Γενικής Συνέλευσης -Σύσταση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση των δράσεων -Συμμετοχή σε συντονισμό γενικών συνελεύσεων με άλλους συλλόγους με Ανοιχτά Πλαίσια -Πανεκπαιδευτική Πορεία Παρασκευή 10/11 18:00 Άγαλμα Βενιζέλου -Κατάληψη της σχολής μας από Τεταρτη 15/11 εώς και Παρασκευή 17/11 -Πιθανό άνοιγμα εισόδων του campus -Δράσεις επανοικειοποίησης του χώρου στον Πλάτανο -Πορεία Πολυτεχνείου 17/11, 17:00 Πολυτεχνείο