Θεσσαλονίκη: Συγκλονίζουν οι περιγραφές των θυμάτων αστυνομικής βίας στην πορεία για τα Τέμπη
«Και 100 ακόμα ανθρώπους αν μπορούσα να σκοτώσω στο τρένο στα Τέμπη θα το έκανα!» - «Θυμάμαι τη φράση του άνδρα των ΜΑΤ και ανατριχιάζω...»
Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες των ανθρώπων που έπεσαν θύματα αστυνομικής βίας κατά τη διάρκεια της πορείας που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 28 Φεβρουαρίου, με αφορμή τον έναν χρόνο από τη συμπλήρωση της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη.
Η διαδηλώτρια που χτυπήθηκε από ευθεία βολή βομβίδας κρότου λάμψης από άνδρα διμοιρίας των ΜΑΤ έξω από τον ΟΣΕ, αλλά και οι φοιτητές που συνελήφθησαν με βίαιο τρόπο κοντά στην Καμάρα, μίλησαν για τα όσα βίωσαν εκείνη τη μέρα, στο πλαίσιο της συνέντευξης τύπου που διοργάνωσε το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
«Είδα άντρα των ΜΑΤ να με σημαδεύει, δεν σκέφτηκα ότι θα με χτυπήσει…»
Η Μαρία Στεργιάδου, δημόσια υπάλληλος και συνδικαλίστρια, ήταν η γυναίκα που χτυπήθηκε έξω από τον ΟΣΕ από ευθεία βολή βομβίδας κρότου λάμψης από άνδρα των ΜΑΤ.
Η ίδια περιέγραψε τα όσα συνέβησαν εκείνη τη στιγμή, αλλά και τα όσα ακολούθησαν.
«Άκουσα εκείνη την ώρα ένα σύνθημα και γύρισα προς την πλευρά των συγκεντρωμένων φοιτητών να δω ποιοι το λένε. Στη συνέχεια γύρισα προς την πλευρά της αστυνομίας και είδα άντρα της διμοιρίας των ΜΑΤ να με σημαδεύει. Δε σκέφτηκα ότι θα με χτυπήσει.
Γυρνώντας να περάσω προς την απέναντι πλευρά της Μοναστηρίου χτυπήθηκα.
Έβγαιναν καπνοί από το πίσω μέρος του σώματός μου. Παντελόνι δεν υπήρχε. Αιμορραγούσα.
Ήρθαν άτομα από το Κοινωνικό Ιατρείο καθώς και απλώς κόσμος, για να μου ρίξουν νερό, να μου παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.
Ο κόσμος ούρλιαζε προς τις αστυνομικές δυνάμεις να σταματήσουν και εκείνες απαντούσαν με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.
Στη συνέχεια πήγα στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Έπρεπε να περιμένω 7 ώρες για να μου κάνουν ράμματα σε κοινή θέα.
Ήρθαν από την Ασφάλεια αρχικά δύο άτομα και στη συνέχεια άλλα δύο για να μου πάρουν κατάθεση. Όλα αυτά ενώ δεν με είχαν ράψει».
Η ίδια αναφέρθηκε και στις επόμενες κινήσεις της:
«Θα κινηθώ νομικά. Έχω εγκαύματα, έχω έλκος. Ευχαριστώ, το Κοινωνικό Ιατρείο και το ΜέΡΑ 25 για τη στήριξή τους.
Δεν έχω πάρει ακόμη την ιατροδικαστική εξέταση στα χέρια μου. Έχει σχηματιστεί μια γενική δικογραφία, όμως ο εισαγγελέας ζήτησε να γίνει μια νέα δικογραφία για τον τραυματισμό μου. Θα κάνω παράσταση κατηγορίας.
Ενώ μου είχαν πει ότι η ιατροδικαστική εξέταση θα έφτανε τις προηγούμενες ημέρες στην Ασφάλεια, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμη».
«Με χτύπησε αστυνομικός με κράνος στο κεφάλι και μετά το κεφάλι μου πάνω στην άσφαλτο»
Συγκλονιστικά ήταν και τα όσα ανέφερε ο Πάνος, 18χρονος φοιτητής, εκ των συλληφθέντων εκείνης της ημέρας.
«Ξυλοκοπήθηκα άδικα και απρόκλητα. Φοβηθήκαμε κατά τη διάρκεια της έντασης και αποφασίσαμε να πάμε προς Καμάρα με τα αδέλφια μου, εκεί όπου ήταν παρκαρισμένη η μηχανή του αδελφού μου. Αφήσαμε την αδελφή μου στη σχολή της στο Θεατρικών Σπουδών και συνεχίσαμε προς Καμάρα.
Τότε, άνδρας από το μπλοκ της αστυνομίας και το τμήμα συλλήψεων, αυτοβούλως και αναίτια αποσπάστηκε από αυτό, με χτύπησε και με έριξε στο έδαφος.
Με χτύπησε με το κράνος στο κεφάλι και μετά χτύπησε το κεφάλι μου στην άσφαλτο.
Ο κόσμος φώναζε προς τους αστυνομικούς. Εγώ δεν αντιστάθηκα στιγμή.
Όσο με πήγαιναν προς το περιπολικό, ο αδελφός μου από κοντινή απόσταση ακολουθούσε γιατί ήθελε απλώς να δει τι άλλο θα συμβεί.
Και τότε τον έδεσαν και αυτόν με tie wrap.
Το είπα και τότε, το λέω τώρα, το επαναλαμβάνω συνεχώς. Είμαι εντελώς αθώος και η σύλληψη μου προέκυψε από την ατομική απόφαση ενός αστυνομικού».
«Άκουσα από έναν άνδρα των ΜΑΤ μια φράση που με έκανε να ανατριχιάσω»
Ανατριχίλα προκαλούν τα όσα καταγγέλλει για άνδρα των ΜΑΤ, ο Παναγιώτης, φοιτητής της Καλών Τεχνών, που επίσης συνελήφθη εκείνη τη μέρα.
Κατά την τοποθέτησή του στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, αναφέρεται στα όσα άκουσε από αστυνομικό να λέει κοιτάζοντας προς το πρόσωπό του.
«Και 100 ακόμα ανθρώπους αν μπορούσα να σκοτώσω στο τρένο στα Τέμπη θα το έκανα!»
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
«Ακολουθούσα στην πορεία το μπλοκ του ΠΑΜΑΚ. Είδα τη σύλληψη του Παναγιώτη. Ακολουθούσα τους αστυνομικούς όσο τον πήγαιναν προς το περιπολικό μαζί με τον αδελφό του.
Απλά περπατούσα, μακριά από το όλο το σκηνικό.
Βρέθηκα στην Εγνατία με την Εθν, Αμύνης. Είχα μαζί μου σε δύο τσάντες τα μουσικά μου όργανα, γιατί την προηγούμενη μέρα είχα live.
Δεν έξανα ποτέ κάποια κίνηση. Άκουσα από έναν άνδρα των ΜΑΤ μια φράση που με έκανε να ανατριχιάσω.
“Και 100 ακόμα ανθρώπους αν μπορούσα να σκοτώσω στο τρένο στα Τέμπη θα το έκανα!”.
Μου το είπε κοιτώντας με.
Του απάντησα “Το γιο σου θα τον σκότωνες;”
Με χτύπησε με την ασπίδα του. Πήγα να πάρω την τσάντα με τα μουσικά όργανα. Αυτά είναι όλη μου η ζωή.
Δέχτηκα μικροχτυπήματα και αρκετή πίεση κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Ο κόσμος φώναζε προς τους αστυνομικούς.
Δεν αντιστάθηκα. Κοιτούσα την τσάντα μου ως το τέλος.
Τον αστυνομικό που είπε αυτή τη φράση τον είδα ως μάρτυρα στο Δικαστήριο στη δεύτερη μέρα της δίκης».
«Δεν μπορούμε να περιμένουμε τον επόμενο νεκρό από τον καναπέ μας!»
Για δολοφονικές πράξεις από πλευράς ΜΑΤ έκαναν λόγο εκπρόσωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, που σημείωσαν ότι θα βρεθούν στο πλευρό των θυμάτων αστυνομικής βίας.
«Πρόκειται για δολοφονικές πράξεις από πλευράς των ΜΑΤ. Από θαύμα δε θρηνήσαμε νεκρό. Θα έχουμε νεκρό, αλλά δεν ξέρουμε το πότε θα είναι.
Η Μαρία δέχτηκε ευθεία βολή. Ευτυχώς γύρισε και δε τη βρήκε στην κοιλιά. Έχει χτύπημα στο γλουτό, βαθύ τραύματα, που είναι άγνωστο πότε θα αποκατασταθεί.
Ο κόσμος βοηθούσε την ώρα που παρείχαμε τις πρώτες βοήθειες σε εκείνη. Τα ΜΑΤ όμως προχώρησαν σε ανελέητο κυνηγητό. Έριξαν κρότου λάμψης σε μπαλκόνι.
Χτύπησαν το κεφάλι του Πάνου πάνω στην άσφαλτο. Εάν το χτύπημα ήταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ή πιο δυνατό, τι θα γινόταν;
Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες από πλευράς υπουργείου, αλλά στα ΜΑΤ οι ατομικές ευθύνες θα αποδοθούν ποτέ; Είναι μια συγκεκριμένη διμοιρία που συμμετείχε σε όλο αυτό το σκηνικό από τον ΟΣΕ έως την Καμάρα.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που αναζητούν απάντηση. Γιατί συνέλαβαν τον αδελφό του Πάνου; Γιατί συνέλαβαν το άλλο το παιδί που κουβαλούσε στις τσάντες του τα μουσικά του όργανα. Βόμβες θα είχε μέσα σε αυτές;
Θα είμαστε δίπλα τους με κατάθεση μηνυτήριων αναφορών κατά παντός υπευθύνου» τόνισε ο κ. Βαγγέλης Ευθυμιάδης εκ μέρους του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Από πλευράς, του ΚΙΑ Θεσσαλονίκης συγκεντρώνεται οπτικοακουστικό υλικό για να υποστηρίξει τις μηνυτήριες αναφορές και να εντοπιστούν οι ατομικές ευθύνες των αστυνομικών.
«Να πάψει η ατιμωρησία των ΜΑΤ. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τον επόμενο νεκρό κοιτάζοντας από τον καναπέ μας. Η βαρβαρότητα της ΕΛ.ΑΣ είναι επικίνδυνη για την κοινωνία. Θυμηθείτε τι είχε συμβεί στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Η αγριότητα των συλλήψεων ήταν μεγάλη. Χτυπούσαν με τα γκλομπ ανάποδα. Πρέπει να σταματήσει όλο αυτό πριν αφαιρεθεί ξανά κάποια ανθρώπινη ζωή.
Ευτυχώς δεν έχουμε Μετρό στη Θεσσαλονίκη και ρίχνουν δακρυγόνα μόνο στις αίθουσες του ΑΠΘ…»
