Θεσσαλονίκη: Το νέο εντυπωσιακό γκράφιτι στην Καλαμαριά με συμβολισμό για τα Τέμπη

Ένα νέο γκράφιτι κοσμεί τοίχο στην Καλαμαριά, από τον δημιουργό Ορέστη Παπαγεωργίου, και εμπεριέχει και έναν συμβολισμό στα Τέμπη.

Το εντυπωσιακό έργο, μήκους 13 μέτρων, φιλοτεχνήθηκε από τον Sandman και υλοποιήθηκε στο γήπεδο του Απόλλωνα Καλαμαριάς, με διάρκεια -πραγματικής- υλοποίησης περίπου 10 ημέρες (ενώ το διάστημα από την έναρξη μέχρι τη λήξη των εργασιών ήταν πολύ μεγαλύτερο λόγων, περίπου 2,5 μήνες, εμβόλιμων project και άλλων δυσχεριών).

«Στόχος του έργου, αρχικά, ήταν να αποτίσω φόρο τιμής στη σειρά ταινιών Alien αλλά και στον πρωτοπόρο καλλιτέχνη HR Giger, υπεύθυνο για το design του εξωγήινου, τα οποία υπήρξαν έμπνευση και εξήψαν τη φαντασία μου από την παιδική/εφηβική ηλικία μέχρι και σήμερα. Αυτό είναι και ο λόγος που επέλεξα σκηνές από τις αρχικές ταινίες, με το πρωτότυπο cast ηθοποιών αλλά και design του Alien.

Η τοιχογραφία ξεκινάει με την Ellen Ripley -βασική πρωταγωνίστρια των πρώτων ταινιών- να αναδύεται από τους καπνούς και τον φωτισμό έκτατης ανάγκης, κραδαίνοντας το όπλο της. Ατρόμητη και γενναία, στοχεύει και ετοιμάζεται να ορμήξει σε μια άνιση μάχη με το, εκ φύσεως, πάνοπλο και πανίσχυρο Alien.

Στη μέση βρίσκεται το χαρακτηριστικό 3D style του Sandman, με μεταλλική ανακλαστική υφή και αναφορές στο biomechanical στυλ του HR Giger, παραπέμποντας στους σκοτεινούς, μισοκατεστραμμένους διαδρόμους του διαστημοπλοίου που λαμβάνει χώρα η δράση.

Το έργο ολοκληρώνεται με το Alien, που παραμονεύει στη γωνιά του, έτοιμο να καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του προκειμένου να κυριαρχήσει απόλυτα και τελικώς να αναπαραχθεί», εξηγεί ο δημιουργός του.

Ο ίδιος τονίζει ότι κατά την ομολογουμένως μεγάλη, διάρκεια υλοποίησης του έργου, μέσα του συντελέστηκαν διάφορες ζυμώσεις μέσω αλληλεπιδράσεων με περαστικούς και άλλα άτομα καθώς και τυχαία γενονότα και τελικώς προσέδωσαν στο έργο μια δεύτερη, απρόσμενη, ανάγνωση.

«Πολλοί περαστικοί σχολίασαν το πολύ σκοτεινό – ειδικά στην αρχή και μέση της διαδικασίας- φόντο του έργου, θεωρώντας ότι πρόκειται για κάτι που δεν είναι χαρούμενο αλλά και που αντακλά τη ζοφερή καθημερινότητα που βιώνουμε ως πολίτες αυτής της χώρας. Σε προσωπική συζήτηση, ένας άλλος καλλιτέχνης επεσήμανε πως η ψυχική κατάσταση του καλλιτέχνη κατά την υλοποίση του έργου καταγράφεται σαφώς στο τελικό αποτέλεσμα.

Επιπροσθέτως, το γκράφιτι αυτό βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα από τα έργα μου για τα Τέμπη ενώ κατά διάρκεια υλοποίησης μπροστά στον τοίχο συνάντησα και γνώρισα τον Κριστιάνο Ρούτσι και κατόπιν τον πατέρα του, Πάνο, στον οποίο και αφιέρωσα το ένα εκ των έργων για τα Τέμπη, γεγονότα με μεγάλη ψυχολογική βαρύτητα για μένα», όπως σχολιάζει.

Να επισημανθεί πως πριν από μερικές ημέρες, με αφορμή ένα φεστιβάλ γκράφιτι για τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την έναρξη των της  street κουλτούρας στο συγκεκριμένο σημείο, σβήστηκαν όλα τα γκράφιτι επί της οδού Χηλής, με σκοπό να δημιουργηθούν καινούργια. Ως αποτέλεσμα, τα δύο παλαιότερα γκράφιτι του καλλιτέχνη που τα θέματά τους σχετίζονται με τα Τέμπη, δεν υπάρχουν πια, καθώς έδωσαν τον χώρο τους σε νέα.

Στο πιο πρόσφατο γκράφιτι του Sandman, υπάρχει μία μικρή οθόνη που αναγράφει τις εναπομείνασες σφαίρες.

«Ο αριθμός ήταν το 42. Επρόκειτο για έναν καθαρά τυχαίο, ανούσιο αριθμό. Αναρωτώμενος ποιος άλλος αριθμός θα είχε κάποιο νόημα μου ήρθε αυθόρμητα και αβίαστα στο μυαλό το 57! Εκείνη τη στιγμή, με αυτή την ελάχιστη αλλαγή, όλα έμοιασαν να δένουν με έναν απρόσμενο τρόπο και είδα το έργο με τελείως διαφορετικό μάτι!

Ξάφνου το έργο μετατράπηκε στη μάχη της ανθρωπότητας -και της ανθρωπιάς-, στη μάχη των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και κατ’επέκταση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι σε ένα πάνοπλο, παντοδύναμο Σύστημα, απάνθρωπο, βρώμικο και θανάσιμο

Ένα τέρας αχόρταγο, που διαθέτει δύο στόματα για να τρώει πιο εύκολα και γρήγορα. Έτοιμο να κάνει το παν για να επικρατήσει, να διατηρήσει και να διαιωνίσει το status quo, δηλαδή τον εαυτό του, αδιαφορόντας για τις ανθρώπινες απώλειες και τον πόνο που προκαλεί», περιγράφει ο ίδιος.

Και καταλήγει: «Έγινε η μάχη για δικαίωση και κάθαρση της ελληνικής κοινωνίας από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, κάθε λογίς παράγοντες και αξιωματούχους, διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες και μαφιόζους που τη μαστίζουν και κάνουν το παν για να διαφύγουν των ευθυνών τους. Ακόμα και η θέση του τέρατος στον τοίχο αλλά και το χρώμα της περιοχής, με τη νέα οπτική μοιάζουν να κάνουν τη δική τους παραπομπή.

Η μάχη, παρότι άνιση και λυσσαλέα, κρύβει μια αισιοδοξία, ότι, όπως και στις ταινίες, στο τέλος η ανθρωπότητα/ανθρωπιά θα νικήσει το τέρας!»