Ο Θεσσαλονικιός με το μπαρ που είναι το στέκι των ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες!

Μέσα στην «καρδιά» της ελληνικής κρίσης, το 2013, ο Θεσσαλονικιός Γιώργος Πάτκος πήρε την απόφαση να μετακομίσει μόνιμα στο Βέλγιο και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο εξωτερικό.

Έφυγε από τη χώρα στα 29 του χρόνια και σήμερα τον συναντάμε να έχει το δικό του cafe bar αλλά και το δικό του εστιατόριο στις Βρυξέλλες, πολύ κοντά στα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και στα δύο καταστήματα συχνάζουν ευρωβουλευτές και μέλη των επιτελείων τους, μέσα σε μία ατμόσφαιρα που διατηρεί το ελληνικό στιλ προσαρμοσμένο σαφώς στα πρότυπα μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. 

Ο Γιώργος μαζί με τους Έλληνες συνεργάτες του και συνιδιοκτήτες των μαγαζιών έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα θετικώς εννοούμενο success story στο χώρο της εστίασης στο εξωτερικό και στην Parallaxi αφηγείται την ιστορία του, που ξεκινά από την Τριανδρία και καταλήγει (μέχρι στιγμής) στην πρωτεύουσα της Ε.Ε.:

«Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης. Τελειώνοντας το λύκειο, μου δόθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσω το ποδόσφαιρο ως επάγγελμα στις μικρές επαγγελματικές – ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Αυτή ήταν και η κύρια ενασχόληση μου μέχρι και την ημέρα που έφυγα από την Ελλάδα τον Μάιο του 2013. Παράλληλα αμέσως μετά το λύκειο σπούδασα σε ένα Ι.Ι.Ε.Κ. στο τμήμα αθλητικής δημοσιογραφίας. Επάγγελμα το οποίο αποφάσισα να μην ακολουθήσω για διάφορους λόγους. Για αρκετά χρόνια έκανα και δεύτερες δουλειές κυρίως στον χώρο της εστίασης».

«Το καλοκαίρι του 2011 μετακόμισα στο Ηράκλειο Κρήτης. Συνέχισα την σταδιοδρομία μου στο ποδόσφαιρο αλλά ασχολήθηκα πιο σοβαρά με τον χώρο της εστίασης ως υπάλληλος σε ένα cafe-bar. Εκεί έμεινα για δυο χρόνια και όπως προανέφερα, τον Μάιο του 2013 πήρα την απόφαση να έρθω στο Βέλγιο».

«Η τότε οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα με οδήγησε να σκεφτώ λίγο πιο ενεργά το μέλλον μου. Πήρα την απόφαση λοιπόν να ανηφορίσω στις Βρυξέλλες ακολουθώντας την κοπέλα μου η οποία έναν χρόνο πριν είχε μετακομίσει εκεί για να ξεκινήσει το μεταπτυχιακό της».

«Όταν ήρθα εδώ σε ηλικία 29 ετών δεν είχα στο μυαλό μου να ανοίξω το δικό μου μαγαζί. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου στην αρχή ήταν να μάθω την γλώσσα και να βρω μια δουλειά που να μου προσφέρει σιγουριά. Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο, αλλάζοντας αρκετές δουλειές τα δυο πρώτα χρόνια όταν και ξεκίνησα να δουλεύω σε μια αλυσίδα ξενοδοχείων».

«Σε μια από τις δουλειές που έκανα γνώρισα τον Φίλιππο Ιωάννου με τον οποίο και ήμασταν μαζί και στο ξενοδοχείο. Εκεί, γεννήθηκε η ιδέα να ξεκινήσουμε μια επιχείρηση μαζί. Για περίπου έναν χρόνο συζητούσαμε το τι και πώς. Παράλληλα πηγαίναμε να δούμε χώρους οι οποίοι μας ενδιέφεραν. Δεν βρήκαμε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε κάτι από την αρχή αλλά μπήκαμε μέτοχοι σε ένα Cafe – Bar στο οποίο δουλεύαμε και οι δυο παλιότερα. Στην αρχή αγοράζοντας ένα ποσοστό και εννέα μήνες αργότερα το σύνολο των μετοχών».

«Στην αρχή ήταν όλα καινούργια και δυσκολευτήκαμε αρκετά. Το καλό της υπόθεσης ήταν πως βρήκαμε μια επιχείρηση η οποία είχε πάρει τον δρόμο της και ήταν πιο εύκολη για εμάς η μετάβαση από υπάλληλοι σε ιδιοκτήτες».

«Το KOSMOS είναι ένα μοντέρνο cafe-bar το οποίο λειτουργεί εφτά ημέρες την εβδομάδα. Τα πρωινά με καφέ (ελληνικό, Φραπέ, Freddo κτλ) και ελληνικές πίτες. Τα βράδια λειτουργεί ως μπαρ. Παρασκευή και Σάββατο βράδυ λειτουργούμε έως αργά με διάφορα πάρτυ (ξένα ή ελληνικά). Σερβίρουμε επίσης πολλά ελληνικά ποτά και μπύρες. Σχεδόν ο μισός αριθμός των πελατών μας είναι Έλληνες. Είναι ένα στέκι το μαγαζί για πολλούς ανθρώπους εδώ. Έρχονται μόνοι τους και ξέρουν πως θα βρουν κάποιον. Οι εργαζόμενοι είναι κυρίως Έλληνες».

«Σήμερα που μιλάμε έχουμε καταφέρει μέσα από συνεργασίες με νέα άτομα να δημιουργήσουμε από την αρχή και ένα ελληνικό εστιατόριο. Το όνομα του είναι Meatropolis και στην ουσία είναι μια ελληνική ψησταριά με αποκλειστικά ελληνικό μενού. Τα μεσημέρια δουλεύουμε και με παραδοσιακά μαγειρευτά πιάτα. Και τα δυο μαγαζιά βρίσκονται κοντά στην περιοχή του κοινοβουλίου αλλά και της Κομισιόν».

«Φιλοξενούμε κόσμο κυρίως από την Ελλάδα, από χώρες των Βαλκανίων, καθώς έχουμε κοινά μουσικά ακούσματα και δεν διαφέρουμε και στην κουλτούρα. Οι Βρυξέλλες ως πόλη είναι μια από τις πιο πολυπολιτισμικές πόλεις του κόσμου, έτσι λοιπόν και εμείς έχουμε θαμώνες και από τις πέντε ηπείρους».

«Η μεγαλύτερη διαφορά που εντοπίζω εγώ στην επιχειρηματικότητα εδώ σε σχέση με την Ελλάδα είναι πως εδώ υπάρχει μια σταθερότητα. Τι θέλω να πω με αυτό: όχι πως έχουμε λιγότερα έξοδα ή επιβαρύνσεις φορολογικές , αλλά πως υπάρχει ένας δρόμος τον οποίο ακολουθείς και εάν πρόκειται να αλλάξει κάτι το μαθαίνεις αρκετό καιρό πριν και έχεις τον χρόνο να προσαρμοστείς. Στην Ελλάδα για παράδειγμα μπορεί να επιβληθεί ένας νέος φόρος και να έχει άμεση ισχύ. Εδώ δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Μπορείς πιο εύκολα να κάνεις την δουλειά σου. Επίσης υπάρχει πολύ λιγότερη γραφειοκρατία».

«Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από αρκετούς ανθρώπους με καχυποψία λόγω όλων όσων συμβαίνουν τα τελευταία – και όχι μόνο – χρόνια στην χώρα μας. Είναι όμως περισσότεροι αυτοί οι οποίοι αγαπάνε την Ελλάδα και το μοιράζονται μαζί σου αμέσως. Έχω συναντήσει ανθρώπους από Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη ακόμα και από την Ασία οι οποίοι μιλούν ελληνικά λόγω της αγάπης τους για την χώρα μας. Κάποιοι εξ αυτών ίσως την αγαπούν και περισσότερο από πολλούς από εμάς».

«Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου να έρθω εδώ. Ακόμα και όταν τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα στην αρχή. Μπορούσα να δω πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος εδώ και κάποιος που προσπαθεί θα ανταμειφθεί. Είμαι και ως άνθρωπος πεισματάρης και δύσκολα αποδέχομαι πως δεν τα κατάφερα. Όποτε δύσκολα θα έκανα τέτοιες σκέψεις. Μου ήταν πολύ δύσκολο να αφήσω την Ελλάδα και ειδικότερα το Ηράκλειο το οποίο αγάπησα πολύ. Όσο κοιτάω όμως πίσω, πιστεύω πως δεν μπορούσα να κάνω καλύτερη επιλογή. Προς το παρόν δεν σκέφτομαι μια επιστροφή στην Ελλάδα. Είμαι σε μια περίοδο που εξελίσσομαι και θέλω να δημιουργήσω κι αλλά πράγματα εδώ. Ίσως πολύ αργότερα να το σκεφτόμουν αλλά είναι κάτι το οποίο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και εάν είναι να έρθει θα έρθει μόνο του. Προς το παρόν το σπίτι μου είναι εδώ και μου αρέσει».

«Η αλήθεια είναι πως σπάνια βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη. Όταν βρίσκομαι εκεί όμως προσπαθώ πέρα από τις επισκέψεις στην γιαγιά μου και σε κοντινούς φίλους, να μοιράζω τον χρόνο μου μεταξύ Χαλκιδικής στην οποία βρίσκονται οι γονείς μου και Ξάνθης στην οποία έχει φτιάξει την οικογένεια της η αδερφή μου».

«Το επίπεδο στον χώρο της εστίασης στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό. Ο Έλληνας πελάτης είναι πολύ απαιτητικός και αυτό οδηγεί τις επιχειρήσεις να είναι συνεχώς σε εγρήγορση και να βελτιώνονται. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και δεν μπορείς να μένεις στάσιμος. Εδώ δεν είναι τόσο μεγάλος ο ανταγωνισμός, ο κόσμος έχει χαμηλότερες απαιτήσεις και μαγαζιά τα οποία στην Ελλάδα δεν θα είχαν μεγάλη διάρκεια εδώ μπορούν και μένουν ανοιχτά για χρόνια δουλεύοντας μάλιστα αρκετά καλά. Εμείς, έχοντας ζήσει και δουλέψει στην Ελλάδα, προσπαθούμε να λειτουργούμε με αυτά τα δεδομένα και όχι με τα εδώ. Για να μην παρεξηγηθώ: και εδώ υπάρχουν πολύ ωραία μαγαζιά και αρκετά από αυτά με τρομερό επίπεδο στην εξυπηρέτησης, απλά o μέσος όρος είναι σχετικά χαμηλός».

*Βρείτε το Kosmos και το Meatropolis στο Facebook