Τι δήμαρχο χρειαζόμαστε σήμερα;

Λέξεις: Γιώργος Δημαρέλος

Βασανίστηκα πολύ για το αν πρέπει να το γράψω αυτό το κείμενο. Περισσότερο γιατί θα υπάρξουν κάποιοι -άσχετοι με μένα και το περιβάλλον της πάλαι ποτέ Πρωτοβουλίας- που θα το εκλάμβαναν ως κάποιου είδους προεκλογική επίθεση, αλλά έχω αρχίσει πλέον στη ζωή μου να μη σκέφτομαι τόσο τι μπορεί να λένε οι άλλοι.

Εξάλλου, δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν για το πόσο αγαπώ και θαυμάζω τον Γιάννη Μπουτάρη. Συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του υποψηφίου Δημάρχου που υποστηρίζει, κανείς δεν τον προστάτευε περισσότερο από μένα.

Το 2019, όταν ήμουν υποψήφιος με τον Σπύρο Βούγια, ήταν η πρώτη φορά που κυνήγησα τόσο πολύ την ψήφο γιατί τα πράγματα δεν επρόκειτο να ήταν το ίδιο εύκολα όπως το 2010 και το 2014. Συναντούσα πολύ κόσμο που μου έλεγε ότι θα προτιμήσει τον Ζέρβα. Παρεμπιπτόντως, τους έλεγα ότι θα το μετανιώσουν, όπως και οι περισσότεροι έκαναν, όπως μου λέγανε στη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Επειδή, λοιπόν, συναντούσα πολύ Ζέρβα πριν τις εκλογές του 2019, την πρώτη Κυριακή των εκλογών που βρεθήκαμε με τον Μπουτάρη για καφέ στη Ζεύξιδος τον ρώτησα αν πιστεύει ότι μπορεί να περάσει στη δεύτερη Κυριακή ο Ζέρβας. «Ούτε μια στο εκατομμύριο» ήταν η απάντηση του.

Όταν ο Μπουτάρης πήρε την απόφαση να μην ξανακατέβει, αλλά και να μην ασχοληθεί στο τι θα γίνει η παράταξη, τα είχε υπολογίσει σχεδόν όλα. Ήξερε ότι οποιοσδήποτε και αν έβγαινε από τους Ταχιάο, Νοτοπούλου, Ορφανό, Βούγια κανείς από αυτούς δεν θα αμφισβητούσε την κληρονομιά του στην πόλη. Του προέκυψε όμως ο μοναδικός που ούτε υπολόγιζε αλλά και ο μοναδικός που για δικούς του συμπλεγματικούς λόγους μισούσε τον Μπουτάρη.

Και από εκεί που ο Μπουτάρης είχε σκοπό να ασχοληθεί με άλλα πράγματα στη ζωή του, αναγκάστηκε να αρχίζει να απαντάει στις ακατανόητες επιλογές του Ζέρβα που σκοπό είχε να ακυρώσει ό,τι είχε κάνει ο προκάτοχος του.

Αυτό γρήγορα εξελίχτηκε και σε μία εσωτερική συζήτηση των ανθρώπων που βρισκόμασταν κοντά στον Μπουτάρη, με τον Μπουτάρη, για το πως θα αντιμετωπίζαμε τη λαίλαπα Ζέρβα στις ερχόμενες εκλογές.

Εκλεκτός του Μπουτάρη στις πρώτες συζητήσεις ήταν ο Νίκος Νυφούδης. Τον είχε δει ιδιαιτέρως κιόλας, του το πρότεινε, μετά όμως τον ξεπέρασε για δικούς του λόγους. Πέρασε από πολλά άτομα, πριν καταλήξει στον Θάνο Σαββάκη, για τον οποίο έκανε πολύ αγώνα, μας πίεσε και εμάς πολύ, αλλά εν τέλει ο Σαββάκης δεν το αποφάσισε.

Δήμαρχος δια αντιπροσώπου δεν μπορεί να υπάρχει εν έτει 2023 στη Θεσσαλονίκη. Ούτε ο Σαββάκης θα μπορούσε να είναι, αλλά ούτε και άλλοι. Ας κατέβαινε το 2019, όταν τον πίεζα κ εγώ αλλά και πολλοί άλλοι να ξανακατέβει αλλά δεν ήθελε. Τώρα το πουλάκι πέταξε, γιατί ο ίδιος το έδιωξε. Όλα κάποτε τελειώνουν.

Σήμερα δεν χρειαζόμαστε για Δήμαρχο κάποιον που να ετεροκαθορίζεται από άλλους. Χρειαζόμαστε κάποιον που να παραλάβει αυτό το χάος της καθημερινότητας, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να επαναφέρει την τάξη στην πόλη. Κάποιον που θα καταφέρει να διοικήσει σωστά έναν οργανισμό 3.500 εργαζόμενων που 4 χρόνια τώρα εκβιάζεται από ένα σκοτεινό σύστημα εξουσίας.

Σε αυτό το δίλλημα εγώ απαντάω με τον Στέλιο Αγγελούδη. Την πατήσαμε το 2019, ας μην την πατήσουμε και τώρα. Η διοίκηση πρέπει να αλλάξει και η πόλη πρέπει να διοικηθεί.

*Ο Γιώργος Δημαρέλος είναι υποψήφιος με τον Στέλιο Αγγελούδη και την “Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη”.