Την οδό Μητσαίων την γνωρίζετε;

Λέξεις: Λένα Καλαϊτζή – Οφλίδη, Σίμος Οφλίδης

Γνωρίζετε την οδό Μητσαίων, έναν δρομίσκο που συνδέει την οδό Αμύντα με τον πεζόδρομο της Αγνώστου Στρατιώτου, ακριβώς απέναντι από το Ρωμαϊκό Ωδείο;

Η πολιτεία χάρισε κάποτε γενναιόδωρα στο μακρύτερο ίσως δρόμο της Θεσσαλονίκης, το όνομα «λεωφόρος των Εξοχών».

Αργότερα αναγνωρίζοντας ενδεχομένως έναν υπερβάλλοντα ενθουσιασμό για τις επαύλεις της ντόπιας αριστοκρατίας ονόμασε τη λεωφόρο στο όνομα μιας ρωσικής καταγωγής βασίλισσας των Ελλήνων.

Βασιλίσσης Όλγας!

Άραγε για το μεγάλο αριθμό βασιλικών επιγόνων που μας κληροδότησε; Για τις απολυταρχικές της νοοτροπίες και τις αντισυνταγματικές της πεποιθήσεις; Για την πολιτική κρίση, τα «Ευαγγελιακά» λεγόμενα, που προκλήθηκε μετά την αιματηρή εξέγερση των φοιτητών το Νοέμβριο του 1901, εναντίον της ίδιας και της έμπνευσής της να μεταφραστούν τα ιερά ευαγγέλια στη δημοτική;

Για τη συγκέντρωση υπέρογκης περιουσίας σε ανεκτίμητα κοσμήματα; Ίσως για το άδικο κυνηγητό που υπέστη εξ αιτίας της ο ποιητής Γεώργιος Σουρής;

Ή μήπως επειδή υπήρξε προμάμμη του Φίλιππου, δούκα του Εδιμβούργου και βασιλικού συζύγου της Ελισάβετ της Αγγλίας;

Πώς να την ανταγωνιστούν οι έρμοι οι Μητσαίοι; Γαλάζιο το δικό της αίμα, κόκκινο το δικό τους,

ὑπὲρ ἡμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον…

Ωστόσο μην στεναχωριέστε αν δεν την ξέρετε. Ελάχιστοι γνωρίζουν ποια είναι η οδός Μητσαίων και ακόμα λιγότεροι το ποιοι υπήρξαν οι ίδιοι οι Μητσαίοι.

Η οικογένεια Μήτσα, μια οικογένεια υπόδειγμα ανιδιοτελούς πατριωτισμού και προσφοράς από την Ερμιόνη της Αργολίδας, για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι παντελώς άγνωστη. Τα άρρενα μέλη της επί τρεις συνεχόμενες γενεές διακρίθηκαν για την προσφορά τους στο Έθνος, από την Επανάσταση του 1821 έως τους Βαλκανικούς αγώνες!

Ο ποιητής Γεώργιος Σουρής, δεν έμεινε ασυγκίνητος από την μαχητικότητα που έδειξε στην απελευθέρωση του Μετσόβου ο αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Σταμάτιος Μήτσας (τρίτη γενεά μαχητών) και του αφιέρωσε στο Ρωμηό τους ακόλουθους στίχους:

 Εκεί να πας, κωθώνι με το νωθρό το μάτι, ν’ ακούσης το κανόνι του Μήτσα του Σταμάτη.

Το Μέτσοβο υμνεί με δάφνινο στεφάνι παλληκαριά σεμνή, οπού μιλιά δεν βγάνει.

Οπού μιλιά δεν βγάνει…

Χρόνους τώρα πολλούς οι Μητσαίοι μιλιά δεν βγάνουν. Και τι να πουν μέσα στην τόση πατριωτική αφασία!

Τα σεμνά παλικάρια εκεί, στην έξοδο της οδού τους προς το Ωδείο, θα ακούν κατά καιρούς τα κουαρτέτα εγχόρδων, τις ροκ μπάντες και τις χορωδίες των εκδηλώσεων του δήμου περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους. Περιμένοντας τη μέρα που επιτέλους η πόλη μας θα τους συστήσει, δεν μπορεί, επίσημα στους πολίτες της με μια ανοιχτή, τιμητική συναυλία. Με κλαρίνα!

Την εκδήλωση καλόν θα είναι να προλογίσει ο Γεώργιος Σουρής.