Το «αντίο» του Αντώνη Κανάκη στον Λευτέρη Κορδιάο

Με μία συγκινητική ανάρτηση αποχαιρετά ο Αντώνης Κανάκης τον δημοφιλή ραδιοφωνικό παραγωγό, Λευτέρη Κορδιάο, που έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με σοβαρή ασθένεια.

Ο Λευτέρης Κορδιάος ξεκίνησε ως dj παίζοντας για χρόνια στο Μπαρ Θερμαϊκός, αλλά και σε άλλα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Από το 2001 μπήκε στη ζωή του το ραδιόφωνο, με τον ίδιο να δηλώνει μαγεμένος από την παρουσία του στα ερτζιανά της πόλης όλα αυτά τα χρόνια.

Συνεργάστηκε με πολλά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης μεταξύ των οποίων το Republic και τα τελευταία χρόνια τον Fly 104 όπου με τις μουσικές του συντρόφευε τα πρωινά της πόλης.

Συμμετείχε σε μεγάλα events της Θεσσαλονίκης όπως η υποδοχή του 2020 στην πλατεία Αριστοτέλους – μια βραδιά με φόντο τα πυροτεχνήματα και ήχους disco-house.

Όπως εξομολογήθηκε ο Αντώνης Κανάκης στην ανάρτησή του, ήταν σίγουρος ότι ο φίλος και συνεργάτης του θα ξεπερνούσε το πρόβλημα της υγείας τους.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Αντώνη Κανάκη:

«Πλέον, όταν το φέρνει η συζήτηση, πάντοτε λέω ότι δεν αντέχω άλλο να ακούω άσχημα νέα για φιλαράκια.

Όταν ξεκίνησε η περιπέτεια του Λευτέρη, ήμουνα σίγουρος ότι θα το ξεπεράσει. Σίγουρος όμως.

Όχι με βάση τη λογική, αλλά με βάση το πόσο αδιανόητο μου φαινόταν το αντίθετο σενάριο, έτσι στα καλά καθούμενα.

Περνούσαν οι ημέρες, έγιναν μήνες και ενώ όλα έδειχναν πως η αισιοδοξία μου ήταν αβάσιμη, για κάποιο λόγο τη διατηρούσα σχεδόν πεισματικά.

Κάθε ενημέρωση του τύπου «κούνησε τα μάτια του», «κούνησε τα χέρια του» κτλ, όσο και αν μας λέγανε ότι ήταν απλά αυτόματες αντιδράσεις, επέλεγα να πιστεύω ότι μπορεί να είναι το σημάδι που θα αλλάξει τα πράγματα.

Τα έχω ξαναζήσει δυστυχώς αυτά τα σημάδια και αυτήν την αισιοδοξία. Περάσανε μήνες πλέον.

Σήμερα πληροφορήθηκα πως στο ενδιάμεσο και η μητέρα του, για την οποία τόσο προσπάθησε, δεν άντεξε και αυτή.

Σήμερα έφυγε και ο Λευτέρης μας. Είμασταν συνεργάτες και φιλαράκια. Δεν είμασταν ποτέ κολλητοί. Όμως το αγάπησα αυτό το παιδί.

Το αγάπησα αβίαστα, αυτόματα και απλά. Όσοι τον ξέρουν καταλαβαίνουν γιατί. Πάντοτε γλυκός, με τα χαμογελαστά του μάτια, την διακριτικά παιχνιδιάρικη διάθεση του, τις μουσικές του και την εκπομπή του που λάτρευα να ακούω.

Θα μου λείψει πολύ ο Λευτέρης. Δεν θα τον ξεχάσω. Αντιθέτως θα φροντίσω να ξεχάσω τον θάνατο του, όπως συνηθίζω τελευταία με φιλαράκια που χάνουμε.

Απλά δεν κάνει άλλο εκπομπή στον Fly θα λέω και είναι κάπου εκεί έξω κάνοντας τα δικά του. Και όταν τον πετύχω τυχαία, θα τον πειράξω όπως πάντα για το πως τον αντέχει ο Σκοτ. Πάντα έτσι τον πείραζα.

Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι τελικά θα αναρωτιέμαι το αντίθετο. Πως και αν θα αντέξει η ψυχούλα του Σκοτ χωρίς τον Λευτέρη».