Το μεσοπολεμικό κτίριο «διαμάντι» που στέγαζε το αγαπημένο μαγαζί των Θεσσαλονικέων
Στη συμβολή της Πλατείας Φαναριωτών, με την οδό Παύλου Μελά και την Μητροπόλεως 98, σε ένα από τα ωραιότερα εκλεκτικιστικά κτίρια του 1926
Σε ένα από τα ωραιότερα μεσοπολεμικά κτίρια της Θεσσαλονίκης, στη συμβολή της Πλατείας Φαναριωτών, με την οδό Παύλου Μελά και την Μητροπόλεως 98, στεγάστηκε για περίπου τριάντα χρόνια το αγαπημένο μαγαζί των Θεσσαλονικέων που είχε το όνομα ενός από τα πιο παράξενα φυτά της ελληνικής χλωρίδας, τραγούδι επίσης του Νίκου Παπάζογλου, τον «Μανδραγόρα».
Σε ένα από τα ωραιότερα εκλεκτικιστικά κτίρια του 1926 της Θεσσαλονίκης, στον πρώτο όροφο, άνοιξε το 1982 από τον βέρο Θεσσαλονικιό Νίκο Γαρέφη στον πρώτο όροφο το Bar-Restaurant ο Μανδραγόρας.
Σε μια εξαιρετική ατμόσφαιρα, προσέφερε καταπληκτικό φαγητό, μια μεγάλη ποικιλία κρασιών με πρωτότυπα πιάτα, ενώ μπορούσες να ακούσεις ωραία μουσική. Από το 1998 έγιναν ιδιοκτήτες ο Βασίλης Τασιόπουλος και η Βάσω Λασπά (ζεύγος και στη ζωή). Λειτούργησε περίπου μέχρι το 2011.
Το φυτό Μανδραγόρας (επιστημονική ονομασία Mandragora officinarum), ανήκει στην οικογένεια SOLANACEAE (Σολανίδες), στην οποία ανήκουν είδη με διατροφική (πατάτα, ντομάτα, μελιτζάνα, πιπεριά), φαρμακευτική (μπελλαντόνα, καπνός) και καλλωπιστική (πετούνια) χρήση. Ο μανδραγόρας έχει μεσογειακή κατανομή, ενώ στην Ελλάδα συναντάται στο νότιο τμήμα της και είναι αρκετά κοινός στην Κρήτη.
Τα φύλλα του σχηματίζουν επίπεδο ρόδακα, από το κέντρο του οποίου βγαίνει μια δέσμη από βραχύμισχα άνθη που εμφανίζονται το χειμώνα και νωρίς την άνοιξη. Ο καρπός του είναι ωοειδής ράγα κίτρινη ή πορτοκαλί. Εξαιτίας του γεγονότος ότι το ρίζωμα του μανδραγόρα μοιάζει με ανθρώπινη μορφή και σε συνδυασμό με τις φαρμακευτικές του ιδιότητες (φυτό ιδιαίτερα τοξικό), αυτά έγιναν αιτία να δημιουργηθούν διάφορες δοξασίες.
Στο Μεσαίωνα, πίστευαν πως τη στιγμή που ο Μανδραγόρας ξεριζωνόταν από τη γη, έβγαινε μια στριγγιά κραυγή που σκότωνε ή τρέλαινε όσους την άκουγαν. Συνήθως έσκαβαν μια τρύπα γύρω από τη ρίζα, τα ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με το φυτό, και έπειτα έδεναν τη ρίζα με ένα σχοινί στην ουρά ενός σκύλου ο οποίος, παρακινούμενος να δραπετεύσει, ξερίζωνε το φυτό και πέθαινε.
Πηγές
https://www.tavernoxoros.gr/?p=t111
Φυτολογία 2006, Εκδοτική Αθηνών
http://greekflora.gr/el/flowers/0357/Mandragora-officinarum
