Το τελευταίο Αντίο

Σήμερα το πρωί φίλοι, συγγενείς, δεκάδες μέλη της κοινότητας των Ρομά αλλά και μπαλαμοί είπαν το τελευταίο αντίο στον Κώστα Φραγκούλη. Ο πόνος μεγάλος. Η οργή ξεχειλίζει. Και ένα μεγάλο «γιατί» πλανιέται στην ατμόσφαιρα.

Η δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος ήταν μεγάλη. Και λογικό εάν κανείς σκεφτεί την σημασία που έχει για την κοινωνία μας. Ένα γεγονός που ανοίγει μεγάλες κουβέντες για ζητήματα όπως ο ρατσισμός, η κοινωνική ένταξη, το έγκλημα, η αστυνομική βία. Τις τελευταίες ημέρες τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει επάνω στην κοινότητα των Ρομά. Πολλά γράφονται και λέγονται για τις συνθήκες διαβίωσης τους, την ένταξή τους στην κοινωνία, τον ρατσισμό που δέχονται, την αορατότητά τους για τους περισσότερους από εμάς.

Πολλές φόρες όμως όπως ξαφνικά όλοι αρχίζουν να ασχολούνται με ένα θέμα, τόσο ξαφνικά το ξεχνούν κιόλας όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήσουν. Όσοι και όσες βρεθήκαμε σήμερα στον καταυλισμό Αγία Σοφία και ακολουθήσαμε την πομπή προς την τελευταία κατοικία του αδικοχαμένου Κώστα αισθανόμαστε το πόσο σημαντικό είναι να μην συμβεί κάτι τέτοιο σε αυτήν την περίπτωση. Διότι νιώσαμε το μούδιασμα έξω από το σπίτι του παιδιού, κουφαθήκαμε από την σιωπή έξω από την εκκλησία, ανατριχιάσαμε από το μοιρολόι της συζύγου και του πατέρα. Περπατήσαμε στους λασπωμένους δρόμους και στις αντανακλάσεις των νερών και της λάσπης είδαμε το αίτημα της δικαιοσύνης να χαράζεται στα πρόσωπα όλων.

Για αυτόν τον λόγο, επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν θα καταλάβουμε ποτέ πως είναι να περπατάς μέσα στην λάσπη για να αποχαιρετήσεις τον κολλητό σου, το παιδί σου, τον άντρα σου, οφείλουμε να φωνάξουμε για τα αυτονόητα: κοινωνική δικαιοσύνη, διαδικασίες κοινωνικής ένταξης των Ρομά και μέτρα για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.