Τραπεζάκια έξω, παντού τραπεζοθάλασσα…

Πριν από 22 χρόνια ο εμβληματικός Θεσσαλονικιός ποιητής έγραψε το παρακάτω κείμενο. Από τότε η κατάσταση απλά χειροτέρεψε…

ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΑ ΕΞΩ και ΠΑΝΤΟΥ, “ΤΡΑΠΕΖΟΘΑΛΑΣΣΑ”

Το διαχρονικό πρόβλημα της πόλης που ακόμη δεν βρήκε λύση. Από το 1995 αναφέρεται σ’ αυτό με την ιδιαίτερη γραφή του ο Θεσσαλονικιός ποιητής Πάνος Κ. Θασίτης “.

Μήπως πράγματι τελικά «της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι», όχι όμως ως μοναδικό σημείο ιδεώδους θέασης της πόλης, αλλά ως κιβωτός σωτήριας φυγής μας;”

“ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΑ ΕΞΩ”

Το ομώνυμο χαρίεν θερινό ασμάτιο του ταλαντούχου συμπολίτη Διονύση Σαββόπουλου, ως προτροπή και μήνυμα τουλάχιστον, επέδρασε -φευ- καταστροφικά επί του Δήμου Θεσσαλονίκης. Με άδεια και προτροπή του, που ελαύνεται από διαγνωσμένη εισπρακτική λύσσα, η χάρη που έχουν «τα τραπεζάκια έξω» ηχεί εδώ εφιαλτικά, αφού κατά τερατώδη μετάλλαξη εξελίχθηκαν σε αδιάβατη τραπεζοθάλασσα, κατακλύζοντας τους υποτιθέμενους πια «πεζόδρομους», «πεζοδρόμια» και «πλατείες» της άτυχης πόλης μας.

Η βλάβη είναι πιο εμφανής και πιο απαράδεκτη στις «υπό ανάπλαση» ευαίσθητες περιοχές του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Καθώς η ανάπλαση δεν συνδέθηκε με τους επιβαλλόμενους για τη διαφύλαξη της παραδοσιακής φυσιογνωμίας τους περιορισμούς χρήσης, οι αναδυόμενοι κοινόχρηστοι χώροι παραχωρήθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά, όχι στην τέρψη των περιπατητών, που είναι οι κατά προτεραιότητα φυσικοί χρήστες τους, αλλά, επ’ ανταλλάγματι, στην ακόρεστη εκμετάλλευση των πέριξ τραπεζοφόρων -και όχι μόνο- βιομηχανιών ψυχαγωγίας που πολλαπλασιάζονται επίσης ραγδαία, αφού είναι ανύπαρκτος κι εδώ κάθε θεσμικός περιορισμός, ώστε να εξασφαλιστούν κάποια στοιχεία από την παραδοσιακή εμπορική ή άλλη χρήση τους.

Οι πολίτες υποφέρουν καθημερινά, αλλά σιωπούν, ενώ η κατά τεκμήριο κοινωνικά ευαίσθητη μειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, δε φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ακόμη πού ακριβώς οδηγούμαστε. Στο μεταξύ, η πλειοψηφία ακάθεκτη «προχωρεί», η δε όντως πλανητική «λεωφόρος του πολιτισμού» που μόλις εξαγγέλθηκε από τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, ξεκινώντας από το διατηρητέο της Β. Όλγας κάθετα προς τον ουρανό, χάνεται ήδη κάπου στο διάστημα, παρακάμπτοντας την πόλη…

Μήπως πράγματι τελικά «της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι», όχι όμως ως μοναδικό σημείο ιδεώδους θέασης της πόλης, αλλά ως κιβωτός σωτήριας φυγής μας; 11.8.1995 Πάνος Κ. Θασίτης

Ο Πάνος Κ. Θασίτης (1923, Μόλυβος – 21 Αυγούστου 2008, Θεσσαλονίκη) ήταν Έλληνας ποιητής.

Διαβάστε επίσης: Για τον πατέρα μου Πάνο Θασίτη