Βαρδάρης: Το τείχος της Θεσσαλονίκης
Του Θοδωρή Μπούντα Υπάρχει ένα αόρατο Τείχος στην πόλη μας το οποίο ακόμη και ο Δήμος Θεσσαλονίκης φαίνεται να έχει εξαφανίσει σε κάποιο υπαλληλικό συρτάρι. Ναι, ο Βαρδάρης χωρίζει την πόλη και κανείς δεν μιλάει γι αυτό. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σταυρούπολη. Μια απόλυτα ασφαλή τότε περιοχή, όπου παίζαμε ως παιδιά μέχρι αργά το βράδυ. […]
Του Θοδωρή Μπούντα
Υπάρχει ένα αόρατο Τείχος στην πόλη μας το οποίο ακόμη και ο Δήμος Θεσσαλονίκης φαίνεται να έχει εξαφανίσει σε κάποιο υπαλληλικό συρτάρι. Ναι, ο Βαρδάρης χωρίζει την πόλη και κανείς δεν μιλάει γι αυτό.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σταυρούπολη. Μια απόλυτα ασφαλή τότε περιοχή, όπου παίζαμε ως παιδιά μέχρι αργά το βράδυ. Ναι ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80, δεν θυμάμαι πώς το έμαθα, αλλά πιτσιρίκι είχα το θράσος να δώσω εξετάσεις στο Βρετανικό Συμβούλιο, τότε λειτουργούσε στην Π. Κορομηλά. Και είχα το ακόμη μεγαλύτερο θράσος να περάσω. Μέσα στη καλή χαρά πήγα για την πρώτη ημέρα μαθημάτων. Ο Άγγλος καθηγητής μας ζήτησε ένας ένας να λέμε το όνομά μας και πού κατοικούμε. Όλα τα παιδιά ήταν είτε από το κέντρο είτε από ανατολικά. Όταν είπα το όνομά μου και πως είμαι από τη Σταυρούπολη γύρισε όλη η τάξη και με κοίταξε με απορία. Ένας συμμαθητής μου πέταξε την βόμβα «Φίλε δείχνεις διαβατήριο στο Βαρδάρη;». Ήταν το πρώτο από τα πολλά χαστούκια που έφαγα στη ζωή μου λόγω δυτικής Θεσσαλονίκης.
Τόσα χρόνια μετά δυστυχώς η ίδια κατάσταση και τώρα που μεγάλωσα σκέφτομαι πως μάλλον κάποιοι είχαν δίκιο.
Δεν άλλαξε τίποτα ή μάλλον άλλαξε προς το χειρότερο. Μόλυνση, μονάδα μεθαδόνης, εργοστάσια, χωματερές (η εύκολη λύση για όλα τα υπουργεία όταν θέλουν να δημιουργήσουν μια δύσκολη δομή) και το κυριότερο Δήμαρχοι με αισθητική άστα να πάνε και ανίκανοι να διαχειριστούν τα στρατόπεδα που τους παραχωρήθηκαν πρόσφατα και είναι η τελευταία ελπίδα.
Ναι όταν περνάς τον Βαρδάρη, με κατεύθυνση ανατολικά, η πόλη αλλάζει. Ακόμη και τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι πιο καινούρια και καθαρά. Ακόμη και το δυτικό κομμάτι του Δήμου Θεσσαλονίκης δεν διαφέρει, αφημένο στην τύχη του σαν να μην το θέλει, σα να μην θέλει να είναι δικό του. Η παραγκούπολη στην οδό Λαγκαδά π.χ. γκρεμίστηκε αλλά αφέθηκε στην τύχη της. Τα χόρτα έφτασαν το ένα μέτρο.
Η δυτική Θεσσαλονίκη και λόγω της κρίσης κινδυνεύει να γίνει η φαβέλα της πόλης. Είμαι σίγουρος πως αν ρωτούσαν όλους όσους συμμετείχαν στην διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη» το 90 % θα προέκυπτε από το κέντρο και τα ανατολικά.
Υ.Γ.1 Είμαι περήφανος που είμαι από τα δυτικά γιατί εδώ μένουν εργατικοί και περήφανοι άνθρωποι. Δεν είμαι περήφανος για όλους όσους δεν φρόντισαν για αυτούς. Υ.Γ.2 Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες ακόμη περιστατικά. Αλλά πιστεύω στον περιεκτικό λόγο.