Βιομηχανική Περιοχή Σίνδου: Η Terra Incognita της Θεσσαλονίκης

Εικόνες: Γιώργος Νιάκας

Η Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου δημιουργείται το 1967 και ανοίγει τις πόρτες της τον Μάρτιο του 1972, περιλαμβάνοντας περισσότερα από 3.000 στρέµµατα. Μέσα στην κρίση περισσότερες από 300 επιχειρήσεις έκλεισαν, και η ζώνη ερήμωσε για λίγα χρόνια. Σήμερα, το επιχειρηματικό πάρκο της Σίνδου έχει αναπτυχθεί, τα διαθέσιμα βιομηχανικά οικόπεδα εξαντλούνται και η ΒΙΠΕ αναζητά το χώρο που θα επεκταθεί. 

Η Parallaxi περιηγήθηκε στη μεγαλύτερη βιομηχανική ζώνη της χώρας, παρακολούθησε την καθημερινότητα των εργατών, μίλησε με επιχειρηματίες και κατέγραψε τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή. 

Καθώς η ζώνη μεγαλώνει, δύο είναι οι εκκρεμότητες που συζητούνται: Πώς η ΒΙ.ΠΕ Θεσσαλονίκης θα αποκτήσει τις υποδομές που αρμόζουν στο μέγεθος της, και πώς οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν ένα περιβάλλον, ανάλογο του κύρους των βιομηχανιών. 

Η σημερινή βιομηχανική ζώνη της Θεσσαλονίκης

Στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου εδρεύουν σήμερα παραπάνω από 800 επιχειρήσεις, εγκατεστημένες σε 9.700 στρέμματα. Απασχολούν 25.000 εργαζομένους και είναι υπεύθυνες για το 7,5% του ΑΕΠ της χώρας. Καθώς όμως η ζώνη αναπτύσσεται, προκύπτουν και νέες προκλήσεις. Ο βιομηχανικός κλάδος στράφηκε μέσα στην κρίση στις εξαγωγές, αλλά οι υποδομές της περιοχής δε θυμίζουν σε τίποτα ευρωπαϊκή βιομηχανική ζώνη. Η ασφάλεια, η οδοποιία και η απουσία ενός κέντρου υγείας είναι οι βασικές ανησυχίες των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται και εργάζονται εκεί. 

Ο Δημήτρης και η σύζυγός του συντηρούν μια καντίνα στη ΒΙΠΕ από το 1994. Ξυπνούν από τα Διαβατά στις 5:10 για να έρθουν και να ανάψουν τα κάρβουνα στις 8:30. Τα πρώτα σάντουιτς σερβίρονται στους φορτηγατζήδες και στους εργάτες της βραδινής βάρδιας στις 9:00. Η πρωινή βάρδια των 6:00 θα κάνει διάλειμμα στις 10:00.  

Οι γραμμές 51 και 52 του ΟΑΣΘ συνδέουν τη ΒΙΠΕ με το κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενώ η γραμμή 52 εξυπηρετεί ως τοπική συγκοινωνία, κυκλώνοντας ένα κομμάτι του βιομηχανικού πάρκου. Το πρώτο δρομολόγιο ξεκινά το πρωί στις 5:20 από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Τα αδέσποτα σκυλιά που ίσως αναζητούν τροφή και συντροφιά, ενίοτε αποτελούν κίνδυνο για όσους διασχίζουν πεζή τη διαδρομή. Ορισμένα σκυλιά από την άλλη, έχουν ορίσει την περιοχή τους και λειτουργούν ως φύλακες των επιχειρήσεων, γύρω από ένα χώρο που στην ύπαιθρο θα αντιστοιχούσε στο μαντρί τους. 

Οι κύριες δραστηριότητες μέσα στη βιομηχανική περιοχή είναι ο κατασκευαστικός κλάδος και η μεταποίηση κάθε είδους: τζάμι, αλουμίνιο, σίδερο και ξύλο. Παράλληλα, εκεί βρίσκει κανείς εταιρείες τροφίμων, εμπορικές και μεταποιητικές. Το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να μεταφέρονται από το Καλοχώρι προς τη Σίνδο αρκετές εταιρείες logistics, λόγω της εύκολης πρόσβασης από και προς τη ΒΙΠΕ, αλλά και προς την Εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Αθηνών. Οι συνθήκες, σχολιάζουν άνθρωποι της περιοχής στην Parallaxi, θα είναι ακόμη καλύτερες όταν υλοποιηθεί το έργο της Ενωτικής Οδού, το οποίο θα ενώσει την Παλαιά με τη Νέα Εθνική οδό. 

Βαριά βιομηχανία – Ελαφριές υποδομές

Σήμερα ένα στρέμμα εντός του πάρκου κοστίζει 165.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, έξω από τη βιομηχανική το κόστος ξεκινά από τα 20.000 ευρώ και δεν ξεπερνάει τα 40.000. Οι υπάρχουσες υποδομές εντός ΒΙΠΕ ωστόσο, δε δείχνουν μια εικόνα που δικαιολογεί την πενταπλάσια αξία των οικοπέδων. 

Η ΕΤΒΑ, ως φορέας διαχείρισης της ΒΙΠΕ, έχει αναλάβει ένα πρώτο έργο αναβάθμισης των υποδομών αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ. Τα 4 εκατομμύρια αφορούν τη συντήρηση του οδικού δικτύου. Τα υπόλοιπα 11 εκατομμύρια κατευθύνονται στην αναβάθμιση του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης, με αναβάθμιση της μονάδας καθαρισμού αποβλήτων, αντιπλημμυρικά έργα και εγκατάσταση ηλεκτρονικών υδρομέτρων. 

«Η εγγύτητα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι το σημαντικότερο στοιχείο για τη ΒΙΠΕ. Ωστόσο το πλεονέκτημα αυτό αδυνατίζει τόσο λόγω της έλλειψης συνδετήριου κόμβου με την ΠΑΘΕ και την Εγνατία οδό, όσο και από την αποδυνάμωση λειτουργίας και μη επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου και συνακόλουθα του αντίστοιχου φορτίου. Θέματα καθαριότητας, συντήρησης του ηλεκτροφωτισμού και των οδών, το πρόγραμμα ανακατασκευής των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, βρίσκουν πλέον το δρόμο τους, ώστε η ΒΙΠΕ να είναι λειτουργική και ασφαλής.

Εμφανίζονται ωστόσο στρεβλώσεις σε ότι αφορά το αδειοδοτικό καθεστώς για μέρος των εγκατεστημένων ή απαγορεύσεις εγκατάστασης νέων επιχειρήσεων, καθώς εξακολουθούν να είναι σε ισχύ περιορισμοί στην Έγκριση Περιβαλλοντικών όρων της ΒΙΠΕ που αντίκεινται στο νομικό καθεστώς λειτουργίας της. Το πλεονέκτημα της τοποθεσίας θα πρέπει να ενισχυθεί με ανάπτυξη των υποστηρικτικών υποδομών έτσι ώστε πραγματικά να λειτουργήσει η ΒΙΠΕ σαν σύγχρονος και οργανωμένος υποδοχέας επιχειρήσεων».

«Επιθυμία μας είναι να μπουν οι επιχειρήσεις σε οργανωμένες περιοχές, ωστόσο τα νούμερα είναι απαγορευτικά. Η επιχείρησή μου είναι στη ΒΙΠΕ, και στο σημείο που βρίσκομαι τώρα, χρησιμοποιώ βόθρο για αποχετευτικό σύστημα, ηλεκτρισμό για θέρμανση και επί πέντε χρόνια δούλευα με ασύρματη κεραία γιατί δεν υπήρχε σύνδεση πάνω από 2 Mbps. Σήμερα η ΒΙΠΕ δεν παρέχει μέσα στο οικόπεδο υποδομές για να πληρώσει κανείς 165.000 το στρέμμα. Το μόνο όφελος είναι η εύκολη αδειοδότηση και η μείωση της φορολογίας στη μεταβίβαση». 

H βιομηχανική ζώνη είναι ένας χώρος εργασίας που φιλοξενεί καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενους, που δεν απασχολούνται κυρίως σε δουλειές γραφείου. Ειδικότητες όπως τεχνίτες, ηλεκτρολόγοι, συγκολλητές, καθημερινά αναλαμβάνουν εργασίες που έχουν έναν αυξημένο βαθμό κινδύνου. Ωστόσο, το πιο κοντινό κέντρο υγείας βρίσκεται στα Διαβατά. Εργαζόμενοι στην περιοχή σημειώνουν ότι ο χρόνος που χάνεται, ειδικά σε ώρες αιχμής, μέχρι να έρθει ένα ασθενοφόρο και να κατευθυνθεί στο νοσοκομείο, είναι πολύτιμος. Χιλιάδες εργαζόμενοι συγκροτούν καθημερινά ένα μεγάλο χωριό μέσα στη ΒΙΠΕ., αλλά έχουν ανάγκη από μια άμεση ιατρική περίθαλψη, με τη δημιουργία ενός σταθμού πρώτων βοηθειών μέσα στη ζώνη.  

Επέκταση σε αγροτεμάχια εκτός ΒΙ.ΠΕ. 

Σήμερα δεν υπάρχει προσφορά γηπέδων μέσα στη βιομηχανική περιοχή. Αντικείμενο συζήτησης για την επέκταση έχουν γίνει τα Διαβατά και ο Άγιος Αθανάσιος. Πέρα από τη συζήτηση όμως, κάποιες επιχειρήσεις έχουν άμεσα ανάγκη την επέκταση, και δεν περιμένουν. Στη ζώνη έξω από τη ΒΙΠΕ, μπορούν και χτίζουν με ένα συντελεστή κάλυψης 40%, ο οποίος πλησιάζει στο συντελεστή κάλυψης του Επιχειρηματικού Πάρκου της ΕΤΒΑ (60%). H διαφορά στην τιμή σήμερα είναι πενταπλάσια. 

Ο Ισαάκ Πετρίδης, μεσίτης στην περιοχή τα τελευταία 25 χρόνια, εξηγεί στην Parallaxi τί συμβαίνει με τα βιομηχανικά οικόπεδα: 

«Αυτή τη στιγμή λόγω ιδιαίτερα ελκυστικών τιμών, αλλά και λόγω μη ύπαρξης οικοπέδων μέσα στη βιομηχανική περιοχή, πολλοί επιλέγουν την εκτός σχεδίου περιοχή του αγροκτήματος Σίνδου, κατά βάση σε αγροτεμάχια παρόδια, με χρήσεις logistics ή και κατά παρέκκλιση. Από το 2016 μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί μεγάλα αγροτεμάχια σε μεγάλες εταιρείες. Άλλα χτίζονται ήδη, και άλλα βρίσκονται στη φάση της οικοδομικής άδειας. Τα τελευταία χρόνια περισσότερες από έξι εταιρείες έχουν αγοράσει οικόπεδο στην περιοχή».  

ΕΤΒΑ: Ο νέος ρυθμιστικός φορέας 

Από τον Ιανουάριο του 2023, ο νόμος 4982/2022 μεταβίβασε στις ΒΙΠΕ μια σειρά από αρμοδιότητες και ανταποδοτικές υπηρεσίες, που ανήκαν προηγουμένως στους δήμους. Τη διαχείριση ανέλαβε ένας νέος ρυθμιστικός φορέας η ΕΤΒΑ Α.Ε., μια εταιρεία που ελέγχει 27 επιχειρηματικά πάρκα στην Ελλάδα. 

Ο νόμος που ρυθμίζει τη λειτουργία της ΒΙΠΕ μπορεί να προσέφερε μια νέα οργάνωση στη Σίνδο, ωστόσο αντιμετωπίζει τα νέα και τα παλιά επιχειρηματικά πάρκα με τον ίδιο τρόπο. Επιχειρήσεις που βρίσκονται στη Σίνδο από το 1980 και η έκταση γης τους ανήκει, θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο με επιχειρήσεις που αποφασίζουν σήμερα να ξεκινήσουν τη λειτουργία τους κάπου αλλού στην Ελλάδα. 

Η ΕΤΒΑ Α.Ε. ανήκει κατά 35% στο Υπερταμείο, κατά 1% στην Τράπεζα Πειραιώς και κατά πλειοψηφία 64% σε ένα επενδυτικό fund. Οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή βλέπουν θετικά την ύπαρξη αυτού το φορέα, και τις ενέργειες του για τις υποδομές και την καθαριότητα. Ταυτόχρονα όμως δηλώνουν ανήσυχοι για τις υπερεξουσίες που διαθέτει, σε συνδυασμό με μια εποπτεία που την χαρακτηρίζουν ως εισπρακτικού χαρακτήρα. 

Mε την έναρξη λειτουργίας, η ΕΤΒΑ έφερε έναν τιμοκατάλογο απέναντι στις επιχειρήσεις, ο οποίος αριθμεί 25 υπηρεσίες, που περιλαμβάνουν διάφορες ενέργειες οι οποίες προβλέπουν ένα εισπρακτικό τέλος. Παραδείγματος χάριν, για να αλλάξει μια εταιρεία έναν ΚΑΔ ή για να νοικιάσει την επιχείρηση, εκτός από το να το γνωστοποιήσει στην ΕΤΒΑ, οφείλει να πληρώσει και ένα ποσό. Ο τιμοκατάλογος των υπηρεσιών ξεκινά από 500 ευρώ και φτάνει μέχρι τα 4.000 σύμφωνα με τον πρόεδρο της Σ.Ε.ΒΙ.ΠΕ.Θ., ο οποίος σχολιάζει στην Parallaxi: 

«O διαχειριστής σίγουρα θα πρέπει να ξέρει ποιος είναι ο καινούργιος ιδιοκτήτης. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω, γιατί πρέπει να καταβάλει κανείς χρήματα γι’ αυτή τη γνωστοποίηση. Εμείς αγοράσαμε οικόπεδα, και χτίσαμε σε αυτή την περιοχή με ένα άλλο μοντέλο. Ξαφνικά είναι σαν να έρχεται κάποιος στο σπίτι σας, που το έχετε ξεπληρώσει και ζείτε εκεί 50 χρόνια, και να σας πει ότι εγώ έχω αναλάβει να διαχειρίζομαι την οικοδομή και παρουσιάζει έναν τιμοκατάλογο, χωρίς να δίνει λόγο για τίποτα.

Ελεγχόμενη είσοδος και δημιουργία ιατρείου

Η Parallaxi επικοινώνησε με την ΕΤΒΑ Α.Ε. προκειμένου να ενημερωθεί για τα έργα υποδομών και τις προσθήκες που έχουν δρομολογηθεί. Από τις σχετικές απαντήσεις προκύπτουν μια σειρά από σχέδια για την επομένη ημέρα της ΒΙΠΕ και των εργαζομένων:

«Η ΕΤΒΑ Α.Ε. έχει εκπονήσει αναλυτικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει την περίφραξη, την ελεγχόμενη είσοδο και έξοδο από την BIΠΕ καθώς και τη λειτουργία ψηφιακών καμερών, αλλά και κινούμενης περιπολίας. Αυτό το σχέδιο  βρίσκεται ήδη στο στάδιο της οργάνωσης και εφαρμογής του. Όμως, πέραν των όποιων πρωτοβουλιών της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ ΑΕ, οι οποίες έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι πρωτοβουλίες και δράσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και των Δημοτικών Αρχών με τις οποίες είμαστε σε συνεχή επικοινωνία και αγαστή συνεργασία.  

Τα έργα συντήρησης του οδικού δικτύου της ΒΙΠΕ Σίνδου εντάσσονται στον ευρύτερο σχεδιασμό που περιλαμβάνει έργα αναβάθμισης των υποδομών που θα πραγματοποιηθούν με την χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάπτυξης, αλλά και έργα προστιθέμενης αξίας (όπως τα έργα φύλαξης, δημιουργία ιατρείου μέσα στην ΒΙΠΕ, βρεφονηπιακός σταθμός κ.α.) που συζητάμε με τις Εγκατεστημένες Επιχειρήσεις. Τα έργα οδοποιίας πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή που μιλάμε και σύντομα θα αλλάξει συνολικά η εικόνα ολόκληρης της ΒΙΠΕ Σίνδου». 

Η μετακίνηση των εργαζομένων

Τα διερχόμενα αμάξια είναι εκατοντάδες καθημερινά, με αποτέλεσμα οι καντίνες και τα μαγαζιά εστίασης να καταγράφουν μεγάλους τζίρους. Τα στελέχη και το επιστημονικό προσωπικό των εταιρειών έρχονται στη Σίνδο με τα αυτοκίνητα τους, όμως η κίνηση που έχει δημιουργήσει το FlyOver έχει τροποποιήσει τα δεδομένα.

Ο Δημήτρης Ακριτίδης δραστηριοποιείται στη ΒΙΠΕ από το 2005 και περιγράφει στην Parallaxi μια σειρά από προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση του: 

«Με αφορμή το FlyOver εργαζόμενοι που μένουν ανατολικά δυσκολεύονται να έρθουν πλέον και υπάρχουν είτε παραιτήσεις, είτε αλλαγές εργασίας, ακόμα και αλλαγές στις συνήθειες. Η κατάσταση αυτή επηρεάζει σίγουρα και τις αμοιβές κάποιων εργαζομένων. Με τις υπάρχουσες συνθήκες ένα στέλεχος που μένει στα δυτικά, πλέον σου ζητάει περισσότερα χρήματα για να έρθει στη Σίνδο. Υπάρχει άτομο που επέλεξε να δουλέψει ανατολικά με 300 ευρώ λιγότερα. 

Εμείς συγκεκριμένα έχουμε μια ευελιξία στην ώρα προσέλευσης και αποχώρησης, έτσι ώστε να μην πέφτουν οι εργαζόμενοι σε ώρες αιχμής. Παράλληλα, βάλαμε δύο αυτοκίνητα τα οποία μεταφέρουν το προσωπικό, ώστε και να αποσυμφορηθεί η κίνηση του περιφερειακού και να μην είναι επιπλέον το κόστος προς τους εργαζομένους. Κάποιοι επιλέγουν ακόμη και να μετακομίσουν δυτικά».

Το γεγονός επιβεβαιώνει και ο μεσίτης Ισαάκ Πετρίδης, ο οποίος παρατηρεί μια μείωση στα διαθέσιμα ακίνητα κατοικιών:

«Υπάρχει κόσμος που λόγω του κόστους των καυσίμων και γενικώς του αυξημένου κόστους ζωής, μετακομίζει στη Σίνδο για να είναι κοντά στην εργασία του. Δεν είναι κάτι διαχρονικό, είναι κάτι που παρατηρούμε την τελευταία περίοδο. Τα τελευταία χρόνια στο γραφείο μου είχα σταθερά 10-15 προσφερόμενα διαμερίσματα, και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα».

Ο Θύμης Ευθυμιάδης, διευθύνων σύμβουλος εταιρείας στη Σίνδο περιγράφει τις συγκοινωνιακές προσθήκες που μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες μετακίνησης των εργαζομένων:

«Με τη λειτουργία του Μετρό θα είναι ουσιαστικής συμβολής, η έναρξη και η πύκνωση επιβατικών σιδηροδρομικών δρομολογίων μεταξύ του Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης και της Σίνδου. Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμος ο σχεδιασμό κυκλικών διαδρομών λεωφορείων εντός της ΒΙΠΕ, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση του απασχολούμενου προσωπικού και να αποσυμφορηθεί το οδικό δίκτυο από την αντίστοιχη κίνηση. 

Συνδεδεμένο με τη λειτουργία του σιδηροδρόμου είναι και το θέμα των εμπορευματικών μεταφορών εντός της ΒΙΠΕ. Η ασφάλεια και η ελεγχόμενη πρόσβαση στη ΒΙΠΕ, καθώς και η λειτουργία σταθμού Α’ Βοηθειών εντός της περιοχής, θα προσθέσουν επίσης αξία στις παρεχόμενες υπηρεσίες».

Η Parallaxi απευθύνθηκε και στην ΕΤΒΑ Α.Ε. για τυχόν έργα ή παρεμβάσεις που έχει δρομολογήσει για τη διευκόλυνση των εργαζομένων. Η ΕΤΒΑ σχολίασε ότι έχει προχωρήσει στις αναγκαίες έγγραφες και προφορικές παρεμβάσεις, ώστε να επεκταθούν οι γραμμές του ΟΑΣΘ – που πλέον διαχειρίζεται ο ΟΣΕΘ – σε όλη την έκταση του Επιχειρηματικού Πάρκου. Μάλιστα σε σχετική επιστολή στην Διοίκηση του ΟΣΕΘ προσφέρεται να βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο, και καλεί συγχρόνως σε επιτάχυνση των όποιων πρωτοβουλιών. 

Τα τεχνικά μυαλά και τα εργατικά χέρια 

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αντιμετωπίζει ζήτημα έλλειψης εργατικού δυναμικού. Το θέμα δεν αφορά μόνο τον κλάδο του τουρισμού και του επισιτισμού, αλλά και τα τεχνικά επαγγέλματα. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Επιχειρήσεων Σίνδου, Τάσος Πολυζωίδης, εκτιμά πως η βασική αιτία πίσω από την έλλειψη εργαζομένων είναι η απαξίωση της τεχνικής εκπαίδευσης:

«Το κράτος επενδύει χρήματα πάνω στους νέους, με δημόσια και δωρεάν παιδεία, και όταν φτάνουν σε μια παραγωγική ηλικία, δεν μπορεί να τους κρατήσει στην Ελλάδα. Ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει τεχνίτης σήμερα, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στην Ελλάδα. Δε δίνουμε αξία στο τεχνικό μυαλό, και αντιμετωπίζουμε λάθος τους νέους που έχουν καλύτερη αντίληψη στο τεχνικό κομμάτι, αφήνοντας τους στο περιθώριο. 

Αν εστιάσουμε στα τεχνικά επαγγέλματα, θα δούμε ότι από τη δεκαετία του 1980 και ξεκινώντας από την οικογένεια, κανένας γονιός δεν ήθελε το παιδί του να γίνει υδραυλικός ή οικοδόμος. Όλοι θέλαμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν, να πιάσουν μία θέση σε ένα γραφείο και στην ουσία να πουλάνε υπηρεσίες. Αλλά μια υπηρεσία υποστηρίζει το προϊόν και την κατασκευή. Δε μπορείς να έχεις μια χώρα που πουλάει υπηρεσίες, ενώ έχεις κενά στον κατασκευαστικό κλάδο. 

Σε πολλές περιπτώσεις τα νέα παιδιά φεύγουν και διαπρέπουν. Έχει διαμορφωθεί μια αντίληψη ότι η Βόρεια Ευρώπη είναι η Γη της Επαγγελίας. Προσωπικά θεωρώ ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δική μας Γη της Επαγγελίας. 

Η αγορά και η οικοδομή άρχισε να κινείται ξανά. Αυτό που βλέπουμε στη βιομηχανική ζώνη, τουλάχιστον στον τεχνικό κλάδο, είναι ότι πολλές φορές η δουλειά περισσεύει. Δεν έχουμε αρκετά εργατικά χέρια για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τις δουλειές που είναι διαθέσιμες».