Η ζωή στις φοιτητικές Εστίες της Θεσσαλονίκης εν μέσω πανδημίας

Κείμενο: Ελένη Λενέτη

Τέσσερις οικότροφοι των φοιτητικών εστιών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ρωτήθηκαν για τις εμπειρίες  τους την περίοδο της καραντίνας. 

Τα άτομα αυτά είναι:

•  η Γ, τελειόφοιτη του Τμήματος Οικονομικών. Κατάγεται από την Κομοτηνή. Ασχολείται με το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων, την κατασκευή κοσμημάτων με φίμο και τη ζωγραφική. Μένει τέσσερα χρόνια στις εστίες.
• η Ο, τελειόφοιτη του Τμήματος Γαλλικής Φιλολογίας. Κατάγεται από τη Λάρισα. Ασχολείται με το make-up , τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Μένει τέσσερα χρόνια στις εστίες.
• ο Π, πρωτοετής του τμήματος Οικονομικών. Κατάγεται από την Κατερίνη. Ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Ωστόσο, δεν μένει στις εστίες.
•  Μία από αυτούς είμαι και εγώ, φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. Μένω τέσσερα χρόνια στις εστίες.

Το Στέκι

Κομβικής σημασίας για όλους μας ήταν η ύπαρξη ενός χώρου στην καρδιά των εστιών, που μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε μαζί όλη αυτή την ιδιαίτερη περίοδο. Καταφέραμε να έρθουμε πιο κοντά με τον εαυτό μας και τους άλλους. Ο χώρος εκείνος έχει μια ξεχωριστή ιστορία: αρχικά λειτουργούσε σαν χώρος γραφείων μέχρι το 1992, ύστερα πέρασε σε μια ομάδα φοιτητών. Πλέον περιλαμβάνει ένα κοινόχρηστο σαλόνι- μπαρ-κουζίνα, ένα ατελιέ για τους φοιτητές της σχολής Καλών Τεχνών και ένα αναγνωστήριο. Επίσης εκεί στεγάζεται και κάνει προβολές ταινιών, κάθε Παρασκευή, η Κινηματογραφική Ομάδα Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης (Κ.Ο.Φ.Ε.Θ.).

Οι εμπειρίες των ατόμων

Γιατί επέλεξες να μείνεις στις εστίες την περίοδο της καραντίνας; Γ: Δεν ήθελα να πάω πίσω στην πόλη μου για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί εδώ, έχω καλύτερη επαφή με τα μαθήματα και το διάβασμα. Είμαι πιο συγκεντρωμένη. Δεύτερον,για να μην επιβαρύνω την οικογένεια μου. Ο: Επέλεξα να μείνω γιατί με όλα αυτά που μαθαίναμε κάθε μέρα για τον ιό δεν ήξερα αν θα είναι ασφαλές να γυρίσω πίσω στους γονείς μου. Και να μην είχα κάτι, εφόσον θα έμπαινα σε κάποιο μέσο μεταφοράς, μπορεί να κολλούσα. Επίσης, είχα εδώ μαθήματα και στο σπίτι μου δεν θα είχα την απαραίτητη ησυχία για να ασχοληθώ με αυτά. Φυσικά, ήταν εδώ οι φίλοι μου και περνούσαμε ωραία. Π: Λοιπόν, παρόλο που δεν είμαι εστιακός, μένω πολύ κοντά. Είναι ένα μέρος στο οποίο έχω πολλούς φίλους. Ήταν μία διέξοδος για μένα εκείνη την περίοδο, αφού δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου. Θεωρούσα ότι δεν θα μπορούσα να επιβιώσω δύο μήνες με τους δικούς μου.

Πώς θα έλεγες ότι περνούσε μια τυπική μέρα στις εστίες; Τι έκανες για να περάσεις καλά; Γ: Έχω πολλά χόμπι, κάνω πολλά πράγματα. Σίγουρα ασχολούμαι με αυτά. Πέρα από αυτά, ζούμε σε ένα χώρο, ο οποίος μας επιτρέπει να μαζευόμαστε κάπου. Είναι οι φίλοι μου εδώ και περνάμε καλά, κάνουμε διάφορα πράγματα εντός σπιτιού. Ο: Μια τυπική μέρα;! Ξέφρενη. Σηκωνόμουν το μεσημέρι, τρώγαμε. Μετά, ή θα μαγειρεύαμε ή θα κάναμε κάποιο γλυκό, θα διαβάζαμε λίγο, θα βλέπαμε ταινίες… Γενικά, μπορώ να πω ότι στην καραντίνα, ξεκουράστηκα αρκετά και έκανα πράγματα πιο δημιουργικά. Οπότε μια τυπική μέρα ήταν δημιουργική. Και χαρωπή, για μένα. Π: Φαγητό, μαγείρεμα, κους κους, γέλιο, πολύ γέλιο. Γενικά, παρά τις δύσκολες και μουντές εκείνες μέρες υπήρχε ένα πρόσχαρο και όμορφο τοπίο στον ορίζοντα.

Τι θα ήθελες να κρατήσεις από αυτή την περίοδο; Γ: Μου έχουν μείνει πολλά. Το διάβασμα, σίγουρα, θα το θυμάμαι γιατί αυτό κάνω κάθε μέρα σχεδόν. Μετά είναι και οι ταινίες που βλέπουμε, γιατί τις διαλέγουμε εκείνη τη στιγμή, και μου αρέσει πολύ που το κάνουμε αυτό. Ο: Μέσα στην καραντίνα, δεν ξέρω, υπήρχαν πολλοί έρωτες. Ερωτεύτηκα μια φορά, λίγο μετά μου πέρασε. Κάποιος με ερωτεύτηκε, άρχιζα να τον ερωτεύομαι και εγώ. Μπήκε στη ζωή μου ξαφνικά. Κάτι άλλο είναι ότι ήρθα κοντά με άτομα που δεν περίμενα. Είδα πολλή αλληλεγγύη, ήμασταν μια κομμούνα. Μοιραζόμασταν τα πάντα με τα παιδιά. Κάποια κόμπλεξ ίσως και να τα ξεπέρασα. Ήταν μία ωραία κοινοκτημοσύνη μέσα στο στέκι. Βέβαια αυτά που ζούμε εμείς, δεν τα ζουν άλλοι.

Π: Να, όλο αυτό το δέσιμο, το οποίο υπήρξε και όλη αυτή η τριβή σε κάνουν να καταλάβεις ότι η ζωή βασίζεται στα πιο απλά πράγματα και καθημερινά γεγονότα. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να γελάσουν, για επικοινωνία, για επαφή. Να μοιραστούν τα πάντα (τα προβλήματα τους, τους πίκρες τους). Αυτό το έχω καταλάβει και το έχω κρατήσει πολύ μέσα μου: την ανάγκη να είσαι κοντά με τον άλλο. Έχω γνωρίσει πολλά άτομα με τα οποία έχω πολλά κοινά και θα ήθελα να περνάω χρόνο μαζί τους. Νοιάζομαι για αυτά.

Η Προσωπική μου Εμπειρία Ο λόγος που επέλεξα να μείνω ήταν γιατί ο πατέρας μου ζει και εργάζεται στην Κύπρο, οπότε δεν θα μπορούσα εύκολα να πάω εκεί. Συν ότι πολλά μέλη της οικογένειας της μητέρας μου ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Μου ήταν εύκολο να μείνω στη Θεσσαλονίκη, γιατί υπήρχαν αρκετά πράγματα που με κρατούσαν,  κυρίως οι φίλοι μου και η σχέση μου. Κατάφερα να τους βλέπω, γιατί οι αποστάσεις ήταν πολύ μικρές ανάμεσα μας. Το ότι είχα τη δική μου προσωπική ταράτσα έκανε τα πράγματα εκατό φορές πιο εύκολα. Είχα βάλει τη ζωή μου σε μία τάξη. Παρακολουθούσα ένα μεγάλο ποσοστό των μαθημάτων της σχολής μου, το δωμάτιο μου ποτέ δεν υπήρξε πιο καθαρό και είχα εδραιώσει μια ρουτίνα με την οποία ήμουν χαρούμενη. Ξεκινούσα τη μέρα μου με το να πηγαίνω στο στέκι για καφέ και κρουασάν. Μπορεί και να καθόμουν εκεί όλη μέρα. Μεγάλο ρόλο  εκείνη την περίοδο έπαιζαν οι βιντεοκλήσεις με κοντινούς μου ανθρώπους. Μετά ερχόταν το βράδυ και περίμενα να δω τι θα κάναμε αυτή τη φορά. Συνήθως μαγειρεύαμε, βλέπαμε ταινίες, παίζαμε παιχνίδια ή απλά αράζαμε.

Τα Θετικά Έζησα πολλές νέες εμπειρίες. Έμαθα κάποια βασικά νοήματα στην ελληνική νοηματική γλώσσα. Γεύτηκα φαγητά από διάφορα μέρη της Ελλάδας, κυρίως από την ποντιακή κουζίνα. Έμαθα να μαγειρεύω σωστά μακαρόνια. Διάβασα αρκετά βιβλία και ασχολήθηκα με τα χόμπι μου. Ασχολήθηκα για λίγο με την κηπουρική, μέχρι που ένας δυνατός άνεμος έριξε τη γλάστρα μου από το παράθυρο. Απέκτησα την πρώτη μου επαφή με τον πηλό και έκανα την πρώτη μου κατασκευή. Έμαθα να φτιάχνω cocktail. Είδα ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Άφησα την Ολυμπία να με βάψει. Ανοίχτηκα περισσότερο απ’ ό,τι έχω κάνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήρθα κοντά με πολλούς ανθρώπους και τους γνώρισα σε ένα βαθύτερο επίπεδο: αυτό της καθημερινής τριβής. Πέρασα πολύ καλά μαζί τους, γελάσαμε και κλάψαμε. Βοηθήσαμε ο ένας τον άλλο σε μια περίοδο που είχαμε μόνο ο ένας τον άλλο. Οι βόλτες στο σούπερ μάρκετ αυξήθηκαν δραματικά. Ήταν ένας τρόπος διασκέδασης και χάσιμο χρόνου. Πηγαίναμε όλοι μαζί σε γκρουπάκια και κάναμε τα ψώνια μας. Πολύ γέλιο. Το ίντερνετ ήταν πιο γρήγορο από ποτέ, εφόσον το δίκτυο είναι κοινόχρηστο και έλειπε το μεγαλύτερο ποσοστό των εστιακών φοιτητών. Τα κοινά μπάνια ήταν εξαιρετικά καθαρά. Η ζωή ήταν ήσυχη και χαλαρή, χωρίς άγχη και υποχρεώσεις.

Τα Αρνητικά Όταν βρίσκεσαι συνέχεια με τα ίδια άτομα, το καλλιεργημένο στοιχείο της οικειότητας δίνει τη θέση του στην ανία. Στερεύουν τα θέματα συζήτησης, τα παιχνίδια επαναλαμβάνονται. Τα πιόνια σιγά σιγά κουράζονται και αποχωρούν μόνα τους από την παρτίδα. Η ησυχία είναι ένα πολύτιμο αγαθό. Όταν εμφανισθεί ένα νέο άτομο, η προσοχή στρέφεται πάνω του. Οι ιστορίες που έχει να πει είναι όλες ενδιαφέρουσες. Χρειάζεται μία μικρή αλλαγή στις συνθήκες για να ανανεωθεί το περιβάλλον.

Το Μετά Η ζωή άρχισε να επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς τις 4 Μαΐου, την ήμερα που έγινε άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Τα πράγματα δεν άλλαξαν ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο, Ουσιαστική αλλαγή παρατηρήθηκε με την άδεια μετακίνησης εντός της χώρας. Τότε άρχισε πραγματικά να αλλάζει το τοπίο, άρχισαν να επιστρέφουν οι φοιτητές. Δεν ήμαστε ακόμα έτοιμοι να αφήσουμε πίσω εκείνους τους δύο μήνες. Προσωπικά, έχω πιάσει τον εαυτό μου και άλλα άτομα, με τα οποία μοιράστηκα εκείνη την εμπειρία, να μας λείπουν οι μέρες της απομόνωσης.

Το Ύστερα Όμως η ζωή συνεχίζεται. Τώρα, έρχεται η περίοδος της εξεταστικής για να μας ταρακουνήσει. Η διαδικτυακή εξεταστική με την υποχρεωτικά ανοιχτή κάμερα και ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής. Η διαδικτυακή εξεταστική με τις κινητοποιήσεις και τις πορείες που προκάλεσε. Η διαδικτυακή εξεταστική με τις συνελεύσεις κάτω στο παρκάκι των εστιών και η διεκδίκηση για ισότητα στην εκπαίδευση. Ο κύκλος συνεχίζεται.