Ο Φάρος του κόσμου

Πριν 2 χρόνια η Περιβαλλοντική Ομάδα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας συνάντησε τον «Φάρο του Κόσμου», το Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων «ΡΟΜ» και μετέτρεψε μία ανεκμετάλλευτη εγκαταλελειμμένη αλάνα που ενείχε ενίοτε ρόλο παρκινγκ σε «πράσινο» χώρο συγκέντρωσης ατόμων, αναψυχής και δημιουργικής απασχόλησης και μπορεί πλέον να καλείται επάξια «η αυλή του Φιλοξενείου του Φάρου». Τώρα μια ακόμη ενέργεια, πρωτοβουλία ενός νεαρού ομογενή ευοδώθηκε για να προσφέρει στα παιδιά ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Τα 150 παιδιά που επισκέπτονται καθημερινά τον “Φάρο του Κόσμου” μοιράζονται τέσσερις υπολογιστές και ο 17χρονος ομογενής από τη Νέα Υόρκη, Αριστοτέλης Ασλίδης που εδώ και μερικά χρόνια συμμετέχει εθελοντικά στο κέντρο, τα καλοκαίρια που επισκέπτεται την Ελλάδα, θέλησε, μέσω της crowdfunding καμπάνιας του να εξοπλίσει τον Φάρο με περισσότερους υπολογιστές. Η καμπάνια ξεκίνησε στις 29 Μαρτίου και ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 29 Μαϊου. Με τη βοήθεια της κοινότητας Indie συγκεντρώθηκε το ποσό των 5.000 δολαρίων που θα διατεθεί άμεσα για την αγορά των υπολογιστών.

Ο «Φάρος του Κόσμου», ήδη πολύ γνωστός για τη δράση του, εδράζεται στον Δενδροπόταμο και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να πετύχει πράγματα που δεν έχουν καταφέρει γενιές και γενιές, κρατικοί φορείς, λοιποί αρμόδιοι και καθόλα υπεύθυνοι. Στο σκληρότερο γκέτο της Θεσσαλονίκης, πιθανόν και της Βόρειας Ελλάδας, ευαισθητοποιημένοι ή και άμεσα εμπλεκόμενοι και επηρεαζόμενοι πολίτες έγιναν μέτοχοι σε μια προσπάθεια βελτίωσης της ζωής των κατοίκων της περιοχής και ομαλότερης ένταξής τους στην κοινωνία. Με επικεφαλής τον πατήρ Αθηναγόρα, Άνθρωπο με το Α κεφαλαίο λόγω και της σωματικής του παρρησίας αλλά κυρίως της πνευματικής, ψυχικής και ηθικής, έχει οργανωθεί το Κέντρο Ημέρας και το Φιλοξενείο. Στο πρώτο προσφέρεται φαγητό, ιατρική περίθαλψη, μόρφωση, αθλητικές δραστηριότητες, ψυχαγωγία, διασκέδαση στα παιδιά της περιοχής και σε όποιον άλλον έχει ανάγκη. Στο δεύτερο, μια μικρή μονοκατοικία που παραχωρήθηκε από ιδιώτη, βρίσκουν στέγη ύστερα από εισαγγελική απόφαση έξι παιδιά. Αν και οι δυσκολίες ενσωμάτωσης και λειτουργίας λόγω της άρνησης του κόσμου του Δενδροπόταμου στην αρχή ήταν πολλές, τώρα πια ο «Φάρος του Κόσμου» έχει μπει στη ζωή ,την καθημερινότητα και την καρδιά των περισσοτέρων. Δεν θα μπορούσε να έχει γίνει και διαφορετικά, αφού πρόκειται πράγματι για το φάρο που προσφέρει τη χαρά της θέασης της στεριάς, την ελπίδα της σωτηρίας και την ασφάλεια όσο δυνατά κι αν είναι τα κύματα που σπρώχνουν προς αυτόν, όποιο κι αν είναι το ρεύμα που παρασέρνει.

Σ’ αυτήν την προσπάθεια, λοιπόν, αποφάσισε απολύτως συνειδητά-ηθελημένο το έγκλημα- να συμμετάσχει η περιβαλλοντική ομάδα του Πα.Μακ. Μετά την προ τριών ετών ανασύστασή της και τις υπόλοιπες δράσεις της-ανακύκλωση στο Πα.Μακ, «πράσινη»αναμόρφωση χώρων του Πα.Μακ κι όχι μόνο, δημιουργία βιολογικού μπαχτσέ, ημερίδες, σεμινάρια, ενημερωτικές επισκέψεις, καθαρισμοί, εκδρομές κι άλλα- ήρθε η ώρα για ένα πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο! Με τη βοήθεια δύο δήμων, Αμπελοκήπων και κέντρου, φίλων αρχιτεκτόνων και εθελοντικών εργατικών χεριών βρέθηκαν τα απαραίτητα υλικά, έγιναν τα σχέδια, φυτεύτηκαν καλλωπιστικά φυτά και δέντρα, αρωματικά βότανα, κηπευτικά είδη, δημιουργήθηκε φράχτης από παλέτες και αναρριχώμενα φυτά, ένα σαλονάκι από παλέτες και ξύλα, δάπεδο με χαλίκι και γκράφιτι. Η αλλαγή εντυπωσιακή τόσο στην αυλή όσο και στην κοσμοθεωρία του κάθε συμμετέχοντα. Χρειάστηκαν τρεις μέρες -24,25 και 30 Μαΐου- και η εκ των προτέρων απόφαση για την εξάλειψη κάθε προκατάληψης, φόβου και γνωστικού υπόβαθρου ή καλύτερα κακοχτισμένου πληροφοριακού θεμελίου σχετικά με την περιοχή και τους κατοίκους της για να ανοιχτεί ένα παράθυρο που παρέχει μια διαφορετική οπτική του κόσμου, πιο ανθρώπινη, πιο ουσιαστική, ίσως πιο σκληρή και ρομαντική ταυτόχρονα. Σηκώθηκαν μανίκια για δουλειά, έγιναν συζητήσεις, παιχνίδια και φαγοπότια με μουσική υπόκρουση όλων των ειδών, ελληνική, ισπανική-τσιγγάνικη, όχι μόνο τοίχοι αλλά και χέρια και πρόσωπα βάφτηκαν μπλε, παιδιά της γειτονιάς απόρησαν που όλο αυτό έγινε τζάμπα, φοιτητές και φοιτήτριες ήρθαν αντιμέτωποι με την ιδέα ότι θα μπορούσαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες να είναι ήδη παντρεμένοι και με παιδιά, μπόμπιρες σε ρόλο ανδρών κυνηγών χάριζαν κομπλιμέντα στις γυναικείες υπάρξεις, τρόποι ζωής συγκεράστηκαν και συγκρούστηκαν για να έρθουν να υπενθυμίσουν ότι είμαστε περισσότερο ίδιοι παρά διαφορετικοί.

Πράξη ενταγμένη στο περιβαλλοντικό ή στο θρησκευτικό πνεύμα; Στο ευρύτερο πλαίσιο του εθελοντισμού, του ακτιβισμού ή των χριστιανικών αρχών; Μάλλον πράξη έμπρακτου ανθρώπινου ενδιαφέροντος, εποικοδομητικής αλληλεπίδρασης, αποτελεσματικής συνεργασίας, ανθρώπινης επαφής και θεώρησης των πραγμάτων. Αρκεί μόνο η θέληση και η απόφαση η ακολουθούμενη από την πράξη.

*Πέρυσι το χειμώνα το Θεσσαλονίκη Αλλιώς ανέλαβε τον οικιστικό εξοπλισμό του νέου ξενώνα που ετοιμαζεται στον Δενδροπόταμο, για να στεγάσει τα παιδιά και χτίζεται από τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα της Θεσσαλονίκης. Απομακρυσμένες περιθωριοποιημένες περιοχές όπως ο Δενδροπόταμος χρειάζονται όσες δράσεις μπορούμε να προσφέρουμε όλοι μας.

*Διαβάστε και: Στα υπόγεια είναι η θέα

*Οι φωτογραφίες είναι της Ανθής Καματερού