Μια ωραία ιστορία “κρυμμένη” στο Παπανικολάου από το 1990
Η ομάδα που μαλακώνει από το 1990 την δυσκαμψία της νοσοκομειακής ιεραρχίας στο Παπανικολάου, και βρίσκει τον εαυτό της μέσα από το θέατρο.
Μια ομάδα μαλακώνει από το 1990 την δυσκαμψία της νοσοκομειακής ιεραρχίας φέρνοντας κοντά μέσω του θεάτρου, νοσηλευτές και χειρουργούς, με μάγειρες, διοικητικούς και φύλακες, στο Παπανικολάου. Εργαζόμενοι από όλες τις ειδικότητες συγχρωτίζονται στο ίδιο πεδίο, κοινωνούν την έκφραση του θεάτρου βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα από αυτό και καταφέρνουν να στέκονται μακριά από παρασπονδίες παρά το πέρας του χρόνου μένοντας πιστοί στον απώτερο σκοπό τους: Να επικοινωνούν ουσιαστικά μεταξύ τους.
Η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Ληνός συστάθηκε το 1990 στο Νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης από τον Κώστα Αβραμίδη, διοικητικός υπάλληλος, ο οποίος πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε και ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το θέατρο.
Το 2010, ο Λουκάς Δαγδηλέλης, κάνοντας συνειρμούς κάτω από το αμπέλι του, μετονομάζει το μέχρι πρότινος θεατρικό ερασιτεχνικό σωματείο με τον τίτλο σιδηρόδρομο, σε θεατρική ομάδα «Ληνός». Ληνός είναι το πατητήρι των σταφυλιών.
«Όπως βγαίνει από διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών ο μούστος έτσι και οι εργαζόμενοι από όλο το φάσμα του Νοσοκομείου, ενώνονται για να βγάλουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα.» μας λέει χαρακτηριστικά.
Ο κος Δαγδηλέλης, Διευθυντής Ακτινολογικού, από τα παλαιότερα μέλη της ομάδας και σκηνογράφος για τις ανάγκες της, μου εξηγεί πως η συνάντηση των εργαζομένων σε ένα τέτοιο νοσοκομείο είναι δύσκολη. Η στρατιωτική προσέγγιση της ιεραρχίας καθιστά αδύνατη την ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ των διαφορετικών ειδικοτήτων την στιγμή όμως που το έργο τους είναι αποτέλεσμα τελικά μιας αλληλένδετης διαδικασίας.
«Στόχος ήταν και είναι να συνυπάρχουμε. Θα τολμήσω να πω πώς στις συνθήκες αυτές του Νοσοκομείου η ομάδα λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία»
Η θεατρική ομάδα ανά διαστήματα αυτά τα 27 χρόνια είχε στους κόλπους της έως και 48 άτομα ενώ τώρα συμμετέχουν σταθερά 12 μέλη. Σε όλη την διάρκεια της πορείας της, η λίστα με τις παραγωγές και τα έργα της εντυπωσιάζει καθώς διαφαίνεται μία ουσιαστική αοκνία και συνέπεια στον αρχικό τους στόχο. Είναι μέλος της Ένωσης Θεατρικών Σχημάτων Μακεδονίας και Θράκης και συμμετέχει στα ετήσια Φεστιβάλ Θεάτρου που πραγματοποιούνται στην Θεσσαλονίκη.
Κάνουν περιοδείες και μεταφέρουν το θέατρο αφιλοκερδώς και χωρίς αντίτιμο εκεί που η Τέχνη και τα εφόδιά του δεν έφταναν μέχρι πρότινος. Διοργανώνουν πρωτότυπα φεστιβάλ εντελώς δωρεάν για το κοινό όπως το διήμερο που διοργανώνεται για δύο συναπτά έτη στον προαύλιο χώρο του Παπανικολάου.
Ένα διήμερο παραστάσεων που φιλοξενεί έργα και ομάδες από την Θεσσαλονίκη. Το φεστιβάλ μπορούν να παρακολουθήσουν από επισκέπτες και ασθενείς μέχρι το προσωπικό και οι συνοδοί.
Επόμενος στόχος είναι η διοργάνωση της δράσης που θα φέρει το θέατρο κοντά σε ασθενείς που δεν μπορούν να μετακινηθούν. Η δράση θέλει μικρά δεκάλεπτα μονόπρακτα κωμωδίας να λαμβάνουν χώρα μέσα στους θαλάμους έτσι ώστε η ανάταση ψυχής να είναι μία απολαβή όλων των ασθενών ανεξαιρέτως.
Ο κος Δαγδηλέλης εξηγεί πως η ομάδα κατάφερε να μείνει μακριά από παρασπονδίες και πλέον έχει τον δικό της εξοπλισμό από φώτα και κονσόλες ενώ για την καλύτερη απόδοση των έργων, τα θεατρικά εργαστήρια, την σκηνοθεσία και την μουσική τα έξοδα καλύπτονται από την συνδρομή που έχουν μεταξύ τους τα μέλη. Αυτό της δίνει και μια παραπάνω ευελιξία στις κινήσεις και τις επιλογές της.
Οι παραστάσεις της ομάδας ανεβαίνουν σε Δημοτικά Θέατρα τα οποία της παραχωρούνται δωρεάν. Το πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Παύλου Μελά, το Άνετον και το κινηματοθέατρο Αλέξανδρος είναι οι πιο σταθεροί υποστηρικτές τους ενώ το αντίτιμο κάθε παράστασης άπτεται καθαρά της θέλησης των θεατών.
Στα πεπραγμένα της έργα όπως «Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Ν. Γκόγκολ, το «Κλέψε Λιγότερο» του Dario Fo, τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου, «Το διπλανό κρεββάτι» του Μανώλη Κορρέ, τους «Μικρούς Φαρισαίους» του Δ. Ψαθά κα.
Ανάμεσα στην μεγάλη λίστα παραγωγών της ομάδας, αυτό που κλέβει την παράσταση κυριολεκτικά στο «βιογραφικό» της είναι το έργο «Λαϊκό Σανατόριο Ασβεστοχωρίου. Ούτε μία αναπνοή χαμένη» της Χαρούλας Αποστολίδου. Μία παράσταση η οποία ανέβηκε για 5η συνεχή χρονιά με μεγάλη επιτυχία. Η υπόθεσή της πραγματεύεται την ιστορία της περιοχής μπλέκοντάς τες με προσωπικές ιστορίες ανθρώπων με την ιστορία να εκτυλίσσεται γύρω από τον βασικό άξονα των αιτιών, της δημιουργίας και της ύπαρξης του Λαϊκού Σανατορίου Ασβεστοχωρίου.
Από την αρχή της λειτουργίας της ομάδας, πίσω στο 1990, πέρασαν από το σανίδι για τις ανάγκες της οι: Κώστας Αβραμίδης, Σωτήρης Αρβανιτίδης, Φανή Κιοσέογλου, Λευτέρης Κιοσέογλου, Παναγιώτης Τσόπελας, Φανή Παππά, Δημήτρης Βλάχος, Νίκος Τσόπελας, Παναγιώτης Ζάκας, Φανή Ναλμπάντη, Συμέλα Τεμερτζίδου, Θοδωρής Σδούκος, Μαρία Σιδηροπούλου, Γιώργος Εργάς, Κωστής Αγιαννίδης, Αθανασία Κουδόσιου, Σοφία Χρυσουλάκη, Δώρα-Μαρία Τερζάκη, Ζωή Μάρκου, Μαρία Πάσχου.
