Οι Stringless διαλέγουν τα διαμάντια από τον πρώτο δίσκο τους
Κάθε γυναίκα του πολυφωνικού σχήματος λατρεύει ένα διαφορετικό κομμάτι.
Οι Stringless είναι ένα γυναικείο πολυφωνικό συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, που εδώ και χρόνια, από το 2012, ασχολείται με τον ήχο που παράγει το ανθρώπινο σώμα. Η φωνή των μελών του σχήματος αντικαθιστά τα μουσικά όργανα και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που παράγεται ρέει σαν γάργαρο νερό χάρη στα βελούδινα ηχοχρώματα των ερμηνευτριών του συγκροτήματος.
Με ένα ρεπερτόριο που βασίζεται σε επανεκτελέσεις παραδοσιακών τραγουδιών και σε σύγχρονες προσεγγίσεις ευρέως γνωστών κομματιών, οι Stringless κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο και μας καλούν να έρθουμε σε επαφή με το φωνητικό σύμπαν που δημιουργούν.
Η Αλμπένα Κούτοβα, η Δωροθέα Μιχαήλ, η Έλσα Μουρατίδου, η Κατερίνα Μαυροφρύδου, η Στέλλα Γιαλτζή και η Βασιλική Αλεξίου μας παρουσιάζουν το δικό τους αγαπημένο κομμάτι μέσα από τον ολόφρεσκο δίσκο τους και μας εξηγούν γιατί το αγαπούν (λίγο) περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Αλμπένα Κούτοβα | «Καλόγρια»
Αγαπώ την καλόγρια κι όλες τις καλόγριες γιατί είναι κλεισμένες σε μοναστήρια. Αλλά αυτή η δικά μας την αγαπώ λίγο παραπάνω. Πρώτον γιατί είναι ανοιχτή και θαρραλέα ως άτομο κι ως άσμα. Δεύτερον γιατί ξέρει να μαγεύει και μαγεύεται από τα γήινα. Και τρίτον είναι ελεύθερη, κι αυτή τη γεύση της ελευθερίας σου αφήνει είτε το ακούς είτε το τραγουδάς.
Δωροθέα Μιχαήλ | ”More Sokol Pie”
Ένα από τα τραγούδια του δίσκου των Στριγκλών που εγώ ξεχωρίζω κ αγαπώ είναι το κομμάτι More Sokol Pie, μια μελωδία που έρχεται από την περιοχή των Βαλκανίων. Στο δίσκο μας το τραγούδι εξελίσσεται και μουσικοποιητικά, αφού προσθέσαμε ελληνικούς στίχους… Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα που αποκτά για εμάς η ενασχόληση με την παραδοσιακή μουσική, η τριβή με αυτήν και η προσπάθεια εξέλιξής της! Φυσικά απολαμβάνω και τη στιγμή που όλες μαζί τραγουδάμε και επί σκηνής αυτό το κομμάτι… Το βαλκανικό ταπεραμέντο διαχέεται μέσω των σωμάτων μας, οι μελωδικές γραμμές των φωνών μας πλέκονται και αλληλοσυμπληρώνονται αντιστικτικά και γινόμαστε ένα!
Έλσα Μουρατίδου | ”Dostum”
Το dostum έχει πολλαπλές συνδέσεις συναισθηματικά στο κεφάλι μου και για αυτό έχει και ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου ως τραγούδι. Αρχικά, μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια στην Κομοτηνή, όπου το άκουσα για πρώτη φορά πριν 20 χρόνια. Το άκουσα από τον Aşık Veysel. Ένα πολύ γνωστό όνομα στην τουρκική μουσική, ειδικά στο κομμάτι που λέγεται ασίκικο τραγούδι. Aşık στα τουρκικά σημαίνει ερωτευμένος. Για την έννοια του έρωτα μιλάει και στο τραγούδι, αλλά με μια πιο ευρεία θεώρηση. Έρωτας για τον άνθρωπο, τη μουσική, τη ζωή την ίδια. Όπως στον “Αγαπημένο” του Τζελαλαντίν Ρούμι, έτσι κι εδώ είναι ο έρωτας μέσα στη φιλιά. Ο στίχος που πάντα με συγκινεί είναι η πρώτη φράση, “Ακόμα και χίλια κακά να μου κάνεις φίλε μου, δε θα τα πάρω πάνω μου. Ας είναι πάντοτε οι δρόμοι σου ανοιχτοί και χιονισμένοι”.
Με ένα τουρκικό τραγούδι, έγινε η πρώτη γνωριμία με τον σύντροφο μου και πάτερα των παιδιών μου. Με αυτό τον αποχαιρέτησα και στη συναυλία που έγινε προς τιμήν του ενάμιση μήνα μετά το θάνατο του. Επειδή, πάνω από όλα, ήταν ο καλύτερος μου φίλος, το dostum, συνδέθηκε πια με κείνον. Και πάντα όταν είμαι περισσότερο φορτισμένη συναισθηματικά, δε μπορώ να το τραγουδήσω. Sensiz dünya malı neyleyim, dostum. Τι να τα κάνω τα πλούτη όλου του κόσμου, χωρίς εσένα, φίλε μου.
Κατερίνα Μαυροφρύδου | «Κουραμπιές»
Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι λατρεύω 3 πράγματα: το φαγητό, τα Χριστούγεννα και να κάνω τον κόσμο να γελάει. Οπότε όταν η Έλσα μου πρότεινε να τραγουδήσω τον αμανέ του Κουραμπιέ η χαρά μου ήταν τριπλή! Θα τραγουδούσα ένα τραγούδι που θα περιελάμβανε κουραμπιέδες, βασιλόπιτες, τσουρεκάκια και πολλή γκρίνια για την αύξηση βάρους και τη δίαιτα – που ξεκινάω κάθε Δευτέρα τα τελευταία 20 χρόνια – και έτσι θα έκανα τον κόσμο να γελάει. Επίσης όταν μας έφερε στην πρόβα η Έλσα τον Κουραμπιέ ήταν ημιτελής και έτσι προσθέσαμε κι άλλους στίχους στο τραγούδι και προέκυψε και ο στίχος για την Τζένη Καρέζη που είναι επίσης η αγαπημένη μου ηθοποιός του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Συμπέρασμα: λατρεύω αυτό το τραγούδι γιατί είναι εγώ!
Στέλλα Γιαλτζή | «Της τρίχας το γεφύρι»
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό κομμάτι του Πόντου, το οποίο αποτελεί ύμνο για την ανθρωποθυσία ως αναγκαίο κακό για το κοινό ανώτερο καλό. Είναι ένα σημαντικό δείγμα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι καταστάσεις φυσικής δυσκολίας και το πώς η ανθρώπινη ψυχή αποτελούσε το “δώρο” ως αντάλλαγμα για την ευημερία και την ολοκλήρωση. Ο τρόπος με τον οποίο μπλέκονται οι φωνές, είναι η μαγεία της Ποντιακής παραδοσιακής μουσικής, με τα υπέροχα και χαρακτηριστικά διαστήματα πέμπτων που δίνουν στο σύνολο του κομματιού, μια υπέροχη βαρέα δύναμη, ανεπανάληπτη και συγκινητική. Μου αρέσει επειδή αποτελεί την ωμή πραγματικότητα του τότε. Είναι διφορούμενο το κομμάτι γιατί από την μία είναι σπαρακτικό κι από την άλλη φοβερά δυνατό.
Βασιλική Αλεξίου | ”Nami νάνι”
Σε κάθε μικρή γωνιά της γης, μετά τον ερχομό μιας καινούργιας ζωής, έρχεται αυτό το γλυκό άκουσμα της φωνής κάθε μάνας. Σε όποια γλώσσα και αν ακουστεί έχει τα ίδια συναισθήματα και το ίδιο νόημα. Γεμάτο ευχές αυτό το τραγούδι. Ευχές για να μεγαλώσει με όλα τα καλά. Γερό, τυχερό, ευλογημένο. Στο συγκεκριμένο νανούρισμα ταξιδεύουμε από την Αίγυπτο μέχρι τον Πόντο. Αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία τραγουδισμένες για όλα τα παιδιά του κόσμου, μικρά και μεγάλα!
*Μπορείτε να ακούσετε, να αγοράσετε και να κατεβάσετε τον ομώνυμο δίσκο του πολυφωνικού γυναικείου σχήματος Stringless από την Outlandish recordings ΕΔΩ / Μάθετε περισσότερα για το συγκρότημα στην επίσημη σελίδα Stringless στο Facebook / Οι Stringless είναι οι: Αλμπένα Κούτοβα, Δωροθέα Μιχαήλ, Έλσα Μουρατίδου, Κατερίνα Μαυροφρύδου, Στέλλα Γιαλτζή, Βασιλική Αλεξίου
