Περάσαμε μια μέρα με τους εθελοντές στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου

Εικόνες: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος

Αν έχεις βρεθεί έστω και για μία ώρα σε ένα νοσοκομείο, ξέρεις, έχοντας δει με τα μάτια σου, πως όλοι χρειαζόμαστε ένα στήριγμα τις δύσκολες ώρες. Είτε είμαστε εμείς που υποφέρουμε, είτε οι δικοί μας άνθρωποι. Τις ώρες που είμαστε μόνοι, ή δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε αυτό που μας έλαχε. Ή απλά χρειαζόμαστε μια μικρή βοήθεια, μια ανακούφιση. Λίγη καλή διάθεση και ανθρωπιά.

Αυτό ακριβώς είναι το έργο που έχει βάλει στόχο της να επιτελέσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της μια ομάδα ατόμων στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης, μια ομάδα πραγματικό στήριγμα, όπως υποδηλώνει και το όνομά της: Αντηρίδα.

“Αντηρίδα” είναι ένας τοίχος που χτίζεται κάθετα προς κάποιον άλλο τοίχο, τον οποίο και στηρίζει, λέει ο ορισμός. Και πράγματι, αυτή η ομάδα μοιάζει να “χτίστηκε” μέσα στους τοίχους του νοσοκομείου και να συμβάλλει ουσιαστικά στις κολώνες που το στηρίζουν. Σταδιακά, έχει εξελιχθεί σε κινητήρια δύναμή του, κάτι που βλέπεις απροκάλυπτα περνώντας μια βάρδια με τους εθελοντές της.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο “Σύλλογος Φίλων Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, Η Αντηρίδα” είναι ένας εθελοντικός σύλλογος που ξεκίνησε τη δράση του στις αρχές του 2011. Πρωτεργάτριές του ήταν, μεταξύ άλλων, η Ζωή Παπαγεωργίου, η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου, η οποία έχοντας συμμετάσχει στην διαδικασία ανέλιξης του νοσοκομείου, ήθελε να προσφέρει περαιτέρω εντός του, και η Γεωργία Δερετζή, η Διευθύντρια της Νευρολογικής Κλινικής του Γ.Ν. Παπαγεωργίου και Πρόεδρος της Αντηρίδας. Οι δυο τους συνέβαλαν στο να στηθεί αρχικά μια μικρή ομάδα, σκοπός της οποίας ήταν η με κάθε τρόπο στήριξη των λειτουργιών και αναγκών του νοσοκομείου, των ασθενών αλλά και των εργαζομένων του.

Το ίδιο το νοσοκομείο, που λειτουργεί από το 1999, και συμπληρώνει φέτος τα 20 χρόνια του, δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Νικόλαο και Λεωνίδα Παπαγεωργίου, με όραμα να γίνει ένα σύγχρονο και καινοτόμο νοσοκομείο, το καλύτερο της Ελλάδας και ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης, στημένο με πρότυπα εξωτερικού. Άλλωστε, για την υλοποίησή του, μια ομάδα ειδικών ταξίδεψε στα καλύτερα νοσοκομεία της ηπείρου μας ώστε να λάβει και να εφαρμόσει την τεχνογνωσία τους στο νέο εγχείρημα της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, το Γ.Ν. Παπαγεωργίου, που βρίσκουμε στην περιοχή της Ν. Ευκαρπίας του Δήμου Παύλου Μελά, είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, διασυνδεδεμένο με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και πλήρως ενταγμένο στις εφημερίες της πόλης, ενώ σε αυτό εργάζονται συνολικά 1.679 άτομα. Σε κτίρια συνολικού εμβαδού 74.000 τ.μ., φιλοξενεί 30 τμήματα και κλινικές με συνολικό αριθμό 746 ανεπτυγμένων κλινών, 10 εργαστήρια, 9 διατομεακά τμήματα, 224 εξωτερικά ιατρεία, 23 χειρουργικές αίθουσες και πάνω από 460 σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα. Το 2018, οι νοσηλευθέντες ανήλθαν στους 80.198, οι εξετασθέντες στα εξωτερικά ιατρεία στους 207.927, στα επείγοντα στους 103.798 και στα απογευματινά ιατρεία στους 30.624, ενώ οι χειρουργικές επεμβάσεις στις 20.335. Το Γ.Ν. Παπαγεωργίου έχει βραβευτεί πολλές φορές, με πιο πρόσφατες τις επτά διακρίσεις –τρεις χρυσές, τρεις αργυρές και μια χάλκινη- στη διοργάνωση Healthcare Business Awards 2018 για την επιβράβευση των βέλτιστων πρακτικών και καινοτόμων δράσεων από τον ευρύτερο κλάδο της υγείας.

Από το ξεκίνημα μέχρι το σήμερα

---

Δεδομένης της ευρύτερης καινοτομίας του νοσοκομείου και της επέκτασής του σε όλους τους τομείς με πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών, δεν είναι περίεργο που σε αυτό το νοσοκομείο γεννήθηκε μια δράση όπως η Αντηρίδα. Τα ιδρυτικά της μέλη, έχοντας σαν πρότυπο την δράση εθελοντικών ομάδων μέσα στον χώρο των νοσοκομείων στο εξωτερικό, θέλησαν να το μεταφέρουν μέσα στο Γ.Ν. Παπαγεωργίου. Ο πρώτος πυρήνας ήταν μια ομάδα περίπου 10 εθελοντών, από το φιλικό περιβάλλον των ιδρυτών, συνεργάτες εντός και εκτός του νοσοκομείου, αλλά και απλοί πολίτες, ενώ η εξέλιξή της στην σημερινή της μορφή άφησε και τους ίδιους έκπληκτους.

Η κ. Δερετζή, Πρόεδρος της Αντηρίδας αναφέρει, “Η πρώτη σκέψη ήταν ότι θα μπορούσαμε να στηρίξουμε το νοσοκομείο με τους εθελοντές, χωρίς αυτοί να παρεμβαίνουν καθόλου στη δουλειά των εργαζομένων και χωρίς να παρακωλύουν καθόλου το έργο τους. Ίσα ίσα, παράλληλα να τους στηρίζουν. Αρχίσαμε πάρα πολύ δειλά. Καλέσαμε ανθρώπους οι οποίοι είχαν σχέση με το θέμα και μας βοήθησαν πάρα πολύ τα πρώτα σεμινάρια που είχαν γίνει από τον Ερυθρό Σταυρό. Έγιναν πολλά σεμινάρια όπου μπορέσαμε και αντιληφθήκαμε τα όρια και τους όρους των εθελοντών. Βέβαια, το νοσοκομείο έχει ιδιαιτερότητες για τους εθελοντές που θέλουν να δουλέψουν εδώ μέσα. Γιατί έχεις να κάνεις ουσιαστικά με έναν ασθενή ο οποίος είναι νοσηλευόμενος ή επισκέπτης ασθενής του νοσοκομείου, με όλο τον πόνο που κουβαλάει, και με τους συγγενείς, τους φροντιστές, τους συνοδούς. Είναι εντελώς διαφορετικά από ότι σε έναν άλλο χώρο. Ένας εθελοντής μπορεί να πάει κάπου να προσφέρει, αλλά ουσιαστικά το κέντρο βάρους ενός νοσοκομείου είναι ο ασθενής. Κι αυτό είναι ό,τι πιο επώδυνο, πιο δύσκολο, πιο τραγικό πολλές φορές. Και μέσα στο νοσοκομείο υπάρχει πολλές φορές η κατάληξη ενός πόνου, ενός ασθενούς που καταλήγει και στον θάνατο. Επομένως δεν είναι εύκολη η όλη ενασχόληση με το θέμα”.

Σήμερα, καθώς η Αντηρίδα διανύει τον ένατο χρόνο λειτουργίας της, οι φίλοι και τα μέλη του νοσοκομείου φτάνουν τα 550 άτομα, ενώ χαρακτηριστικά το 2018 ήταν 95 άτομα που συμμετείχαν στην δράση του συλλόγου, προσφέροντας τουλάχιστον 4 ώρες εθελοντική υπηρεσία μέσα στον χώρο του νοσοκομείου. Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους θεμελιωτές της ομάδας είναι ακόμα και τώρα ενεργά και τακτικά μέλη, συνεχίζοντας να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μία φορά την εβδομάδα ή κάθε 15 μέρες. “Παρόλο που έχουν περάσει 8-9 χρόνια, συνεχίζουν να ασχολούνται με την ίδια θέρμη και με την ίδια αγάπη προς όλους τους ασθενείς”, σημειώνει η κ. Όλγα Δελχανίδου, που έχει τον ρόλο της συντονίστριας των εθελοντών της Αντηρίδας εδώ και 1,5 χρόνο.

Θα την βρει κανείς καθημερινά στα γραφεία του συλλόγου, στον ισόγειο όροφο του νοσοκομείου, σε εγρήγορση και έτοιμη να καλύψει κάθε απορία και ανάγκη. Όπως αναφέρει, όποιος επισκέπτεται τον χώρο του νοσοκομείου μαθαίνει για τον σύλλογο, γιατί για πολλούς λόγους είναι πιθανόν να χρειαστεί κάποιες από τις υπηρεσίες των εθελοντών, οι οποίες καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα διευκολύνσεων ασθενών και επισκεπτών.

Η δράση της Αντηρίδας

---

Η δράση της Αντηρίδας ξεκινά στις 8.00 το πρωί και διαρκεί μέχρι τις 16.00 το απόγευμα. Αν και “Συνήθως δεν είναι ποτέ 16.00, έγινε 18.00, και πολλές φορές είναι πολύ περισσότερο, καθώς αυξάνεται η συμμετοχή των εθελοντών στις απογευματινές ώρες”, αναφέρει. Οι ηλικίες των εθελοντών ξεκινούν, απροσδόκητα, από παιδιά Λυκείου, για τα οποία έχει δημιουργηθεί πρόγραμμα εφήβων εθελοντών που λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα, λόγω σχολείου, ενώ υπάρχουν επίσης εθελοντές φοιτητές, εργαζόμενοι, αλλά και συνταξιούχοι, φτάνοντας μέχρι και την ηλικία των 70 ετών. Και η μοιρασιά μεταξύ αντρών και γυναικών εθελοντών είναι σχεδόν ισόμερη, με την αναλογία στα 40-60.

Όπως μας πληροφορεί η συντονίστρια, δεν υπάρχει σταθερός αριθμός εθελοντών, καθώς τα πρωινά που οι ανάγκες είναι περισσότερες λόγω αυξημένης κίνησης, συνήθως έρχονται εθελοντές που δεν εργάζονται και έχουν περισσότερο χρόνο, ενώ στην απογευματινή βάρδια έρχονται κυρίως όσοι εργάζονται τα πρωινά. Ο μέσος όρος βάρδιας ενός εθελοντή μέσα στον χώρο του νοσοκομείου είναι 3-4 ώρες μία φορά την εβδομάδα, χωρίς αυτό να είναι αυστηρή προϋπόθεση, με τον εθελοντή να έχει την δυνατότητα να προσφέρει όσο εκείνος ή εκείνη μπορεί.

Οι υπηρεσίες που παρέχουν πολλές και πολύτιμες, όπως τα άτομα της ομάδας. Αρχικά, όπως σημειώνει η κ. Δελχανίδου, η Αντηρίδα είναι εφοδιασμένη με 25 αμαξίδια με τα οποία εξυπηρετεί συνεχώς ασθενείς, είτε πρόκειται για άτομα που θα έρθουν να τα ζητήσουν, είτε πρόκειται για κάποιον που θα εντοπίσουν εθελοντές να βρίσκεται σε ανάγκη μεταφοράς και θα σπεύσουν να τον εξυπηρετήσουν. Αυτό το παρατηρείς άλλωστε αν μείνεις έστω και λίγη ώρα στο πόστο των γραφείων, όπου θα δεις συνέχεια να καταφθάνουν άτομα για να προμηθευτούν αμαξίδιο. Ειδικά τις πρωινές ώρες που τρέχουν τα εξωτερικά ιατρεία, η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι συνεχόμενη.

Όπως αναφέρει η Λιάνα Τριανταφύλλου, εθελόντρια στον δεύτερο χρόνο της στην Αντηρίδα, “Κίνηση έχουν κυρίως οι πρωινές ώρες που έρχονται οι ασθενείς με τους συνοδούς τους και δεν ξέρουν προς τα πού να κατευθυνθούν. Είναι οι άνθρωποι της Αντηρίδας που τους βοηθάνε να κατευθυνθούν προς το σωστό μέρος και έτσι τους φεύγει το άγχος του πώς να φτάσουν στον γιατρό. Αισθάνονται ότι κάποιος τους φρόντισε μέχρι εκεί, οπότε στον γιατρό εναποθέτουν το πραγματικό πρόβλημα της ασθένειάς τους και όχι το υπόλοιπο άγχος τους”.

Κατά τις εφημερίες του νοσοκομείου, η ομάδα κατευθύνεται στα επείγοντα περιστατικά, όπου μπορεί να βρίσκονται όλη την ημέρα σε βάρδιες διαφορετικοί εθελοντές. Εκεί, βοηθούν ασυνόδευτους και μη, που φτάνουν με τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, καταγράφοντας τα στοιχεία τους και τακτοποιώντας τους σχετικούς φακέλους, διευκολύνοντας έτσι το προσωπικό του νοσοκομείου που έχει μεγάλο φόρτο κατά την εφημερία.

“Υπάρχει πάρα πολλή αξιοπρέπεια”, σημειώνει η Λιάνα. “Το έχω δει από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη συγκέντρωση γνωριμίας, δύο πράγματα τα κράτησα και ήταν ακριβώς αυτό που μου έκανε το ‘κλικ’ για να επιλέξω την Αντηρίδα. Το ξεκαθάρισμα, από την αρχή, των ορίων. Δηλαδή ότι δεν εμπλεκόμαστε και δεν αντικαθιστούμε την δουλειά του νοσηλευτή, του εργαζόμενου στο νοσοκομείο. Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή και για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Επίσης, ότι απαράβατος όρος, “νόμος”, δεν χρησιμοποιούμε την ιδιότητα του εθελοντή για προσωπικούς λόγους υγείας ή οτιδήποτε άλλο στον χώρο. Από την στιγμή που το άκουσα αυτό, για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Υπάρχουν όροι οι οποίοι είναι απαράβατοι”.

Η Αντηρίδα βοηθά επιπλέον συχνά στο εξιτήριο των ασθενών, είτε αυτό περιλαμβάνει μεταφορά ασυνόδευτου ασθενή σε ταξί είτε την τακτοποίηση των χαρτιών του, ενώ η διαχείριση της κίνησης, στην είσοδο του νοσοκομείου το πρωί και στα ασανσέρ το απόγευμα, είναι μέρος του καθημερινού προγράμματος. Ένα κομμάτι είναι ακόμη η συμπλήρωση αιτήσεων, όπως για παράδειγμα για να πάρει κανείς αντίγραφο των εξετάσεών του, και η ευρύτερη υποστήριξη ασυνόδευτων ασθενών, αλλά και πρακτικές υπηρεσίες όπως η φωτοτύπηση εγγράφων και ιατρικών εξετάσεων, μια που στο νοσοκομείο η Αντηρίδα είναι εύλογα το μόνο σημείο που διαθέτει φωτοτυπικό μηχάνημα προς χρήση του κοινού. Και οι δράσεις δεν σταματούν εκεί.

Το πρόγραμμα των δράσεων εκτυπώνεται ανά εβδομάδα, σύμφωνα με το οποίο ο εθελοντής συμμετέχει και προσφέρει τις υπηρεσίες του στον χώρο του νοσοκομείου. Όπως αναφέρει η κ. Δελχανίδου, “Έρχεται εδώ, φοράει το γιλέκο και είναι ανάλογα το πού χρειάζεται. Είναι συγκεκριμένες οι δράσεις της ημέρας, και είναι έτοιμος να προσφέρει σε όλες. Εξαρτάται όμως και από το τι θα προκύψει τη συγκεκριμένη στιγμή. Είμαστε σε ‘αναμονή’ για όλα. Πάμε όπου μας καλέσουν στις κλινικές. Όποια κλινική μας καλέσει για τον οποιονδήποτε ρόλο. Οι εθελοντές, κατά τη διάρκεια της ημέρας, πέρα από τις σταθερές υπηρεσίες, τριγυρνάνε και μέσα στον χώρο, κάνουν τις ‘περιπολίες’, ή βρίσκονται στο ασανσέρ τις ώρες του επισκεπτηρίου, έτσι ώστε να προσπαθήσουν να διευκολύνουν, να αποφορτίσουν τον συνοδό ή τον ασθενή που έρχεται στον χώρο με οποιονδήποτε μικρό τρόπο. Δεν δίνουμε τις απαντήσεις, απλώς ξέρουμε που να τον κατευθύνουμε για να πάρει τις απαντήσεις”.

Με αφετηρία τα “κεντρικά” της Αντηρίδας, η κ. Δελχανίδου και οι εθελόντριες ήταν παραπάνω από πρόθυμες να μας ξεναγήσουν σε μια βάρδια αυτής της ομάδας.

Θέλεις βιβλίο; Πήγαινε στην Αντηρίδα

---

Πρώτος σταθμός, οι βιβλιοθήκες που χειρίζεται η Αντηρίδα, καθώς διαθέτει Δανειστική, Κινητή και Ανταλλακτική Βιβλιοθήκη, με ό,τι περιλαμβάνει η φροντίδα τους, από παραλαβή δωρεών βιβλίων, άμεση καταγραφή, διαλογή και τακτοποίησή τους, μέχρι επίσκεψη χώρων του νοσοκομείου με την κινητή βιβλιοθήκη και συχνή αναβάθμιση της δανειστικής. Είναι συχνό φαινόμενο άλλωστε να δεις ανθρώπους στα παγκάκια του νοσοκομείου να διαβάζουν ένα βιβλίο, είτε για να περάσουν την ώρα της αναμονής ή ακόμη και για να ξεχαστούν από την ανησυχία τους.

Όπως σημειώνει η Ιωάννα Γαλάζιου, εθελόντρια της Αντηρίδας εδώ και 1,5 χρόνο, “Η Δανειστική Βιβλιοθήκη είναι μια καινούρια δράση της Αντηρίδας, λειτουργεί περίπου έναν χρόνο. Λόγω της μεγάλης προσφοράς βιβλίων έχει δημιουργηθεί βιβλιοθήκη εδώ στον χώρο του νοσοκομείου, όπου μπορούν οι ασθενείς, οι συνοδοί τους και οι εργαζόμενοι να διαλέξουν και να δανειστούν ένα βιβλίο για όσο καιρό είναι εδώ. Υπάρχει επίσης η ανταλλακτική βιβλιοθήκη ‘Think Tank’ που είναι στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου και μπορεί όποιος θέλει να πάει να πάρει ένα βιβλίο να το διαβάσει όση ώρα είναι εδώ, ή και να το πάρει μαζί του. Τα περισσότερα βιβλία είναι δωρεές από φίλους της Αντηρίδας και φροντίζουμε να τοποθετούνται στους χώρους διανομής. Τέλος, υπάρχει και η κινητή βιβλιοθήκη. Επειδή οι δωρεές των βιβλίων ήταν πάρα πολλές, σκεφτήκαμε κι αυτή την δράση με το τροχήλατο που γυρνάει στους χώρους αναμονής του νοσοκομείου, αφήνουμε βιβλία στους συνοδούς, αλλά και σε αυτούς που περιμένουν αποτελέσματα. Μπορούν πάλι αυτό το βιβλίο κι αν τους αρέσει να το πάρουν στο σπίτι τους, αυτό είναι στη δική τους διάθεση”.

Η κ. Δερετζή αναφέρει, “Μου έκανε εντύπωση μια εθελόντρια που μου έλεγε πόσο οι άνθρωποι, ειδικά στην Ογκολογική Κλινική, που περιμένουν θεραπείες, ζητούν βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου. Τα βιβλία τα αναζητούν για να διαβάσουν, όχι απλώς για να περάσουν την ώρα, να περάσουν την ώρα είναι πιο εύκολο με ένα περιοδικό”.

Η Δανειστική Βιβλιοθήκη της Αντηρίδας διαθέτει πάνω από 1500 βιβλία, κάθε ενδιαφέροντος, από λογοτεχνικά και ιστορικά μέχρι θρησκευτικά, τα οποία είναι πλήρως αρχειοθετημένα με σύστημα. Για να προμηθευτεί κάποιος ένα, αρκεί να προσέλθει στο γραφείο της Αντηρίδας και να ζητήσει να του ανοίξουν την βιβλιοθήκη, ενώ σημειώνονται τα στοιχεία του δανειστή και ο αριθμός του βιβλίου όπως ακριβώς σε μια κανονική βιβλιοθήκη. Και φυσικά είναι αρκετά τα σημεία του νοσοκομείου όπου τα σταντ εφοδιάζονται με βιβλία και περιοδικά.

Ο Παιδότοπος – Βιβλιοθήκη – Ειδικό Σχολείο στην Παιδιατρική Κλινική

---

Επόμενη στάση μας, η Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου, όπου η ομάδα προσφέρει αρκετές υπηρεσίες. Εκεί, συμμετέχει στην επιμέλεια του χώρου του παιδότοπου, αλλά και της παιδικής βιβλιοθήκης που αυτός διαθέτει. Στον παιδότοπο, που παραμένει ανοιχτός όλη μέρα, έρχονται παιδιά για να παίξουν, να διαβάσουν βιβλία ή να τα πάρουν στα δωμάτιά τους γιατί η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή. Μάλιστα, η αρχειοθέτηση της παιδικής βιβλιοθήκης έγινε από τους έφηβους εθελοντές, οι οποίοι τα ταξινόμησαν ανάλογα με την ηλικία, με κατηγορίες μέχρι 12 ετών. “Φροντίζουμε ο παιδότοπος να είναι εφοδιασμένος με παιδικά βιβλία, με διάφορα είδη αναγνωσμάτων, όπως επίσης προσπαθούμε να τακτοποιούμε τα παιχνίδια που βρίσκονται στον χώρο. Κι επειδή κατά καιρούς μας κάνουν δωρεές παιχνίδια, μετά την επιλογή που γίνεται από τους έφηβους εθελοντές, φροντίζουμε να υπάρχουν και να είναι τακτοποιημένα μέσα στα συρτάρια έτσι ώστε να μπορούν να τα παίρνουν τα παιδάκια”, σημειώνει η κ. Δελχανίδου.

Σε αυτόν τον χώρο είναι που προσφέρουν την βοήθειά τους και οι έφηβοι της Αντηρίδας. Κατά την διάρκεια του σχολικού έτους, τα Σαββατοκύριακα, οι μαθητές συνοδευόμενοι από έμπειρους εθελοντές, συνεισφέρουν στην δημιουργική και ευχάριστη απασχόληση των μικρών παιδιών που νοσηλεύονται στην Παιδιατρική για μικρό ή μεγάλο διάστημα. “Παράλληλα όμως, έχουμε κι άλλες δράσεις που μπορούν να υποστηρίξουν, στο γραφείο ή στην αποθήκη μας. Είναι πολύτιμη η συμβολή τους στη διαλογή και τακτοποίηση των παιχνιδιών που λαμβάνουμε από δωρεές. Το πρόγραμμα εφήβων λειτουργεί σχεδόν από την αρχή της Αντηρίδας, αλλά τα τελευταία δύο-τρία χρόνια συμμετέχουν οι μαθητές στο πρόγραμμα κάθε Σαββατοκύριακο”.

Στον παιδότοπο επίσης λειτουργεί τις πρωινές ώρες με πρόγραμμα το Ειδικό Σχολείο, μια δράση για παιδιά που νοσηλεύονται στην κλινική για μεγάλο χρονικό διάστημα και χρειάζονται βοήθεια για να μην μείνουν πίσω στα μαθήματα. Στον χώρο αυτό, γίνονται μαθήματα σε παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου. Οι εθελοντές που είναι δάσκαλοι ή καθηγητές μπορούν να υποστηρίξουν επιπλέον. Η κ. Δελχανίδου σημειώνει, “Είναι συγκεκριμένα μια συνταξιούχος, φυσικομαθηματικός, που τους αναλαμβάνει σε όλες τις θετικές επιστήμες, τους κάνει τα μαθήματα που θα παρακολουθούσαν στο σχολείο τους και καλύπτει τα κενά των μαθημάτων που χάνουν”.

“Αξίζει να αναφέρουμε τις εθελόντριες Αγκαλιάς. Όταν για κάποιον λόγο υπάρχει ασυνόδευτο παιδί, η κλινική ενημερώνει την Αντηρίδα. Οι εθελόντριες της Αγκαλιάς ανταποκρίνονται και φροντίζουν το παιδάκι κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Νοσοκομείο. Η Αγκαλιά είναι η πρώτη λύση βοήθειας κατά την διάρκεια της ημέρας”, προσθέτει.

Η Αντηρίδα επίσης προσφέρει συντροφιά σε ασυνόδευτους ασθενείς. Όπως αναφέρει η συντονίστρια, “Οι κλινικές μας ενημερώνουν ιδίως στις περιπτώσεις ηλικιωμένων ασυνόδευτων ατόμων. Οι εθελοντές θα τους διαβάσουμε κάποιο βιβλίο, θα προσπαθήσουμε να τους κάνουμε παρέα”.

Στην αιμοκάθαρση στο Τμήμα Νεφρού

---

Η Αντηρίδα, εκτός από τις ευρύτερες αυτές δράσεις, εξυπηρετεί οποιαδήποτε κλινική ζητήσει την βοήθειά της, για ποικίλους λόγους. Στο Τμήμα Νεφρού, τον επόμενο σταθμός της ξενάγησής μας, οι εθελοντές βοηθούν στο ζύγισμα των ασθενών, που αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι πριν και μετά την διαδικασία της αιμοκάθαρσης.

Όπως σημειώνει η Ιωάννα, “Βλέπουμε ζευγάρια ακόμη και 70 χρονών. Άντρες και γυναίκες υπομονετικά περιμένουν τον σύντροφό τους έξω από τους θαλάμους. Γνωρίζουμε τους ασθενείς οι οποίοι κάνουν αιμοκάθαρση τρεις φορές την εβδομάδα. Εμείς τους ζυγίζουμε πριν και μετά την θεραπεία. Παρατηρούμε ότι όταν μεσολαβούν πολλές μέρες έρχονται με περισσότερα κιλά παρόλο που στερούνται πολλά πράγματα”.

“Νομίζεις ότι έχεις ξεπεράσει τις αντοχές σου και βλέπεις ότι έχεις δίπλα σου ανθρώπους που έχουν πολύ περισσότερες αντοχές από σένα. Και είναι και χαμογελαστοί”, προσθέτει. Το αποδεικνύει ο κ. Γιώργος που μας βρίσκει στην αναμονή της αιμοκάθαρσης. Έρχεται στο νοσοκομείο τρεις φορές την εβδομάδα τα τελευταία 14 χρόνια για την σύζυγό του, η οποία την ώρα που μιλάμε υποβάλλεται στην διαδικασία. Και το χαμόγελό του είναι ζεστό και αληθινό όταν λέει “τα κορίτσια είναι κατηγορίας Α”.

Η αποθήκη “ανάγκης” της Αντηρίδας

---

Τελικός σταθμός η αποθήκη του συλλόγου, ένας χώρος που δημιουργήθηκε λόγω των πολλών δωρεών σε είδος που έχει λάβει και συνεχίζει να λαμβάνει η Αντηρίδα, και όπου γίνεται συγκέντρωση τροφίμων, ρουχισμού, παιχνιδιών και όχι μόνο. “Το καθετί που λαμβάνουμε, είτε είναι τρόφιμα είτε είναι ρούχα, είναι σημαντικό. Ιδίως τρόφιμα. Αλλά και με την οικονομική υποστήριξη των μελών και χορηγών, η οποιαδήποτε υποστήριξη, είναι σημαντική, γιατί μας βοηθάει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω το έργο μας. Να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε και να παρέχουμε περισσότερες υπηρεσίες. Να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε και να παρέχουμε περισσότερες υπηρεσίες. Ό,τι έσοδα υπάρχουν είναι καθαρά για την συντήρηση του φωτοτυπικού, για την αγορά αμαξιδίων, όπως επίσης και την αγορά τροφίμων, τα οποία δίνουμε σε συνανθρώπους μας που γνωρίζουμε ότι έχουν ανάγκη. Πολλές φορές, μέσω της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου γνωρίζουμε για οικογένειες που μπορεί να είναι σε ανάγκη, ή κάποιο άτομο που έχει έρθει, νοσηλεύεται εδώ και όταν επιστρέψει στο σπίτι του, η οικονομική του κατάσταση δεν του το επιτρέπει. Το γνωρίζουμε με αφορμή την νοσηλεία τους στο νοσοκομείο ή μπορεί άμεσα ή έμμεσα να ενημερωθούμε για μια οικογένεια που έχει ανάγκη (και εκτός νοσοκομείου). Δεν προσφέρουμε χρήματα. Αλλά μπορούμε να προσφέρουμε σε είδος. Οποιαδήποτε χορηγία μετατρέπεται σε υποστήριξη οικογενειών ή ατόμων που είναι σε ανάγκη” σημειώνει η κ. Δελχανίδου.

“Σαν σύλλογος δεν έχουμε από πουθενά, κρατικά τουλάχιστον, επιχορήγηση” υπογραμμίζει η κ. Δερετζή. “Μέχρι τώρα έχουμε δυνατότητα να κινηθούμε. Έχουμε συχνά δωρεές, όχι πάρα πολύ μεγάλες, τόσο όσο για να κινηθούμε. Μας χορηγούν κυρίως το Ίδρυμα Παπαγεωργίου., και άλλοι ιδιώτες, είτε χρηματικά είτε σε είδος. Έχουμε τόσο όσο για να πορευόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε και πάρα πολλά. Αλλά κι αν είχαμε και παραπάνω θα κάναμε και παραπάνω. Σε αυτές τις προσπάθειες δεν είναι πάντα το οικονομικό θέμα το οποίο είναι κινητήριος δύναμη για να κάνεις ή να μην κάνεις. Είναι ουσιαστικά η ψυχή που μπορεί να τροφοδοτήσει και την ύλη. Να την κάνει θετική ή αρνητική. Μπορεί να την ακυρώσει, μπορεί τα χρήματα να στέκονται στην άκρη και να μην τα χρησιμοποιήσεις ποτέ και είναι άχρηστα παντελώς. Μπορεί αυτά να τα κάνεις ζωή για τους άλλους ανθρώπους. Πολλές φορές και μικρά πράγματα είναι διαχρονικά. Μαζεύονται και γίνονται πολύ μεγάλα όταν γίνονται με αγάπη”.

Όπως σημειώνει, “Η ομάδα εξελίχθηκε πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε. Δεν περιμέναμε τέτοια εξέλιξη, ούτε στον αριθμό, ούτε στο ποιοτικό κομμάτι των ανθρώπων οι οποίοι έχουν έρθει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαμε κατά περιόδους προβλήματα, θέματα, οριοθετήσεις, επανασυγκρότηση της ομάδας, περικοπή κάποιων πραγμάτων, να αλλάξουμε κάποιους τρόπους, να δούμε πού υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη. Εξελίσσεται και ανανεώνεται. Για παράδειγμα, όταν είδαμε την ανάγκη για την μεταφορά των ασθενών, αυξήσαμε το νούμερο των καροτσιών. Αλλά και ο αριθμός και η ποιότητα των εθελοντών που μπορεί να αντιμετωπίσουν έναν ασθενή, ο οποίος εκείνη τη στιγμή χρειάζεται τη βοήθεια, είναι εντελώς διαφορετικό το να έχεις ένα νούμερο καροτσιών για να βοηθήσεις και ένα νούμερο εθελοντών για να διεκπεραιώσουν αυτή τη μεταφορά. Πάρα πολλές φορές, κι αυτό γίνεται και στη ζωή μας γενικότερα, οι ανάγκες δημιουργούν τα γεγονότα και την αλλαγή κάποιων πραγμάτων, την αύξηση ή την κατάργηση. Επαναπροσδιοριζόμαστε, διορθώνουμε τα λάθη και πορευόμαστε με προοπτικές”.

Η Αντηρίδα “εκτός των τειχών”

---

Αξίζει να σημειωθεί πως, ενώ ο κύριος στόχος των υπηρεσιών της ομάδας είναι να υποστηρίξουν το όνομα “Αντηρίδα”, στήριγμα για τον ασθενή και τον συνοδό, μέσα στον χώρο του νοσοκομείου, παρόλα η δράση της εκτείνεται και εκτός του νοσοκομείου. Όπως αναφέρει η συντονίστρια “Συμμετέχουμε με την υποστήριξη κυρίως παιδιών, Δημοτικών σχολείων ή και Γυμνασίων των όμορων δήμων, σε καθαριότητα δημόσιων χώρων. Πέρυσι, είχαμε καθαρίσει το στρατόπεδο Καρατάσιου, το πάρκο της Καλαμαριάς. Κατά καιρούς μπορεί να επισκεφτούμε αρχαιολογικούς χώρους της Θεσσαλονίκης και έχουμε φροντίσει για την φροντίδα και τακτοποίηση, την καθαριότητά τους, ή γύρω από αυτούς, στη Ροτόντα για παράδειγμα”.

Η Αντηρίδα, με τις εξωτερικές της δράσεις λειτουργεί σαν ένας καθοριστικός παράγοντας προαγωγής της προσφοράς, είτε πρόκειται για καθαρισμό δημοσίων χώρων της Θεσσαλονίκης, ξεναγήσεις, επιστημονικές ημερίδες ή διαλέξεις, ενημερωτικές επισκέψεις σε σχολεία, πανεπιστήμια και σχολές, ή άλλες φιλανθρωπικές προσπάθειες, επιδιώκοντας “μια διάδοση του εθελοντισμού σε όλες τις βαθμίδες, από το Δημοτικό μέχρι τους μεγάλους ανθρώπους”.

Ο Βασίλειος Παπάς, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Γ.Ν. Παπαγεωργίου, σημειώνει χαρακτηριστικά, “Η Αντηρίδα, από την αρχή που έπεσε η ιδέα να έχουμε εθελοντές μέσα, μας βοήθησε πάρα πολύ, βοηθάει το νοσοκομείο μας, και όχι μόνο. Είναι και ένας παράγοντας εξωστρέφειας, αν το θέλετε, προς την πόλη μας. Γιατί δεν αρκούνται οι Αντηρίδες μας μόνο στο νοσοκομείο, βγαίνουν προς τα έξω, κάνουν επεμβάσεις στην πόλη. Και είναι η εξωστρέφεια που είναι απαραίτητη για το νοσοκομείο”.

Όπως σημειώνει βέβαια η κ. Δερετζή, “Στην αρχή, δεν ήμασταν πάντα δεκτοί εδώ μέσα, στον χώρο του νοσοκομείου. Υπήρχαν αμφισβητήσεις, υπήρχαν ερωτηματικά, υπήρχαν κριτικές, από εργαζόμενους. Παρόλο που η διοίκηση πάντα μας υποστήριζε, από την αρχή έλεγαν, τι κάνουν τώρα; Που βρέθηκαν; Που ξεφύτρωσαν; Γιατί ξεφύτρωσαν; Και είχαν όλο το δίκιο οι άνθρωποι να το κάνουν. Γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Σου λέει, από που πληρώνεστε, γιατί το κάνετε, γιατί μένετε; Ίσως γιατί δεν έχει περάσει ο εθελοντισμός μέσα στην ελληνική κοινωνία. Κι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ αρνητικό. Έχουμε το φιλότιμο ως Έλληνες, κι αυτό είναι βασικό, και δεν υπάρχει πουθενά η λέξη ‘φιλότιμο’ παγκόσμια. Αλλά στον Έλληνα πρέπει φιλότιμα να του βγάλεις το φιλότιμο. Δεν το βγάζει. Πρέπει να δει, να αντιληφθεί, να το ξαναδεί, να φύγει η προκατάληψη, η ιδιοτέλεια, ο εγωκεντρισμός, να ακυρώσει το εγώ του ο άλλος για να έρθει λίγο, να μπει στην εθελοντική ομάδα, να νιώσει τη χαρά του εθελοντισμού και της ομάδας, να προχωρήσει, όσο προχωράει, τόσο καλύτερα είναι τα πράγματα. Αυτό όμως δεν διδάσκεται. Το βλέπουμε και λίγο στα παιδάκια τα μικρά του σχολείου που έρχονται και εν συνεχεία μας στέλνουν ωραίες περιγραφές. Αν δηλαδή ο δάσκαλος ή η δασκάλα έχει τέτοιο πνεύμα, μπορεί να κοιτάξει να εμπνεύσει. Γιατί δεν διδάσκεται, εμπνέεται αυτό, να βγουν άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο”.

Πώς μπορεί κανείς να γίνει εθελοντής στην Αντηρίδα;

---

Ένας επίδοξος νέος εθελοντής μπορεί να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για συμμετοχή στην δράση της ομάδας, είτε στα γραφεία της, είτε τηλεφωνικά ή στην διαδικτυακή σελίδα της Αντηρίδας. Ο ενδιαφερόμενος στην συνέχεια περνά από προφορική συνέντευξη, καλείται να απαντήσει κάποιες ερωτήσεις, και μετά την γνωριμία με το ΔΣ του συλλόγου για να μάθει περισσότερα για τον σκοπό της Αντηρίδας, προχωρά αναλόγως η έγκρισή του. Έπειτα, ο νέος εθελοντής περνά μια περίοδο δόκιμης εκπαίδευσης, από 20 μέχρι 30 ώρες, κατά τις οποίες συνοδεύεται από έναν έμπειρο εθελοντή μέσα στο νοσοκομείο και μαθαίνει από αυτόν όλα τα πόστα της δράσης. Σε αυτή την περίοδο, και ο ίδιος εθελοντής καταλαβαίνει αν τελικά μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες μέσα στον χώρο του νοσοκομείου, και γίνεται συζήτηση για το ποιος είναι ο τρόπος που μπορεί να βοηθήσει ενεργά στη δράση.

Πολύ συχνά γίνονται επίσης συνευρέσεις ή σεμινάρια, καθώς οι εθελοντές ‘εκπαιδεύονται’ συνεχώς στο θέμα της επικοινωνίας τους με ασθενείς, με συνοδούς, και γενικώς μέσα στον χώρο του νοσοκομείου. “Φροντίζουμε να είναι οριοθετημένες οι υπηρεσίες τους, δεν παρεμβαίνουμε ποτέ στο έργο των εργαζομένων, των γιατρών, των νοσηλευτών ή των διοικητικών υπαλλήλων. Είναι πολύ ξεκάθαροι οι ρόλοι. Οπότε οι συνευρέσεις μας μέσα από έναν ψυχαγωγικό χαρακτήρα καλύπτουν και την διάσταση της γνωριμίας και συνειδητοποίησης του ρόλου τους” σημειώνει η κ. Δελχανίδου.

Έχοντας περάσει μια βάρδια βλέποντας όσα προσφέρουν οι εθελόντριες της Αντηρίδας στους γύρω τους, η μόνη ερώτηση που μένει είναι, τι προσφέρει η Αντηρίδα σε εκείνες;

Όπως καταθέτει η Ναταλία Τσαλουχίδου, εθελόντρια που ξεκίνησε στην Αντηρίδα πριν 5 χρόνια, “Αυτό που μου προσφέρει είναι ηρεμία ψυχής, αισθάνομαι όμορφα, ειδικά όταν μπορώ να εξυπηρετήσω έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη. Μου δίνει μεγάλη χαρά να ακούω και μόνο το ευχαριστώ. Δεν περιμένω έτσι κι αλλιώς κάτι, το κάνω επειδή πραγματικά με ενδιαφέρει και μου αρέσει. Αυτές είναι οι ιδιαίτερες στιγμές, όταν βλέπεις το χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων και πραγματικά αισθάνεσαι ότι κάτι έκανα κι εγώ να βοηθήσω σε αυτό. Αυτή είναι η χαρά”.

“Είναι ένα μεγάλο μάθημα”, υπογραμμίζει η Λιάνα. “Συνειδητοποιείς ότι είσαι καλά. Ξεπερνάς το εγώ σου. Συνειδητοποιείς ότι είσαι καλά. Ξεπερνάς το εγώ σου. Συνειδητοποιείς πόσο μικρότερα είναι τα προβλήματα που έχεις, τι ισχύει γύρω σου, κάτι που είναι βασικό. Βρίσκεις μια ισορροπία μέσα από αυτό, σε σχέση με αυτά που νομίζεις ότι δεν έχεις. Επίσης, συνειδητοποιείς πόσο χρόνο έχεις τελικά. Γιατί υπάρχει χρόνος, αν διαχειριστείς τις ώρες σου, έχεις χρόνο για να προσφέρεις. Αυτό που λέμε ότι ζούμε σε πολύ γρήγορους ρυθμούς όλοι οι εργαζόμενοι δεν είναι δικαιολογία. Νομίζω ότι με μια καλή διαχείριση όλα γίνονται.

Υπάρχει κι ένα άλλο κομμάτι, που είναι άποψη ζωής. Εάν δεν προσφέρεις, δεν μπορείς να έχεις γνώμη, ως ενεργός πολίτης. Γιατί έχουμε μάθει όλοι να κρίνουμε, για ό,τι δεν έχουμε. Στο εξωτερικό ο εθελοντισμός είναι μέσα στα σχολεία. Ευτυχώς και σε μας γίνονται προσπάθειες τώρα. Εάν αφιέρωνε όλος ο κόσμος μία ώρα ο καθένας, όχι περισσότερο, πολλά πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Αισθάνομαι μια πληρότητα ειλικρινά. Κι από θέμα άποψης, πεποίθησης. Για να είμαι ενεργός πολίτης, πρέπει κάτι να έχω προσφέρει για να μπορώ να έχω άποψη. Δεν μπορώ να γκρινιάζω μόνο. Εγώ τι κάνω; Είναι πολύ σημαντικό”.

Όπως σημειώνει και η Ιωάννα, “Ξεκίνησα από το εγώ μου. Είχα χρόνο και διάθεση βέβαια να κάνω πράγματα και δεν ήξερα προς τα που να τα διοχετεύσω. Ρώτησα και έμαθα. Μετά το συνειδητοποίησα βέβαια, ότι το εγώ μου ήταν αυτό που με παρακίνησε. Αλλά εδώ, με κάλυψε πλήρως. Ήθελα να δώσω και δεν περίμενα ότι μπορώ να δώσω τόσα πράγματα. Αισθάνομαι ότι δίνω λίγα, αλλά τα χαμόγελα και αυτό που βλέπω γύρω μου είναι πάρα πολύ. Λες και μέχρι να φτάσει εκεί αυτό που δίνω, γίνεται δεκαπλάσιο. Και αυτό που λένε ‘Πέρασαν οι γιορτές αλλά αισθάνομαι ένα κενό’. ‘Πήγα εκδρομή αλλά αισθάνομαι ένα κενό’. Πήγα στην Αντηρίδα και δεν αισθάνομαι κανένα κενό”.

Όπως αναφέρει η κ. Δερετζή, “Αν δεις πολλούς από τους εθελοντές μας πώς έρχονται και πώς γίνονται μετά, λες ότι αξίζει να υπάρχει ένας εθελοντικός σύλλογος μόνο για τους εθελοντές. Βρίσκουν νόημα και περιεχόμενο πάρα πολλοί άνθρωποι στη ζωή τους. Γιατί όταν δίνεις παίρνεις… Δεν νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε, αυτό κάνουμε. Οφείλουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε υποχρεωμένοι. Αυτή η υποχρέωση δεν είναι γιατί περιμένουμε την ανταπόδοση, το μπράβο”.

Πώς μπορείς να βοηθήσεις την Αντηρίδα

---

Είναι πολλοί οι τρόποι που μπορεί κανείς να στηρίξει την Αντηρίδα, εφόσον το επιθυμεί. Είτε οικονομικά στον τραπεζικό λογαριασμό της, είτε φέρνοντας είδη ανάγκης στα γραφεία της στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Είτε φυσικά να γίνει και ο ίδιος εθελοντής, ξεκινώντας από την εγγραφή στην ιστοσελίδα της.

Γίνε Εθελοντής ΕΔΩ / Γίνε Χορηγός ΕΔΩ

Ένας όμως ιδιαίτερα ευχάριστος τρόπος που μπορείτε να στηρίξετε την ομάδα είναι να βρεθείτε αυτή την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Αθήναιον, όπου θα παρακολουθήσετε την θεατρική παράσταση “Hotel Babel” από τον σύλλογο «Συνπράξις». Ο θεατρικός σύλλογος «Σύνπραξις» είναι ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο θεάτρου και πολιτισμού, που στηρίζει τον εθελοντισμό έμπρακτα πραγματοποιώντας παραστάσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπου τα έσοδα διατίθενται για τη στήριξη κοινωνικών ομάδων και φορέων. Τα έσοδα της συγκεκριμένης παράστασης της Κυριακής θα διατεθούν στην Αντηρίδα ώστε να στηρίξουν το έργο της, έτσι σας περιμένει να απολαύσετε μια υπέροχη κωμωδία για καλό σκοπό!

*Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019, Θέατρο Αθήναιον, Έναρξη παράστασης: 21:00, Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ φοιτητικό-ανέργων, Τηλ. κρατήσεων: 2310 832060, Περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ

***Περισσότερες πληροφορίες για την Αντηρίδα:

Γραφεία: Γενικό Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, Περιφερειακή Νέας Ευκαρπίας / Τηλ. 2313 323869

Διαβάστε ακόμα: