O σύγχρονος άγιος που μαρτύρησε στην Θεσσαλονίκη

Σε μια από τις πιο πολυσύχναστες γωνιές της πόλης, απέναντι από την Καμάρα, δίπλα σε μια από τις πιο θορυβώδεις στάσεις του ΟΑΣΘ, μερικά επίπεδα κάτω από το πεζοδρόμιο, βρίσκεται η εκκλησία της Υπαπαντής του Χριστού η οποία κατασκευάστηκε το 1841.

Ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με γυναικωνίτη και είναι επενδυμένη εξωτερικά με λαξευτούς λίθους που εναλλάσσονται με πλίνθους. Σε κάποια σημεία του ναού βρίσκουμε απομεινάρια ρωμαϊκών και βυζαντινών γλυπτών και μια βυζαντινή επιγραφή του 1272. Από την ξυλόγλυπτη διακόσμηση του 19ου αιώνα, ξεχωρίζει η θύρα της Ωραίας Πύλης με την παράσταση του Ευαγγελισμού, έργο της Κρητικής Σχολής του 16ου αιώνα.

Εξωτερικά και δίπλα στο ναό, ένα προσκυνητάρι και μια επιγραφή μαρτυρούν πως στο σημείο εκείνο μαρτύρησε ο Άγιος Νεομάρτυρας Μιχαήλ από τη Γρανίτσα των Αγράφων.

Ο Μιχαήλ, γιος του Δημητρίου και της Σωτήρας, γεννήθηκε στο χωριό Γρανίτσα της Ευρυτανίας το 1510 και από μικρό παιδί έτρεφε μεγάλη πίστη και αγάπη για τον Χριστιανισμό. Σε αυτό του άσκησαν επιρροή και οι γονείς του, που από μικρή ηλικία του έδειξαν τον δρόμο της πίστης και της εκκλησίας.

Στα έξι του έμεινε ορφανός από πατέρα και αποφάσισε να εγκαταλείψει την δύσκολη ζωή στο χωριό και να εγκατασταθεί στην Θεσσαλονίκη. Εκεί έμαθε την τέχνη του αρτοποιού και άνοιξε δικό του αρτοπωλείο. Ήταν γνωστός και αγαπητός για την καλοσύνη του και ένα μεγάλο μέρος των άρτων της ημέρας το μοίραζε στους φτωχούς. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, έγινε ο καλός αρτοπώλης της πόλης που βοηθάει όσους τον έχουν ανάγκη.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έδινε το παρών σε Θείες Λειτουργίες, ολονυκτίες και κήρυττε το λόγο του Θεού. Δεν σταμάτησε ποτέ να βρίσκεται κοντά στην εκκλησία.

Λίγες ημέρες μετά την Σαρακοστή του 1544, μιλώντας με έναν μουσουλμάνο πελάτη του και εξηγώντας του τις αρετές του Χριστιανισμού, τον άκουσε ένας Τούρκος νομοδιδάσκαλος, και κατήγγειλε ότι βλασφημεί τη μουσουλμανική θρησκεία.

Τούρκοι στρατιώτες τον συνέλαβαν, τον έδεσαν και τον πήγαν στον διοικητή της πόλης. Εκεί ομολόγησε χωρίς φόβο την πράξη του, λέγοντας μάλιστα στον διοικητή πως όχι μόνο είναι Χριστιανός, αλλά τον προτρέπει και τον ίδιο να ακολουθήσει το δόγμα και την πίστη του Χριστιανισμού. Για τα ασεβή του αυτά λόγια μπροστά στον άρχοντα, φυλακίστηκε και δικάστηκε. Στο δικαστήριο, ο δικαστής τον συμβούλεψε να αρνηθεί τον Χριστιανισμό και να ζητήσει συγνώμη για να σώσει την ζωή του. Όταν ο Μιχαήλ αρνήθηκε, ο δικαστής διέταξε να τον κάψουν στην πυρά.

Μερικές μέρες αργότερα, οδηγήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, ο οποίος είναι αυτός δίπλα από την εκκλησία της Υπαπαντής, εκεί που σήμερα βρίσκεται το προσκυνητάρι προς τιμήν του. Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε, χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι. Ο Μιχαήλ, ήρεμος και χωρίς φόβο, οδηγήθηκε στην πυρά, ενώ έψελνε και προσευχόταν. Η ημέρα του μαρτυρίου ήταν η 21η Μαρτίου του 1544, ημέρα που εορτάζεται και η μνήμη του.