Τα απομεινάρια ενός δρόμου – Στα μετρόπληκτα της Δελφών
Όσα αφήνουν πίσω τους οι λαμαρίνες.
H Δελφών ήταν πάντα μια κλασική αστική γειτονιά στα ανατολικά του κέντρου. Με τη δική της γειτονιά, στέκια, ζωή. Είναι η γειτονιά που επλήγη πιο πολύ από κάθε άλλη από τις καθυστερήσεις των έργων του Μετρό. Πιο πολύ ας πούμε από το Βαρδάρη ή την Εγνατία, διότι είναι μια γειτονιά που κατοικείται και η ζωή των ανθρώπων στη γειτονιά νέκρωσε εντελώς.
Μαγαζιά δεκαετιών χάθηκαν για πάντα. Από ανθοπωλεία μέχρι φούρνους και από τσαγκάρικα μέχρι φωτογραφεία, έσβησαν πίσω από τις λαμαρίνες. Για χρόνια ο δρόμος έμοιαζε με το τείχος του Βερολίνου. Σκοτεινός, διχοτομημένος, έρημος. Χωρίς αυτοκίνητα, ανθρώπους, φώτα, ζωή.
Γεμάτος ενοικιάζεται, κατεβασμένα ρολά και βιασύνη. Από χθες ο δρόμος σταδιακά ξανανοίγει. Οι λαμαρίνες αρχίζουν να βγαίνουν. Αμάξια περνούν. Άνθρωποι δειλά δειλά εμφανίζονται πάνω στα συντρίμμια. Μακάρι αυτός ο δρόμος να επουλώσει σύντομα τις πληγές του, να ξαναγίνει ο δρόμος ζωντανός. Οι μετρόπληκτοι της γειτονιάς περιμένουν…
