Στην άδεια, πια, Χαλκιδική

Λέξεις: Δημήτρης Ψυχούλας

Τα θερινά θέρετρα της Χαλκιδικής άδειασαν. Φύγαν οι παραθεριστές, φύγανε οι ξένοι και άφησαν μόνους τους Χαλκιδικιώτες.

-Τα μαγαζιά που πουλούσαν Greek Art, σουβενίρ και φανέλες της Μπαρτσελόνα, κατέβασαν κεπέγκια και έπεσαν σε χειμερία νάρκη. -Οι πλανόδιοι πωλητές και οι καντίνες τα μάζεψαν και μετέφεραν την έδρα της επιχείρησης σε μέρη πιο πολύβοα. -Στα άλλοτε φορτωμένα ράφια των φούρνων, τώρα υπάρχουν μονό λίγα καρβέλια για τους ντόπιους. -Έρημα τα πάρκινγκ των σούπερ μάρκετ. -Τα πρωινά στα café, δυο-τρεις παππούδες πίνουν ελληνικό, βλέπουν τον Παπαδάκη στη τηλεόραση και συζητάνε για τους τουρίστες που έφυγαν. Που και που εμφανίζονται μαθητές από κοπάνα. Κάθονται μακριά από την τηλεόραση, πίνουν φρέντο και συζητάνε για τις τουρίστριες που φύγανε. -Τα μόνα μέρη που ξυπνάνε από τη καλοκαιρινή ραστώνη και ζωντανεύουν αυτή την εποχή στη Χαλκιδική, είναι τα σχολεία.

-Η άδεια πισίνα του ξενοδοχείου άρχισε να μαζεύει τα φύλλα που είναι φθινοπωρινά ♫ -Ενοχλητικά ήσυχη η κατασκήνωση χωρίς τις φωνές των παιδιών. Γαλήνια ήσυχη, χωρίς τις κραυγές του ανιματέρ. -Στους παραθεριστικούς οικισμούς το πρωί βλέπεις τα κατεβασμένα ρολά. Το βράδυ δεν βλέπεις τίποτα. Είναι όλα σκοτεινά. Κανένα φως δεν ανάβει.

-Στα παραλιακά ταβερνάκια έχουν μαζέψει τα τραπεζοκαθίσματα από έξω και τα έχουν στοιβάξει στη μικρή αίθουσα. Σφάλισαν και τις τζαμένιες πόρτες. -Τα παιδιά που δούλευαν σερβιτόροι γύρισαν στη πόλη. Άλλα για να κάνουν την ίδια δουλειά, άλλα για να συνεχίσουν τα διαβάσματα τους και να πάρουν το πτυχίο. Κάποια θα κάνουν και τα δύο.

-Τα βράδια στη Καψόχωρα και το Μαρμαρά, κυλάνε όπως τα βράδια στις κανονικές κωμοπόλεις της Ελληνικής επαρχίας. Μόνο που είναι λίγο πιο θλιμμένα. Οι κιτσάτες φωτεινές πινακίδες έσβησαν, το ατέλειωτο σούρτα-φέρτα της σαγιονάρας τελείωσε. Όσοι κυκλοφορούν γνωρίζονται μεταξύ τους.

– Τα αυτοκίνητα με τις ξένες πινακίδες εξαφανίστηκαν από τους δρόμους, οι Θεσσαλονικείς δεν ξεμυτούν πια από την πόλη και τα οχήματα διανομής έχουν αραιώσει πολύ τα δρομολόγια τους. Η άσφαλτος στη Κασσάνδρα και τη Σιθωνία μοιάζει να ξεκουράζεται. -Τα μπιτσόμπαρα ξεστήθηκαν. Τα νυχτερινά μαγαζιά, τα κλαμπ, τα αφτεράδικα, ανανέωσαν το ραντεβού τους με τα κορίτσια και τα αγόρια για το επόμενο καλοκαίρι. Όλοι τους θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτεροι. Κάποιοι θα πιάσουν το όριο ηλικίας και θα προστεθούν στους θαμώνες, κάποιοι θα το ξεπεράσουν και θα απουσιάσουν.

-Οι παραλίες πιο όμορφες χωρίς ομπρέλες. Οι θάλασσες πιο κρύες. -Υπάρχουν και οι γενναίοι του Οκτώβρη, που ένα-δυο Σαββατοκύριακα ακόμη το φθινοπωρινό αεράκι θα τους φέρει στη χρυσή Χαλκιδική ♫.

Το καλοκαίρι της Χαλκιδικής τέλειωσε. Ένα καλοκαίρι όμορφο, σαν τους τόπους της. Άσχημο, όπως πολλά μαγαζιά και σπίτια της. Απολαυστικό, όπως οι θάλασσες της. Ενοχλητικό, σαν τα κουνούπια της. Νόστιμο, σαν τα τηγανητά κολοκυθάκια της Τούλας. Άνοστο σαν τις μαραμένες σαλάτες που σερβίρουν τα ξενοδοχεία. Μεθυστικό, όπως το τσίπουρο του Σάκη. Μίζερο, σαν αρκετούς ντόπιους και τουρίστες.

Ο καιρός άλλαξε. Τα χρώματα άλλαξαν. Το Φθινόπωρο της Χαλκιδικής είναι όμορφο στον Χολομώντα, στην Αρναία, στην παλιά Νικήτη, στον Παρθενώνα. Λίγοι όμως το χαίρονται.

Εμείς θα ανταμώσουμε του χρόνου πάλι γύρω από τον Τορωναίο, θα ξαναβρεθούμε στις θάλασσες πάνω και κάτω από το Ποσείδι, στις παραλίες που αγναντεύουν το Άγιο Όρος και σε εκείνες που το έχουν δίπλα τους.